Iets compleet nieuws
Afgelopen E3 werd Elijah Wood op het podium gehaald om zijn game te promoten, Transference. Deze game is namelijk gemaakt door zijn productiestudio in samenwerking met Ubisoft Montreal. Na al een dik kwartier de game te hebben gespeeld op de Gamescom in VR is het eindelijk tijd om de hele game te beoordelen.
Het spel is een psychologische thriller met horrorelementen dat zich afspeelt in de afmetingen van een appartement. In dat appartement woonde een wetenschapper met zijn vrouw en kind. De wetenschapper was nogal verward en dit heeft zijn effect gehad op de hele familie die daardoor uit elkaar is gevallen. De game is een filmische game en laat je de problemen zien binnen de familie, vanaf het moment dat je het appartementencomplex in stapt tot je door de game heen bent zie je de problemen en worstelingen van de personages. Elke kamer verteld zijn eigen verhaal door de ogen van een familielid. Je ziet de strubbelingen van de vader die gek wordt, de moeder die alles op heeft moeten geven voor haar man, zoals haar succesvolle carrière dat haar teveel wordt en de tienerzoon met de complicaties van dien.Door middel van puzzels open je meer kamers en gaat het verhaal verder.
De puzzels draaien voornamelijk om de schakelaar die zich in de meeste gevallen aan de muur bevindt, met deze schakelaar verander je van normale omgeving naar een soort simulatie, waar je door de ogen van de personages meekijkt. In deze omgeving zie je bijvoorbeeld de brieven die op relatieproblemen duiden en zitten er andere dingen achter deuren die je eerst niet zag. Het doel is dan ook om gebruik van de twee werelden te maken om zo verder te komen in het verhaal. Wanneer je een object oppakt en dan de schakelaar omzet zul je dit object ook in de normale omgeving vasthebben en vice versa. De gameplay is voornamelijk point-and-click met een vrije beweging. De puzzels zijn vrij gemakkelijk en er waren er geen punten waar ik langer dan 5 minuten vast zat. Als je de schakelaar omzet en je zit in de simulatieomgeving staat er ook bij een deur bijvoorbeeld wat er benodigd is om deze open te maken dus het stuurt je al de juiste richting op. Soms is het zoeken wat lastig maar daar houdt de moeilijkheid van de puzzels wel mee op. Het thriller aspect van de game wordt goed neergezet, er is continu spanning met een paar schrikelementen erdoor. Het is erg chaotisch wat het verhaal helaas niet ten goede komt, door de drukte en de audio van andere zaken miste ik regelmatig wat dialoog en stukken uit het verhaal.
VR is noodzaak
Het hele idee achter deze game om de scheidingslijn tussen films en games verder te vervagen is tot op een zekere hoogte wel gelukt, vooral in VR is de immersie enorm, zonder VR mis je toch de constante spanning die minder impact op je heeft. Er zijn meerdere studio’s die games maken die verhaal gedreven zijn en meer als een film aanvoelen, maar zo persoonlijk en direct als deze heb ik nog niet meegemaakt. Als eerste game van de studio is dit een best aardige game maar ik hoop dat ze in de toekomst hier mee verder gaan en misschien een iets minder hectische game maken zodat ze meer kunnen focussen op het verhaal. Wat me voornamelijk stoorde is de speelduur, persoonlijk heb ik deze game in 1.5 uur uitgespeeld. Ik zal wel wat sneller zijn geweest doordat ik de demo had gespeeld en dus wist wat ik moest verwachten, maar meer dan 3 uur speelervaring zit er niet in. Deze game is ook vooral gemaakt voor VR, dan ga je het spel ook wat langzamer spelen, meer pauzes ertussen en dat rekt je ervaring nogal. Hij biedt te weinig voor als je hem met een controller zou gaan spelen en ik denk dat het ook wel de bedoeling van de ontwikkelaars is om vooral de link met VR te leggen. Wil je deze titel dus in huis halen? Dan is een VR-headset zeker een must voor deze game!
