Het nastreven van realisme in games is voor sommigen ontwikkelaars het ultieme doel. Het grauwe en donkere gevoel overheerst dan ook in het huidige gameaanbod. De onafhankelijke ontwikkelaar Mimimi Productions heeft besloten om niet mee te doen aan deze trend en zich compleet de andere kant van het spectrum op te zoeken met de game The Last Tinker: City of Colors. Wij konden aan de slag gaan met de eerste 45 minuten en kleur staat hier dan ook centraal.
Een aap en een vliegend olifantje
The Last Tinker is een avonturen game met Koru als onze jonge held in een wereld waarin inwoners worden ingedeeld in diverse kleuren. Rode karakters staan voor kracht en agressie, blauw voor dapperheid en droefenis en groen voor nieuwsgierigheid en angst. Koru is hier de enige die wereld kan redden van de Kilheid en moet de kleuren herstellen van het dorp en zijn inwoners. Koru staat er niet alleen voor, hij wordt bijgestaan door Tap een vliegend olifantje die je de weg wijst en uitleg geeft. De game start met een duidelijke korte introductie van de wereld en dan begint het grote avontuur in een heerlijk kleurrijke gamewereld.
De game maakt dan ook de meeste indruk met zijn artsstijl. De wereld is rijk vormgegeven met een grote diversiteit aan kleuren en mengt dieren met een gestilleerde vormgeving. De game doet denken aan Psychonauts en dat is een goed teken, maar heeft toch zijn eigen smoel en lijkt op geen enkele game die ik in de afgelopen tijd heb gezien. De combinatie van karton en diverse gekleurde patronen in de gehele wereld zorgt ervoor dat je met een lach op je gezicht de wereld wilt ontdekken. En dat is wat je zoekt in een avonturen game!
Niet te moeilijk met een focus op ontdekking
De gameplay van the Last Tinker is een mix van interessante gameplay elementen die we al eens eerder hebben zien voorbij komen. Voor het grootste gedeelte zul je rond moeten lopen en diverse elementen moeten beklimmen. Het springen en de interactie met voorwerpen gebeurt met een simpele knop en gaat regelmatig automatisch. Hierdoor is timing meestal belangrijker en lijkt de game meer op de iet wat jongere speler gericht. Het vechtsysteem is ook simpel en heeft iets meer diepgang. Wederom heb je maar een enkele knop nodig om aan te vallen en een tweede knop om te ontwijken. Dit werkt erg vloeiend en de eerste paar gevechten laten de mogelijke potentie zien voor de gevechten in de rest van de game. De puzzels in de game vragen ook niet teveel moeite en het begeleiden van een wezen door te fluiten en het sliden over een rail laten zien dat we meer diversiteit kunnen verwachten.
En dat was alweer het eind. De 45 minuten vlogen enorm snel voorbij en heeft mijn interesse gewekt voor het eindproduct. De game kan op enkele gebieden nog wel wat polish gebruiken, zo werkt de camera niet altijd even vloeiend en missen bepaalde onderdelen wat afwerking. Maar dit is dan ook een eerste indruk en die was volmondig positief.
