Wordt het lange wachten beloond?
Nadat Tom Clancy’s Rainbow Six Siege uit kwam, keek iedereen al snel uit naar The Division. Het leek een soort van voorproefje op een totaal andere game met ook een andere kwaliteit. The Division was eigenlijk voor velen ‘de Tom Clancy game’ die je moet hebben. Na vele jaren van ontwikkeling is de game nu dan eindelijk uit. Maar kan deze third person shooter de verwachtingen ook waarmaken?
The Division is ontwikkeld door Ubisoft Massive met Ubisoft Reflections, Red Storm en Annecy, een hele mond vol dus. New York is een quarantainezone geworden nadat een verwoestende pandemie is uitgebroken. Criminele krijgen vrij spel en de overheid lijkt de volledige controle te zijn verloren. The Division is echter een laatste redmiddel en moet alles weer op de rit zien te krijgen. Met de meest geavanceerde wapens kunnen spelers zowel alleen als in teamverband aan de slag. Qua verhaal zul je ongetwijfeld niet onder de indruk geraakt zijn, en dat zal ook ingame niet gebeuren. Het verhaal loopt namelijk als een dunne lijn door de game heen. Er zijn wat tussenfilmpjes hier en daar bij campaign missies en gebeurtenissen, maar een echte structuur valt er nooit te ontdekken.
Het draait om de gameplay. En dat is ook wat de spelers natuurlijk gehoopt hadden. In het spel probeert men standaard third person shooter gameplay te combineren met role playing game-elementen, en dat is prima gelukt. Je kunt loot/items vinden van diverse kwaliteiten (grijs, groen, blauw, paars, geel). Uiteraard zijn de kleuren van belangrijk voor de kwaliteit en kracht van de wapens en armor. Wat dat betreft lijkt de game erg op Destiny, waarbij de waarde van loot ook zeer van belang is, en zorgt voor de verzamelwoede. Het zal dan ook een Diablo-achtig element worden wat ze steeds meer zullen gaan zien in games, althans, dat verwacht ik zeer. Daarnaast kun je wapens voorzien van mods, zoals grotere magazijnen, lasers of dempers. Daarnaast heb je ook nog talenten, die je kunt assignen en waarvoor je slots kunt vrijspelen wanneer je levelt. Ook heb je 2 abilities die je met je L1- en L2-toets kunt activeren, in mijn geval een health boost en mijn altijd favoriete turret-hulpje. Natuurlijk zijn er ook hierbij tal van mogelijkheden. Maar dan heb je alles nog steeds niet gehad, wat je kunt ook je kleding veranderen, je karakter customizen en wapens, armor en andere items kopen, verkopen en opslaan in je voorraadkist. Wat dat betreft bezit The Division elk RPG-element waarvan iemand kan dromen.
Er gaat heel wat munitie doorheen
Qua gameplay is de game wat eenvoudiger; Je kunt rennen uiteraard, klimmen en vooral dekken zal belangrijk zijn. Dit werkt zeer goed en je krijgt ook constant op subtiele wijze voorgekauwd op welke plekken je weer opnieuw dekking kunt zoeken. Door met je crosshair op potentiële dekking te wijzen zal deze opgelicht worden en kun je met een druk op de knop hier automatisch naar toe sprinten. Verder is het knallen geblazen, en dat is nu ook direct een kritiekpuntje. Bij vrijwel elke main story missie merk je dat je minstens wel ’n magazijn door ’n tegenstander zult jagen. Een magazijn stelt dan ook niets voor en daarvan zul je rugzakken tegelijk meenemen, alhoewel je dat visueel niet zo zult ervaren natuurlijk. Eindbazen zul je vervolgens overladen met honderden kogels, al dan niet meer als je met 4 mensen tegelijk missies gaat spelen. En dat is misschien wel jammer, want dat haalt het volwassen karakter uit de game. De realistische gameplay, de grafische pracht en de sublieme teamplay mogelijkheden laten het spel best realistisch aanvoelen, maar door de hordes aan vijanden en de manier van constant knallen maken het spel een stuk meer casual en onrealistisch, iets wat we niet gewend zijn van andere Tom Clancy games als Ghost Recon. Het sterkste punt aan de game is de online gameplay. Co-op zul je merken dat het spel echt tot zijn recht komt. In het begin begon ik dan ook vooral single te spelen, maar al snel merkte ik dat het online een stuk leuker zal zijn. Je teammaten kunnen je reviven, je kunt vijanden beter afleiden met elkaar en het geeft gewoon meer voldoening als je samen die eindbaas neer hebt geknald, en vervolgens voor elkaar applaudisseert. In de game zul je daarnaast de Dark Zone vinden, waarin je ook onafhankelijk kunt levelen. Dit levelen heeft impact bij het kopen van wapens, waarvoor bij checkpoints de hoogte van belang is. Daarnaast zul je in de Dark Zone je verzamelde gear moeten extracten middels een helikopter, waarbij je dus echt in de verdediging moet bij de extraction points wegens aanvallen van tegenstanders. De Dark Zone voelt wat grauwer aan dan de overige omgevingen, waarin overigens ook de nodige destructie te zien is. Daarnaast heb je nog hoofdkwartieren, waar je weer je ammo, health packs en granatenhoeveelheid kunt bijvullen. In het hoofdkwartier dien je verder ‘vleugels’ te upgraden zodat je basis steeds beter voorzien wordt van voorzieningen, waaronder het opvangen van mensen.
Mogelijkheden in overvloed, en toch ook niet…
Ik kan nog even doorgaan over de mogelijkheden in The Division, maar eigenlijk voelt het spel aan de andere kant ook best simplistisch aan. Side quests zijn vaak hetzelfde en variëren van het redden van hostages tot het heractiveren van bijvoorbeeld waterinstallaties of apparatuur. Verder kun je allerlei echo’s vinden en checkpoints en vermiste personen terug vinden. Ook het elimineren van bekendere tegenstanders behoort tot de mogelijkheden, en je bent ook vrijwel verplicht deze missies te doen, aangezien je anders vaak niet voldoet aan de main quests. Qua gameplay voelt het spel best snel hetzelfde aan. Het is constant maar knallen, dekking zoeken, en weer verder rennen naar het volgende gebied met tegenstanders. Wanneer je een verhaalmissie start belandt je in een lineaire omgeving waarin je in principe maar één kant op kunt. Wat dat betreft had men misschien beter voor een realistischere approach kunnen kiezen met iets meer variatie (niet constant weer hordes opgevolgd door een eindbaas aan flarden schieten). Verder zijn de laadtijden soms ook tergend irritant. Als je de game opstart word je getrakteerd op een aardige lange laadtijd en vervolgens, als je gaat matchmaken en een missie gaat spelen wordt er ook weer geladen. Als je dood gaat en weer terug mag komen, dan zijn de laadtijden gelukkig wel redelijk kort. Daarnaast had ik in de dagen dat ik gespeeld heb ook regelmatig disconnects met de server en kwamen regelmatig meldingen voorbij dat de Ubisoft servers niet bereikbaar waren. Vooral één dag na de launch was het geregeld raak en kon je weer een deel van de missie opnieuw starten. Wel zul je zien dat vooral in de Dark Zone veel spelers actief zijn, en dat zorgt voor levendige omgevingen. Je kunt daarnaast verloren mensen helpen door ze een medkit of water te geven, al zul je met de normale bevolking maar weinig te maken hebben.
The Division zag er bij de aankondiging en de eerste beelden al geweldig uit en daar is ook zeker wat van terecht gekomen. Het spel ziet er geweldig uit, en vooral ook kleurrijk. De natte wegen die veelal voorzien zijn van een laagje sneeuw, de dag- en nachtcyclus, en vooral de verschrikkelijk scherpe omgevingen zorgen ervoor dat je mond direct bij het spelen open zal vallen van verbazing. De grafische user interface en de knoppenaanduidingen hadden soms wel wat duidelijker gemogen. De UI is dan ook overmatig druk en onoverzichtelijk, waardoor je vooral in het begin even de weg zult moeten leren kennen. Verder was de creativiteit bij tegenstanders ook ver te zoeken. Met een handvol character models hebben we het dan ook wel gezien en dat is jammer. Het doet onder voor de rest van de kwaliteit van de graphics, en dat is zonde, aangezien dit niet iets is wat denk ik dermate veel extra ontwikkeltijd zou vergen om te veranderen. Qua audio heb ik gemengde gevoelens, de soundtrack bij het opstarten in het main menu is al direct geweldig (zij het simpel maar sfeervol), en de audio in de game is ook prima. Echter worden klapgeweertjes afgewisseld met bombastische geweren, waardoor het ene geweer klinkt als een paintball geweer en een ander geweer als een echte krachtpatser. Een leuk detail zijn de geluiden die geregeld uit je controller-speaker komen. Zo wordt gemeld wanneer een speler bijvoorbeeld down is gegaan of wanneer iemand je team in co-op verlaten heeft. Op physics gebied klopt ook niet alles voor de volledige 100%. Soms maak je het mee dat je op een bureau staat en vervolgens niet over een kleine ophoging kunt klimmen en dus vast komt te zitten, tenzij je terug gaat, waar misschien weer je vijanden je benaderen. Dat soort details zijn echter lastig te voorkomen en zijn te overzien.
Ondanks het feit dat de gameplay wat onrealistisch en ongevarieerd aanvoelt, heeft The Division een verslavende factor. De pluspunten overschaduwen de kritiekpunten en doen deze geregeld al snel vergeten. Er zijn wel wat minpuntjes hier en daar maar al met al is Tom Clancy’s The Division een geweldige game met een sublieme kwaliteit. Qua content ben je echt vele uren bezig en zelfs als je level 30 behaald hebt valt er nog genoeg te doen in de game. Zowel grafisch als qua replaywaarde is deze third person shooter dan ook nagenoeg perfect. Qua gameplay, UI, storyline, physics en audio valt er hier en daar wat op aan te merken, maar dat neemt niet weg dat Ubisoft van deze game echt een succes heeft proberen te maken, en dat is wat mij betreft goed gelukt.
