Zij die enigszins bekend zijn met de Warhammer 40k wereld, kennen het als een over-de-top gewelddadige setting waarbij mensen, orcs en elven elkaar bevechten en veranderen in vlekken van bloed, als hopen geplette vliegen op je voorruit. Orcs gaan met machinegeweren en rakettenwerpers mensen in mechsuits te lijf, met alle waanzin die je kunt verwachten als gevolg. Op papier is de 40k wereld perfect voor games van alle genres, maar zodra je in de Steam Store kijkt vindt je in dit genre vooral matige spellen. De uitzondering was altijd de Dawn of War serie van Relic, de makers van Homeworld en Company of Heroes. Dawn of War I bracht ons een vooruitstrevende RTS, waarin cover en meleecombat werden geïntroduceerd en een zeer complex systeem waarin micromanagement niet essentieel was. Dawn of War II ging een totaal andere kant op door base-building te verwijderen en te concentreren op tactische gevechten waarin flanken en firing arcs essentieel waren. In Dawn of War III lijkt Relic deze twee stijlen te willen combineren. Slaagt Relic erin om het tot een geweldig Tyranid te maken, of is het vlees noch vis?
In Dawn of War III vechten de Space Marines, Orcs en Eldar om de planeet van Cyprus Ultima. Gabriel Angelos, Gorgutz en andere personages uit de voorgaande spellen zijn weer van de partij. De campaign vindt plaats over 17 missie, opgesplitst tussen de drie rassen. Het verhaal is typisch 40k. Het is interessant als dit je eerste ervaring met de reeks is, maar niet als je voorgaande delen ook hebt gespeeld. De campaign stelt teleur door het tekort aan diepgang. In Dawn of War II kon je missies kiezen en zat er progressie in je legers. Je kon je leger uitrusten met verschillende wapens en upgraden op veel verschillende manieren. Zulk een systeem is niet verwerkt in Dawn of War III. Het is daarbij 100% lineair en de level design is niks spannends. Ieder level komt vaak neer op een stukje lopen met een klein leger totdat je je basis kunt neerzetten en vervolgens bepaalde punten moet innemen. Dit is dezelfde design die we al kennen sinds Warcraft III en is daarom zeer teleurstellend. Hierdoor lijkt de campaign eerder een soort verlengde tutorial voor de multiplayer. Gelukkig is het de multiplayer waar het spel echt tot zijn recht komt.
Elites
In Dawn of War III zitten gewone en Elite units. De gewone units zijn standaard Dawn of War units, alles van Space Marines tot Nobz en Wraithguards. De Elite units vervangen de Hero’s van de vorige games en hebben een duidelijk Moba sausje. Ieder ras heeft meerdere Elites, maar je kunt er per missie maar drie van meenemen. De Elites hebben kosten uitgedrukt in Elite points, welke je langzaam vergaard tijdens een missie. Als je bijvoorbeeld een rush strategie hebt, dan kun je een aantal goedkopere Elites kiezen zodat je extra punch hebt in de early-game. Iedere Elite heeft ook een zogenaamde “Doctrine” waarmee ze bonussen geven aan bepaalde units. Dit stelt je in staat om verschillende builds en counter builds te maken, wat de multiplayer veel diepgang geeft. Zo kun je Gorgutz zijn ketting arm laten ronddraaien waardoor hij zijn Orc Boys beschermt tegen het zware geschut terwijl zij Rage opladen zodat ze meer damage kunnen doen in een mêlee gevecht. Zodra Gorgutz zijn ability afloopt, geeft hij tevens een Waagh-bonus waardoor Orc Boys nog sneller en harder slaan. Dit is maar een voorbeeld, er is nog veel meer mogelijk! Al helemaal gezien de speciale speelstijl van ieder ras. De Space Marines bijvoorbeeld, zijn een soort langzaam op gang komende bowling bal, terwijl de Eldar de basis kunnen teleporteren naar een nieuwe locatie en op deze manier zeer goed zijn in hit-and-run tactieken. Orcs vergen door alle chaos vooral micromanagement skills.
Design keuzes
Alle potentie die echter in de multiplayer zit loopt op de klippen door een aantal design keuzes. Zo is er besloten om op alle maps veroverbare turrets te zetten. Deze turrets zijn echt extreem sterk en dienen als centrale punten op de map. Helaas geeft dit alles een zeer gesloten gevoel aan het spel. Het doet denken aan de torens in Moba’s, maar maakt het spel niet leuk. Met name omdat de gewone unit extreem kwetsbaar is. Deze units vallen bij bosjes in een gevecht met zelfs één enkele Elite. Het is daarom onmogelijk om je leger in leven te houden en alles lijkt daarmee volledig te draaien om de Elites. In de vorige Dawn of War spellen diende de hero als “force multiplier”, zij maakte je leger sterker maar het draaide niet om hen. Dat Orcs worden neergemaaid is niet meer dan normaal in 40K, maar als zelfs je WraithGuard binnen luttele seconden weg zijn, verminderd het wel de meerwaarde van een kostbare unit als deze. Dawn of War III lijkt gemaakt te zijn voor de multiplayer mode. Het is daarom ook verbijsterend dat de multiplayer opties zo erg tekort schieten. De grootste tekortkoming is inzicht in je tegenstander. De Moba van de Elites leent zich perfect voor strategische planning. Je kunt niet zien welke Elites je tegenstander kiest of gaat kiezen. Hierdoor moet je maar een gokje wagen en hopen dat je een goede built hebt gekozen. Verschillende Moba’s hebben hier al een oplossing voor, gezien het aantal elementen dat wordt geleend van dat genre, is het verbijsterend dat in DoW III deze keuze is gemaakt.
Te veel schoonheidsfoutjes
Naast de twijfelachtige keuzes in gameplay kampt Dawn of War III ook met een aantal technische problemen. De graphics tonen geen echte vooruitgang in vergelijking met Dawn of War II (en dat spel is al 7 jaar oud). Op een afstand ziet het spel er goed uit, maar zodra je inzoomt, komen de magere textures naar voren. Daarnaast daalt de FPS dramatisch zodra je anti-aliasing aanzet, zonder dat dit echt de kwaliteit verbetert. Daar blijft het echter niet bij, er zijn ook een legio aan UI problemen. Frustrerend was dat sommige objecten, zodra zij in hoeken zitten, niet te selecteren zijn (zelfs niet als ze 100% zichtbaar waren). Vaak bleef ook een Elite geselecteerd, terwijl net een andere unit was aangeklikt. In een spel met de nadruk op multiplayer en waar micromanagement zo belangrijk is, is dit onacceptabel.
Voor iemand die met veel plezier Dawn of War I en Dawn of War II heeft gespeeld is Dawn of War III een pijnlijke teleurstelling. De creativiteit en innovatie van de eerste twee delen lijkt in het derde deel ruimte gemaakt te hebben voor zoveel mogelijk toegankelijkheid. Hierdoor is de gameplay een verzameling van, op zichzelf, leuke elementen die samen gewoon niet werken. Dat terwijl er momenten zijn dat Dawn of War III laat zien dat het zoveel meer had kunnen zijn. Des te meer zonde dat de game wordt overschaduwd door de verouderde graphics, slechte multiplayer opties en onacceptabele UI problematiek. Hopelijk krijgen we later een uitbreiding met een goede campaign die tevens de UI problemen oplost en multiplayer volledig tot zijn recht laat komen.
