Onlangs hadden we het nog over The Orange Box voor de Xbox 360 maar we wilden de uitgave van Electronic Arts voor de PlayStation 3 ook nog even onder het licht houden. Aangezien we de meeste features, alle aanwezige games en de gameplay al vooral hebben besproken in de 360-review wil ik allereerst ’n kleine greep uit het verleden met jullie doornemen. Even herinneringen ophalen dus…
Quite a nasty piece of work you managed over there
Het begon allemaal in het mooie jaar 1998, toen Half-Life geboren werd. Het spel is tot op de dag van vandaag erg succesvol en wordt zelfs nog steeds gespeeld, zij het vooral de modificatie van de game, Counter-Strike 1.6. Half-Life was echter wat betreft singleplayer ervaring ook uniek. De game bracht namelijk een uitermate boeiende verhaallijn met zich mee, en had ook iets heel aparts. Het draaide allemaal om Black Mesa, dat een onderzoek probeert te realiseren waaraan de heer Gordon Freeman, de speler, deelneemt. Het project loopt helemaal verkeerd af en de nodige doden en gewonden zijn gevallen in het grootse complex. Daarnaast teleporteren allerlei wezens vanuit Xen naar onze planeet, wat zorgt voor flinke terroriseringen. Jij zult echter de buitenwereld moeten bereiken om zo de mensen buiten Black Mesa te laten weten dat er van alles mis is gegaan beneden het aardoppervlak. Aangezien echter de Hazardous Environment Combat Unit erop uit is om de gehele mensheid binnen het compound te vernietigen en de aliens ook een rol spelen in het verhaal zal het lastig worden om contact te leggen met de wereld buiten Half-Life. In ieder geval maak je gebruik van je Hazard suit, dat diverse voordelen met zich meebrengt, en heb je de meest geavanceerde wapens tot je om ervoor te zorgen dat je kunt overleven. Mysterieus aan de game is toch wel de verschijning van G-Man, een tengere man in een blauw pak dat je in de gaten houdt. Aangezien je hem nooit daadwerkelijk oog in oog tegen zult komen is het een man die veel macht over je lijkt te hebben, maar zich toch op de achtergrond wil houden, wat hem juist zo mysterieus maakt. Aan het einde van de game zal hij je wel van dichtbij toe gaan spreken.
Om een lang verhaal kort te maken: Grafisch was Half-Life simpelweg een stap in de toekomt. Met ondersteuning voor de 3DFX-glide en het gebruik van een Voodoo kaartje konden de mooiste graphics toen op je 17 inch kast gerealiseerd worden. Na de uitbreidingen en het wat uitrekken van het verhaal werd het natuurlijk tijd voor de opvolger. Half-Life 2 ging een wat andere kant op en zag er op diverse vlakken een stuk anders uit dan de voorgaande game. Niet alleen was alles realistischer, we werden namelijk ook wat meer afgezonderd van de geschiedenis en Black Mesa zelf. Jammer wat mij betreft, maar al met al wederom een succesvol concept van Valve.
In feite vooral opnieuw geïntroduceerd, maar ook wat meer in de picture werden karakters als Eli Vance, Alyx, Isaac en Barney gezet. Daarbij fungeerde de robot ‘Dog’ als handig hulpmiddel en tevens vriend van Alyx. Natuurlijk kennen we de meeste wel uit de eerste Half-Life game, al dan niet de uitbreiding of Blue Shift, maar ditmaal heeft iedereen een echte rol gekregen in het verhaal. Dat resulteerde dan ook in Half-Life 2, Half-Life: Episode One en Episode Two. Deze verschenen allen voor de PC, Xbox 360 en PlayStation 3, maar op de console enkel in een groot pakket: The Orange Box. Hierbij komen ook nog Portal en het multiplayeravontuur Team Fortress 2. Portal is in feite enkel echt opvallend te noemen aangezien het hier gaat om iets geheel nieuws. Hierbij moet je van punt A naar punt B zien te komen door middel van portals die je kunt gebruiken en zelf plaatsen. Op zich erg leuk voor de denkers onder ons, maar met slechts 19 korte levels te kort om mij echt te kunnen imponeren. Team Fortress 2 daarentegen is een stuk leuker. Online kun je met veel knotsgekke tegenstanders de strijd aangaan in een hilarische wereld met de grootste wapens van dien.
Framerateproblemen zijn vrij serieus
Maar in feite gaat het natuurlijk vooral om Half-Life 2 en diens uitbreidingen. Heb je deze op de PC nog niet kunnen spelen, dan zul je ongetwijfeld versteld staan van het verhaal en de gameplay van het spel. Ook op de console speelt het spel erg lekker, al heeft de PS3-versie de nodige nadelen. Zo heeft het spel echt veel last van framedrops. Onder andere in Portal bij het kijken in een Portal zul je merken dat de framerate al gauw naar rond de 10 fps schiet, maar ook in Half-Life 2 is dat vaak het geval. De HDR-effecten zien er weliswaar schitterend uit en de graphics zijn zelfs uitgerekt op een TV van zeer hoge kwaliteit (vooral de characters en de Gravity Gun), maar dat gaat geregeld tenkoste van het spelverloop. Kijk je namelijk naar bepaalde animaties of omgevingen met veel textures, dan zul je vaak getergd zijn door het absurd lage aantal frames per seconde dat in zo’n geval aangeboden wordt.
In feite is dat ook vrijwel het enige minpunt dat ik op de PS3 kon ontdekken. Okay, de laadtijden zijn soms ook niet verheugelijkmakend, maar gaan nog enigszinds Verder is het spel namelijk identiek aan diens Xbox 360-broertje en maakt het compleet meer waard dan hetgeen dat je ervoor moet neerleggen. Heb je dan ook een 360 of PC, dan zijn beide edities van het pakket op die platformen een stuk beter speelbaar. Half-Life 2 is nu eenmaal geen zware game op de PC, waardoor je zelfs in lagere resolutie nog op een low-end PC uit de voeten kunt. Op de PS3 zijn alle games in het pakket zeker wel speelbaar, maar zul je simpelweg vaak geïrriteerd raken aan de toch onafgewerkte indruk die je van het de spellen krijgt, wat het een kort door de bocht port lijkt te maken.
