Creatief denken
Na het daverende succes van Unravel kon het niet uitblijven natuurlijk. Een nieuwe Unravel moest er wel gaan komen, maar wanneer? Electronic Arts verraste ons met de aankondiging dat een tweede game gelanceerd wordt, en wel direct na de aankondiging. Unravel Two was dus al snel geboren.
Unravel is een platformer van Coldwood welke draait om 2 personages, namelijk het kleine poppetje Yarny. Nu zijn er 2 Yarny’s welke samen kunnen werken om zo de grote, boze wereld te trotseren. Samen moeten ze namelijk door riolen, over stenen, banken en door het water zien te banjeren om zo hun einddoel te bereiken. Hiervoor heb je enkele hulpmiddelen. Je kunt namelijk met beide karakters springen, rennen en op elkaars rug springen om zo samen objecten voorbij te komen. De karakters zitten aan elkaar vast als een soort bolletje wol. Hierdoor ben je wat beperkter hier en daar doordat de afstand tussen beide niet te groot mag worden. Maar het heeft ook veel voordelen, want het ene karakter kan zich hiermee omhoog tillen, of juist de ander weg slingeren. Dit zorgt dan ook voor inspirerende puzzels waardoor je goed moet nadenken hoe je het ene na het andere obstakel weer weet te trotseren. Het spel is op zich niet bijzonder moeilijk, en loopt door echte levens in de mensenwereld heen. Dat is leuk want je ziet vaak echte cases die in de wereld plaatsvinden, waaronder ouders die boos worden op hun kind. Een echt rode lijn met verhaal loopt er echter niet echt door de game heen. Het zijn vooral situaties en omgevingen waarin je terecht komt en je door zult moeten slaan. Vijanden zijn er in de vorm van vooral dieren. Zo zal er de ene keer een vis het op je gemunt hebben en wordt je een volgend moment door een kip achterna gezeten. Ook zijn er de vuurvlammetjes die je op de hielen zullen zitten, maar echt heel vijandig wordt de game niet. Het opjagende gevoel is dan ook vooral van korte duur tijdens de gameplay, en geeft je de vrijheid veelal om toch de puzzels rustig op te lossen.
Blijft van begin tot eind boeiend
Je zou denken dat het concept op zich leuk verzonnen is, maar dat de gameplay vrij snel saai wordt. Maar dat is niet zo. De spelwereld en vormgeving zijn namelijk zo creatief vormgegeven, dat je vrijwel constant onder de indruk blijft van het spel. Ook qua puzzels en obstakels blijft het spel vrijwel constant variëren en wordt elk stukje steeds weer een stukje uitdagender. Dit komt onder andere ook doordat je steeds weer nieuwe gameplay-elementen tot je krijgt. Daarnaast is de game co-op, waardoor je niet alleen de uitdagingen aan hoeft te gaan, maar samen kunt sparren over de oplossing. Maar wil je toch alleen spelen? Dan is de game uitermate toegankelijk gehouden. Je kunt namelijk op elkaars rug springen waardoor je niet tweemaal afstanden hoeft af te leggen, en je kunt vrij makkelijk switchen van karakter, terwijl de onafhankelijke acties goed van elkaar gescheiden kunnen blijven. Dit zijn elementen waarmee de developer erg goed rekening mee heeft gehouden. De creativiteit in deze game en doordachtheid spat werkelijk van je scherm af, net als overigens de graphics, die werkelijk haarscherp zijn en een hoog contrast hebben, maar toch realistisch en speels combineren. Qua audio is het spel rustgevend, en erg stilletjes, iets wat wel past bij de sfeer van de game.
Eigenlijk blinkt het spel in veel fronten dus uit, maar toch zijn er ook wel minpuntjes. Zo is in het begin van de game een tweede karakter vrij overbodig, daar waar veel obstakels alleen ook wel voltooid kunnen worden. Daarnaast zijn de controls soms een tikkeltje onhandig te begrijpen als je ze nog niet kent van de vorige game. Moet je nu de trigger vasthouden bij het loslaten na het slingeren? Of moet je springen met het kruisje? De slow-motion triggeren werkt soms ook niet helemaal lekker. Het zijn lichte puntjes die net wat geraffineerder afgewerkt hadden kunnen worden. Ook het main menu, dat er schitterend uit ziet, wordt wat lelijk afgewerkt door het ontzettend lelijke, klassieke font dat gebruikt wordt, en dat is lichtelijk jammer.
Menigeen zal wellicht denken dat EA te weinig creativiteit toont. Of dat zo is laat ik in het midden, maar wat betreft het publiceren van deze platformer mag niemand ze in ieder geval aankijken voor het gebrek aan innovatie. Hoewel het vooral Coldwood is dat de creativiteit in haar game heeft gestopt, is het wel respectvol dat EA het aandurft hier een budget voor vrij te maken. De gameplay is erg toegankelijk, de puzzels zijn goed doordacht, grafisch ziet het spel er haarscherp uit en qua sfeer is het spel echt uniek. Dat maakt Unravel Two tot een vijftal uren constant genieten, zowel alleen, als coöperatief.
