Weer terug naar die wonderlijke wereld
Lang geleden werd er, in de 2006 era, een spel op de markt gebracht door Bethesda Softworks en 2K Games. Dat spel heette The Elder Scrolls IV – Oblivion en zoog je letterlijk mee in een wonderlijke wereld vol wezens, mensen, vijanden, koningen, prinsen en nog meer van dat gespuis. Deze wereld waarin jij als held fungeerde, ontsnapt en wel uit een gevangenis, heet Cyrodiil. Cyrodiil is de hoofdprovincie van het land Tamriel. De hoofdstad van Cyrodiil heet The Imperial City. Jouw verhaal begint daar, en zo ook de mijne. Om jullie een heel verslag van mijn belevenissen te besparen, zal ik een korte impressie geven van mijn ervaringen voor ik jullie ga vertellen over Shivering Isles. Ik ben weer terug in Tamriel na Morrowind, en ik heb aardig wat gedaan in dit vierde deel van Bethesda’s Oblivion. In mijn campagne tegen de gedrochten uit Oblivion, en The Deadra Prins of Destruction en zijn verwanten, ben ik tot een totaal gekomen. 212 volbrachte Queeste of Side Queeste. Ruim 2000 wezens omgebracht in mijn bloedvergietende beleid. Dik 800 mensen of mensachtige moesten het ontgelden. Vele tienduizenden Septims heb ik betaald om vrijuit te gaan. Tientallen Imperial Guard zijn gestorven door mijn zwaard.
Ik ben nog steeds maar krap level 34, en zit nog ver onder de 200 echte mensen uren die ik heb doorgebracht in Cyrodiil. Ik ben inmiddels in veel vaardigheden op zijn minst expert, maar het gaat hier dan ook alleen om mijn hoofdvaardigheden. Ik blijk ook een handige te zijn die sloten open krijgt zonder dat de personen links en rechts van mij het merken. Mijn boogschutters vaardigheden beginnen ook aardig te lijken op dat van Legolas uit The Lord of the Rings. Mijn naam is Haldir in Cyrodiil en ik ben een Nord van afkomst met een Imperial vader en een Wood Elf moeder. Ik lijk de zoon van Aragorn wel. Aid has come to me to clear the Islands of Shivering Isles. I make my way to the Niben Bay to become a God, this time for real and first in video gaming.
De totale gekte is begonnen
Ik sla mijn spullen in bij de lokale bevolking in The Imperial City, ga nog even vlug langs mijn zwarthandelaar in Bruma en vertrek daarna naar The Niben Bay. Ik moet volgens het geruchtenkaartje halverwege zijn. Ik kijk op mijn kaart en zie dat er een plek staat aangegeven met een rode pijl. Ik besluit maar eens ouderwets snel te reizen door mijn kaart te gebruiken. Eenmaal aangekomen houdt een wachter mij tegen en zegt me dat ik beter niet naar binnen kan gaan. Ik doe het toch, maar helaas word ik niet direct binnengelaten. Sheogorath, de God van krankzinnigheid en heerser van Shivering Isles, houdt me tegen. Even later mag ik naar binnen. Toen ik binnen was, en in een wachtkamer landde zag ik een vrij nichterige vent zitten achter een bureau met een soort van klok en wat andere spulletjes. Ik praat een tijdje met hem en ik verdien mijn eerste opdracht in Shivering Isles. Opeens schrik ik, maar dat moeten anderen maar zelf uit gaan zoeken.
Ik snap er geen ene reet van
Enige tijd later begeef ik mij direct naar de andere kant van het rijk. Ik kan helaas nog niet snel reizen en besluit daarom maar ouderwets alles om te brengen wat ik op mijn pad tegenkom. Tien verschillende wezens leg ik om, waarvan de meeste helaas insectachtig zijn. Een paar dagen later ben ik in het paleis van Sheogorath die verbaast is mij te zien. Ik doe kortaf en hij reageert dat hij mijn ingewanden eruit wil halen en mij daarmee wil wurgen. Ik denk bij mezelf: Je bent echt de God van krankzinnigheid. Enkele dagen later ben ik flink opgeschoten en besef ik dat het paleis en het kleine dorp aan de voet ware doolhoven zijn. Ik begin de boel te verkennen en word om de haverklap aangesproken of ik kan helpen. Ik zie ook voortdurend blanke in goudgeklede vrouwen, en even later hetzelfde met donkere vrouwen in prachtig donker paars en zwart. Ik besef dat zei de beschermers van het rijk van Sheogorath zijn. Het beste is ze niet kwaad te maken. Mijn zwaard is echter nog vies van het bloed dat ik vergoot toen ik de poortwachter ombracht. Een groot gedrocht aan kettingen dat ik wel moest ombrengen. Nog steeds begint er niets tot me door te dringen. Ik snap er geen ene reet van.
The Queeste is yours to command your Grace
Als je dacht dat ik teveel verraden heb, dan heb je het goed mis. Het woord krankzinnigheid komt meer dan terecht tot zijn recht. Sheogorath spoort niet en dat weet je vanaf het moment dat je zijn rijk binnengaat. Nu begin je jezelf als speler van het spel ook te beseffen waar The Wabbajack uit The Deadra Queeste Sheogorath vandaan komt. Dit is ook het voorwerp dat ik gebruikte om Martin in de verhaallijn van Oblivion verder te helpen. The Shivering Isles zijn qua oppervlakte, meren en rivieren meegerekend, ongeveer een kwart tot de helft van Cyrodiil. Het is echt met geen pen te beschrijven hoe gek je wordt van al die bomen, planten en onverwachte, haast niet te traceren vijanden. Ze hebben schutkleuren. Ik was zelf in iets minder dan tien uur klaar met de verhaallijn. Je moet dan nog de nodige Side Queeste. Ik ben er in raptempo door gegaan hoor ik mensen denken, maar het had nog sneller gekund als ik niet tig keren vast kwam te zitten in de grottenstelsels onder Shivering Isles. Die grotten worden gevoed en uitgebreid door de tientallen meters hoge bomen boven de grond. Ik stond versteld van het feit dat ik de weg kwijt raakte, zelfs met de kaart erbij. Ik raakte verdwaald en dat was me ook nog nooit overkomen in Cyrodiil. Je wordt echt gek gemaakt door alles en iedereen om je heen. Je moet en gaat mensen vermoorden, dat is zeker, of je het nu wilt of niet. Je krijgt vrienden en maakt vijanden. Je krijgt macht en je dreigt het kwijt te raken. Je hulp word gevraagd door die nichterige secretaris van je die een danseres laat komen als je dat wilt.
Kortom, Shivering Isles is de beste uitbreiding van allemaal in de The Elder Scrolls serie. Nu nog een uitbreiding waar ik The Temple of the One in The Imperial City kan reparen, plus het belangrijkste: Koning worden van Tamriel. Ik ben sprakeloos over hoe vet deze uitbreiding is, en dat voor slechts 2400 Microsoft punten. 994 MB nam de Xbox 360 versie in beslag, veel minder dan ik had verwacht. Je krijgt er echter zoveel voor terug, niet te geloven. Deze uitbreiding moet je gewoon hebben! Ga het zelf maar ontdekken! Bethesda en 2K Games hebben topwerk geleverd, zondermeer. Ik ga weer verder, het Noorden van The Shivering Isles heeft me nodig.
