Het heeft even geduurd…
De wereld heeft zichzelf vernietigd. We leven in een post-apocalyptische wereld waarin de Tweede Wereldoorlog ervoor heeft gezorgd dat nucleaire wapens gebruikt worden. Er zijn nog maar een maar mensen in leven samen met de nodige monsters die genadeloos zijn. Unlife vertelt het verhaal van een overlever die zich een baan probeert te vinden door maarliefst acht chapters. De game verscheen eerder al in 2022 voor Steam op de PC, maar nu is het dan eindelijk zover en konden we aan de gang op de PlayStation 5.
Unlife is een 2D-platformer waarin overleven lastiger en uitdagender is dan ooit. Het was op de PC al een flinke uitdaging maar op de console is de game nog lastiger geworden. Je kunt rennen, springen, wandelen en achteruit lopen, maar je kunt ook zwemmen en klimmen. In het begin kun je jezelf nog niet weten maar al snel vind je een mes en wapens die je kunt gebruiken. Het spel is ontzettend meedogenloos en straft meteen. Je kunt grondstoffen verzamelen waaronder ammo, health packs en voedsel waarmee je stamina weer kunt verhogen. Echter moest ik zelf ook een en ander uitvinden; Het blijkt namelijk beter te zijn om simpelweg flink door te lopen en vijanden te ontwijken, dan de strijd aan te gaan. Daarnaast kun je rollen, waarmee je vijanden makkelijker kunt ontwijken. Door garbage te verzamelen kun je na een level resources inleveren om vervolgens health packages en batterijen te kopen voor je zaklamp.
Ontzettend pittig
Qua platformer is Unlife geen bijzondere game maar het speelt wel prima weg. De chapters duren ongeveer ‘n kwartier de stuk en je zult ongetwijfeld geregeld het loodje leggen. Door deuren te openen maak je in principe gebruik van een soort van subsave, waardoor je niet gehele chapters helemaal opnieuw hoeft te spelen. Er zijn 8 chapters en je neemt resources de gehele game mee. Het spel kent enkele slordigheden bij de release. Zo klopt de button-binding van de health niet (dit is L2 ipv. L1) en is het Engels in de game erg belabberd (You Dead bv.). Daarnaast werkt het richten erg omslachtig bij het schieten met wapens. Je kunt namelijk omhoog en omlaag schieten door met de stick te richten, maar eigenlijk merk je al snel dat het weinig effectief is. Het is dan ook soms een raadsel of je nu het beste roekeloos door kunt lopen, of dat je toch vijanden het beste neer kunt knallen. Mede door het feit dat er nieuwe vijanden spawnen op het moment dat je bijvoorbeeld een sleutel pakt, lijkt het verspilde moeite om de strijd aan te gaan. Het spel kent ook enkele boss-fights, welke nog uitdagender zijn dan de chapters-gameplay zelf. Het spel voelt daarnaast een beetje stroef aan. Wanneer je achteruit loopt beweegt je character langzaam, het richten gaat moeizaam en bewegingen voelen wat weifelend aan. De game speelt op zich prima weg, maar kent haar gebreken dus helaas.
Zelfde geldt voor de graphics. Op het eerste gezicht ziet het spel er wel aardig uit maar de constante rook die door je scherm heen zweeft verslecht alleen maar meer het zicht, dat al vrij beperkt is. Je zaklamp brengt gelukkig een soort van oplossing, maar zelfs daarmee blijft het zicht vrij beperkt. Alles is volledig 2D, maar de achtergrond probeert lichte 3D-kenmerken met zich mee te brengen, zoals objecten op afstand die langzamer meer scrollen met het beeld. De UI ziet er verder redelijk overzichtelijk uit, maar is wel wat druk en chaotisch. Qua audio weet het spel nog aardig te imponeren bij de begin cinematic, maar daarna valt alles ‘n beetje in het niet in-game, waar veel geluiden en tracks hergebruikt worden.
Unlife is een ontzettend uitdagende game waarbij na chapter 1 alles nog lastiger en uitdagender wordt. De game kent 8 chapters waarbij je nooit echt vast zult lopen wat betreft resources, want de kunst is om vijanden zoveel mogelijk te ontwijken, in plaats van je wapens te gebruiken en kogels te lossen. Qua platforming-elementen doet het spel eigenlijk nooit iets bijzonders. Echter kon ik me wel prima vermaken met de game, zij het dat het niets speciaals doet. Unlife is dan ook voor de spelers die een uitdagende platformer zoeken, waar ze flink wat tijd en frustratie in kunnen steken. De wat stroeve gameplay en verder weifelende kwaliteit moet je daarbij maar voor lief nemen.
