The Quarry

Het concept kennen we wel

We worden de laatste tijd dood gegooid met verhalende horror-games. Sony bracht natuurlijk Until Dawn uit en Bandai Namco was ook flink fanatiek met de The Dark Pictures Anthology, waar meerdere games uit voortvloeiden, en waarvoor nog nieuwe titels in de maak zijn. Supermassive Games heeft het er dus maar druk mee, en eigenlijk doen ze niet anders dan dit soort games produceren, zo ook nu voor 2K Games. Met The Quarry heeft men dus een nieuwe uitgever, maar of dat ook voor een nieuwe mix zal zorgen?

The Quarry volgt een groep van negen tienerbegeleiders die zijn gestrand in Hackett’s Quarry op de laatste dag van het zomerkamp. Met een ensemble van Hollywood-sterren en horrorlegendes, waaronder David Arquette (“Scream” franchise), Ariel Winter (“Modern Family”), Justice Smith (“Jurassic World”), Brenda Song (“Dollface”), Lance Henriksen (“Aliens”), Lin Shaye (“Insidious” franchise), Ted Raimi (“Creepshow”) en meer, spelers spelen als elk van de negen kamp adviseurs in een spannend filmisch verhaal, waar elke beslissing vorm geeft aan hun unieke verhaal van een verward web van mogelijkheden. Elk personage kan de ster van de show worden – of sterven voor het daglicht komt. Ze worden alleen achter gelaten op het kamp door de baas van het kamp. Echter maken ze zich geen zorgen aangezien ze de dag erna wel opgepikt zullen worden. Laten we er nog een leuke avond van maken en herinneringen maken luidt het devies. Herinneringen zullen er in ieder geval zeker gemaakt worden, alleen zijn ze wat traumatischer dan gehoopt…

Het verhaal lijkt vrij typerend voor het horror-genre; Het klinkt ‘n beetje als de standaard films ala Evil Dead, Cabin Fever en noem maar op, en dat is het ook. Het komt dan ook het meeste in de buurt van Until Dawn, waarin ook een verlaten huis wordt bezocht en vervolgens van alles in de omgevingen zich afspeelt. Het filmavontuur begint direct sterk met een tragische nevengebeurtenis, waarin al direct duidelijk wordt hoe gevaarlijk de omgeving van de karakters is. De proloog is dan ook lekker intrigerend en meeslepend. Vervolgens start het echte verhaal, waarin we getrakteerd worden op een traag begin. Je wordt langzaam geïntroduceerd met de karakters en hun achtergrond, al is die niet heel diepgaand. Je ziet welke personen een goede band met elkaar hebben, en welke wat buiten de groep staan. De relatie-statussen zelf worden niet meer in grafieken getoond overigens zoals dat wel het geval was in voorgaande games. Je ziet wel wanneer iemand gefrustreerd op je begint te raken, of wanneer iemand afknakt op je gedrag. Vervolgens gaat het verhaal helemaal los wanneer het kampvuur begint en Truth or Dare gespeeld wordt. Vanaf daar ga je van de ene tragedie naar de andere. Dat is na zo’n 2.5 uurtjes spelen ongeveer. Zonder al te veel te spoilen, zul je dan gaan merken dat de keuzes impactvol zullen zijn. Net als alle andere verhalende games blijft het natuurlijk de vraag wie er de nacht door zullen komen en wie niet. Het is inmiddels een vertrouwd concept. De keuzes in deze game lijken echter meer impactvol dan in de games daarvoor van Supermassive Games, waarbij je ook echt stukken in het spel kunt overslaan als je besluit bepaalde gesprekken anders te laten verlopen dan misschien verwacht. Je kunt zelfs 3 levens inzetten om terug te komen op gemaakte beslissingen om zo het pad te wijzigen. Daarnaast kun je ook tussen de hoofdstukken door hints laten onthullen middels een glazen bol, welke iets meer zullen vertellen over wat er gaat komen en wat belangrijke stukken zijn in de game. Tevens is alles nu nog toegankelijker aangezien alles volledig in het Nederlands is ondertiteld, en goed ook moet ik zeggen. Verder kun je met maximaal 7 vrienden genieten van het avontuur waarbij uitgenodigde personen kunnen meekijken en kunnen stemmen over belangrijke beslissingen. Natuurlijk kun je ook co-op op de bank aan de slag.

Het verhaal van The Quarre is hier en daar best mysterieus, maar wordt nooit heel hoogstaand eerlijk gezegd. Qua suspense weet het spel echter wel de gevoelige snaar te raken. Vooral naar het einde toe wordt de spanning alleen maar groter. Je kunt in het spel beperkt bewegen en natuurlijk ook weer allerlei voorwerpen vinden welke hints geven. Daarnaast zijn er ook hier en daar Tarot-kaarten, aanwijzigingen en bewijzen verstopt die verder niet heel veel toevoegen maar vooral collectibles zullen blijken, maar ook kunnen aangeven of misschien iets of iemand wel of niet te vertrouwen is. We kennen het inmiddels wel uit alle eerdere games. Het is dus niet dat 2K het concept van de games van Supermassive Games heeft omgegooid. Wel leuk is dat je nu een kamp-map kunt bewonderen, waarin je allerlei locaties kunt zien op de kaart, waaronder een eiland, vuurplaats, rotsenpad en kampwinkel. Ook zie je de verschillende ‘paden’ op een rij welke de belangrijke keuzes weergeven. Gameplay-technisch gezien draait het verder uiteraard weer om de quick-time events, en deze zijn betrekkelijk makkelijk te noemen. Als je dus wilt slagen, zul je wat dat betreft dus niet heel snel verkeerd gaan, maar de keuzes zijn het vooral die ‘t ‘m doen. Ook zul je merken dat gedurende de game karakters zich wat merkwaardig gedragen, waardoor je wat meer achterdocht zult ervaren naar bepaalde mensen toe. Vertrouwen moet je dan ook op de mensen die je beschermen, maar of dat altijd verstandig is?

Grafisch een juweeltje

Wat wel flink verbeterd is zijn toch wel de graphics. Persoonlijk vond ik Little Hope erg vet en er grafisch ook sterk uitzien, maar The Quarre doet er nog een flinke schep bovenop. Het is bijna ongekend te noemen hoe realistisch men de beelden heeft weten te creëren in deze game. Gezichten zien er geweldig uit maar vooral ook de bewegingen en lichamen zien er uitermate goed uit. De stofdeeltjes die in gesloten ruimtes opstuiven, de glanzende maar niet overdreven huid van de personen en de omgevingen zijn bloedmooi in beeld gebracht. Nee, het is nog altijd geen 100% film die je aan het kijken bent, maar het scheelt niet heel veel meer voor het fotorealistische plaatje geëvenaard zal worden. Toch wisselt de hoge kwaliteit zich af met soms zeer matige graphics, waaronder water en wat scheve bekken die getrokken worden. Het ene karakter ziet er daarnaast weer beter uit dan de ander qua motion capturing.  Daarmee brengt Supermassive Games het niveau van haar games weer een stap hoger dan we gewend zijn. Hetzelfde geldt voor de audio, al is die iets minder perfect. De audio score is prima, en ook de conversaties klinken goed, al is het soms wel een beetje scripted. Je voelt ‘n beetje dat karakters op elkaar aan het wachten zijn voor ze weer gaan praten. Daarnaast zijn het vooral in het begin een beetje pijnlijk ongemakkelijke gesprekken die je voorbij ziet komen. Het echte gevoel ontbreekt daar dan ook een klein beetje bij. Verder is het mogelijk om grafische filters over de game heen te gooien, waarbij alles bijvoorbeeld in het zwart-wit gespeeld kan worden, of met hoger contrast.

Voeg daar de ontbrekende laadtijden aan toe en je hebt weer een geweldig avondje avontuur dat je zowel alleen als met anderen kunt gaan beleven. Het is ‘n beetje jammer dat het spel zo langzaam op gang komt, daar waar je in Little Hope bijvoorbeeld wel gelijk het avontuur in geslingerd wordt. Hier duurt dat enkele uurtjes jammer genoeg. Al met al is The Quarre echter een prima game met daarbij sublieme graphics van een ongekend hoog niveau. Kon je de vorige games allemaal wel waarderen? Dan is dit een ruime middenmotor.