Visions of Mana

Het wachten waard

Remakes, remasters en allerlei spin-offs. Het heeft een tijdje geduurd, voordat er weer een nieuwe game in de Mana series van Square-Enix uit is gekomen. Nog langer als je je bedenkt dat een groot deel van de serie helemaal niet in Europa is uitgekomen. Officieel is Dawn of Mana het laatste deel in de hoofdserie en die game stamt uit het jaar 2006. Die game was echter nooit naar Europa gekomen. De enige titel, buiten de spin-offs, die we hier hebben gezien was Secret of Mana. Een game uit het jaar 1993. Visions of Mana is voor ons dus het eerste nieuw deel in de hoofdlijn van de Mana serie sinds 1993, auw. Gelukkig is het niet meer zo lang wachten en heb ik Visions of Mana alvast een tijdje kunnen spelen.

Square-Enix haalt met Visions of Mana alles uit de kast om de serie weer eens een podium te geven. De 3D remake van Trials of Mana was al een redelijk succesvolle game en Visions lijkt de gameplay elementen van die titel op te pakken en verder uit te breiden. Het klassensysteem in Visions is al iets wat een stuk flexibeler is. Je keuze in Trials stond namelijk behoorlijk vast, maar Visions neemt een voorbeeld aan Final Fantasy X-2 en geeft je de mogelijkheid om buiten combat op ieder moment een andere klasse uit te proberen met ieder zijn of haar eigen wapen. In totaal zijn er acht klassen per personage verdeeld over drie soorten.

Tradities, ontmoet vandaag

Daar houdt het echter niet mee op. Klassen worden bepaald door een object van één van de acht elementen en hebben allemaal een eigen skilltree. Deze zijn wat simpeler dan dat we in 2024 zijn gewend, maar geven genoeg diepgang om een personage uit te rusten met allerlei spreuken en buffs om je tijdens combat genoeg opties te bieden. Mocht dat niet genoeg zijn, dan is er nog altijd de mogelijkheid om wat uit te breiden met de ability seeds. Dit zijn losse vaardigheden die verschillen van je aanval verhogen tot aan spreuken die normaliter alleen uitgevoerd kunnen worden door een ander personage. Zo kan je dus helemaal losgaan om je personages alle technieken te geven die jij wilt. Een warrior die gigantische lichtbundels kan schieten? Geen probleem.

De game moet natuurlijk ook wel een beetje meegaan met de hedendaagse tijd. Daarom is de wereld semi openwereld. Je hebt niet direct de keuze om alles te verkennen. De game is opgedeeld in grote stukken landschappen met overal kistjes en andere elementen die lijken alsof ze later in de game pas belangrijk worden. Van wat we gezien hebben zijn deze gebieden groot genoeg om een aantal uren in te verliezen. Ze zijn alleen niet zo complex dat je vooral bezig bent met zoeken hoe je nou over een heuveltje moet klimmen. Je karakter is daarbij wat behendiger waardoor je met een double jump een beetje kan platformen om op een locatie te komen. Zelf ben ik nog niet echt geheimpjes tegengekomen. Ik kan me wel voorstellen dat die er genoeg zijn.

Visions of Mana is een game die me tot nu toe behoorlijk verrast. De serie is niet onbekend met experimenten. VIsions of Mana lijkt in dit geval volledig terug te grijpen naar de roots van de serie. Van wat we gezien hebben lijkt het een game te worden die alle tradities van het genre trouw blijft en ook wat moderne elementen erin doet. Het doet mij denken aan het fantastische Dragon Quest XI en dat is alle lof die je maar kan wensen.