Een paar weken geleden konden we al aan de slag met de eerste 45 minuten van The Last Tinker: City of Colors en de game wist indruk te maken. The Last Tinker keert terug naar de begintijden van 3d platformers, zoals Spyro, Banjo Kazooie en Psychonauts. De nadruk ligt hier op het verkennen van een kleurrijke wereld en interessante personages. We kunnen nu dan eindelijk aan de slag met de gehele game en de game laat zien hoe leuk het is om terug in de tijd te gaan en weer eens ouderwets rond te springen zonder geweren of snelle auto’s.
Een apenjongen in een kleurrijke wereld
De game speelt zich af in Colortown, een wereld die ingedeeld is in verschillende kleuren. Elke kleur komt met een specifieke groep inwoners met dezelfde kleur. De rode hagedissen, de groene konijnen en blauwe grote trollen hebben elk hun eigen karaktereigenschappen. De inwoners proberen zo min mogelijk in contact te komen met ander gekleurden en de game weet hier al meteen een subtiele boodschap over te brengen; verdraagzaamheid. Onze held Koru, bijgestaan door zijn vliegende olifantje Tap, ontdekt dat hij één van de laatste Tinkers is. Tinkers hebben als enige de kracht om de wereld te zien zoals het is en het te repareren. Koru moet de kracht van elke kleur verzamelen om de wereld te redden van de bleekheid. Het verhaal is op zichzelf niet erg origineel, maar het wordt echt tot leven gebracht door de karakters, de humor en de goed geschreven dialogen. Ze hebben hier slim gekozen om de personages geen echte stemmen mee te geven, want iedereen brabbelt hier erop los in een bedacht taaltje. De muziek is ook een lichtpuntje, want door de gehele game is een grote diversiteit aan achtergrond muziek te horen en het is allemaal van een erg hoge kwaliteit. De aankleding zit erg sterk in elkaar met als enig nadeel dat je als speler een hoop tekst zult moeten lezen en het soms voelt alsof je alleen maar op dezelfde knop drukt om door alle dialogen heen te komen.
Wat het verhaal helemaal tot leven brengt is de stijlvol ontworpen omgevingen en karakters. De artsstijl in The Last Tinker is het hoogtepunt van de game. De game probeert niet het laatste druppeltje uit je computer te halen, maar door de gestileerde wereld weet het een hoop moois op je beeldscherm te toveren zonder dat je daar een geweldige computer voor hoeft aan te schaffen. Het eerste deel lijkt veel op elkaar omdat het voornamelijk in Colortown afspeelt, maar als je eenmaal een paar uur verder bent, kom je terecht in totaal verschillende omgevingen en is het tempo waarmee je door deze omgevingen heen gaat hoog.
Een combinatie van nieuw en oud
De gameplay is een combinatie van oud en nieuw. Waarbij de game voor een groot gedeelte draait om het verkennen en rondlopen door een interessante wereld. Het springen gaat automatisch wanneer je de spatiebalk ingedrukt houdt en dit lijkt dan ook op iets wat we van Assassin’s Creed kennen. Het verzamelen van de kristallen geeft je de mogelijkheid om nieuwe aanvallen aan te schaffen en de verborgen gouden kwasten unlocken concept artwork. Het vechtsysteem leek op het begin erg simpel en ze weten het iets uit te breiden, maar het blijft een spel waar je weinig uitdaging zult vinden. Je krijgt uiteindelijk 3 toetsen om verschillende aanvallen mee uit te voeren en de vierde knop maakt het mogelijk om aanvallen te ontwijken. Het werkt allemaal erg vloeiend en met de diverse vijanden is er net genoeg variatie om de gevechten tot het eind interessant te houden.
Naast deze twee onderdelen heeft de game een paar spelelementen die regelmatig terugkomen. Het eerste onderdeel is het glijden over diverse rails, zoals we in Ratchet & Clank hebben gezien. Dit wordt net iets teveel gebruikt in de game, want het verandert weinig in de 6+ uur die het spel lang is. De levende grote paddenstoel die je kunt rondleiden en kunt omtoveren tot een mini paddenstoel wordt op een veel leukere manier gebruikt en wordt zelfs uitgebreid wanneer je de speciale krachten unlockt. Denk hierbij aan sterkere aanvallen, het stilzetten van tijd en het bevriezen van vijanden. Het combineren van deze krachten en de levende paddenstoelen en de puzzels die je worden voorgeschoteld laten zien dat het spel erg goed in elkaar zit.
The Last Tinker: City of Colors is een erg sterke platformer die weer terugkeert naar de hoogtijtijden van de 3d platformers en de essentie weet te pakken waar het allemaal om draait. De game is mogelijk gericht op de jongere speler, maar dit moet de meeste mensen niet tegenhouden. Het is een aaneenschakeling van kleurrijke omgevingen met gameplay die werkt. De game weet de ervaring van een boxed game neer te zetten voor de prijs van een digitale titel.
