Een benchmark voor het actie-genre
Toen The Division uit kwam sloeg de game in als een bom. Het spel was een nieuwe benchmark wat betreft graphics maar ook qua co-op gameplay. Inmiddels zijn we heel wat jaartjes verder en zijn we toe aan deel 2, althans, dat denkt Ubisoft. Is dat ook echt zo, en weet deel 2 het niveau van het eerste deel te evenaren?
In The Division 2 word je in een totaal verscheurd Washington D.C. gezet. Zeven maanden nadat een dodelijk virus in New York heeft toegeslagen, blijkt dat Division-agents nog de laatste hoop zijn om de samenleving van de ondergang te redden. Vijandige facties proberen te stad te veroveren en er zijn allerlei Dark zones ontstaan die je voor je terug moet zien te winnen. Nadat de campagne volbracht is wordt de stad overgenomen door de Black Tusk. Hierdoor komen er nieuwe activiteiten beschikbaar die leunen op de Endgame-filosofie.
Oogt veel als het eerste deel
Wanneer je The Division 2 induikt, lijkt het alsof de game een wat andere richting op gaat dan zijn voorganger. De omgeving waarin je start lijkt namelijk wat natuurlijker te zijn vormgegeven, maar al snel beland je weer in de straten van D.C. om te zoeken naar je headquarter, iets wat ook in de eerste game je thuisbasis bleek. Het spel rust bijna volledig op het aloude concept van The Division, en dat is vrij rechtlijnig. Met tal van hoofdmissies en zij-missies kun je de omgevingen langzaam naar jouw hand zetten, en dat moet je vooral co-op gaan doen. Als singleplayer game is The Division namelijk een ontzettend ongevarieerde game. Alleen voelen de missies vooral aan als het bestormen van een gebouw, om vervolgens in elke kamer/ruimte waves aan vijanden neer te knallen. Gedurende je weg naar de volgende kamer krijg je hier en daar wel wat kleine missies, waaronder het slopen van beacons of het beschermen van objecten, maar verder is het vooral een schietfeest waarmee je jezelf bezig houdt. Het constante knallen wordt begeleid door een oneindige hoeveelheid aan ammo die je veelal niet echt op kunt krijgen. Alleen zul je merken dat je vrijwel constant aan het schuilen bent achter objecten, om vervolgens weer op te staan uit je cover en weer wat kogels af te vuren. Je wordt begeleid door enkele gadgets die je kunt gebruiken, waaronder bijvoorbeeld een schild of turret. Vooral dit aspect maakt de gevechten wel leuker offline. Echter, The Division 2 is gewoon bedoeld om online gepeeld te worden. Dat kan met teamgenoten die je online joinen. Dit zorgt ervoor dat de combat wat meer verdeeld wordt onder je teammaten. Zo kan de ene speler zich op het objective richten, terwijl de rest zorgt voor cover. Vooral offline is het uitvoeren van bepaalde taken soms niet te doen, vooral niet wanneer je level maar net het level van de missie evenaart.
In het spel kun je levelen, en dat levelen gebeurt redelijk gebalanceerd met de missies die je speelt. Je zult dus aardig wat missies, side-missies, hostages moeten redden en gebieden moeten veroveren om mee te kunnen gaan met het niveau van de main quests. In co-op kun je nog wel redelijk meeliften met het niveau van medespelers, maar offline zul je al snel merken dat je nog even door moet gaan grinden naar XP. Naast deze XP heb je ook nog andere RPG-elementen die je verbeteren. Zo kun je gebruik maken van speciale abilities, die weer een skill-tree hebben, maar je kunt zoals gezegd ook gadgets aanschaffen en verbeteren. Naast dat is je persoonlijke gear van groot belang. Je kogelvest, je kniebeschermers en je wapens uiteraard zijn enkele items die je constant kunt verbeteren met mods. Elk geweer heeft ook zijn eigen niveau wat betreft hoeveelheid kogels dat het per keer kan afvuren, de damage die het doet en de accuraatheid dat het met zich meebrengt. Zo kun je dus aardig blijven variëren en blijf je eigenlijk constant je gear aan het verbeteren om jezelf naar een hoger niveau te brengen. Ook gear heeft een bepaald level, dat veelal het liefst past bij je eigen character level-niveau.
Overladen aan content
Naast de al bestaande content van de game, welke fors te noemen valt, is er nog de endgame-content. Deze bestaat uit onder andere de Dark Zones, waarin je het niet met, maar tegen andere spelers kunt opnemen. Verder is er raid-content na de release van de game die blijft uitkomen en bij het voltooien van de main quest krijg je ook weer nieuwe content, namelijk een vierde factie waartegen je het kunt opnemen. Deze factie is nog sterker en levert je betere loot op, waaronder gear en wapens waarmee je jezelf nog een stap verder kunt verbeteren. Ubisoft staat al redelijk bekend om de hoeveelheid content, kijk bijvoorbeeld naar Far Cry 5 en het ontzettend grote Assassin’s Creed Odyssey, maar deze game overtreft toch wel alles. Als je dus ontiegelijk veel uren over hebt, dan vult deze game al deze uren met gemak voor je op.
Daar waar The Division op grafisch gebied echt een benchmark was wat betreft kwaliteit, daar is dat in The Division 2 wel wat minder. Het spel oogt hier en daar zelfs vrij matigjes en casual. Vooral de details van borden, planten langs de weg en muurschilderingen zien er gewoonweg slecht uit. De textures zijn erg wazig en teksten zijn zelfs totaal onleesbaar. Of dat nog verbeterd wordt is me niet geheel duidelijk, maar het valt wel erg op dat alle detail hierbij ontbreekt. Verder ontbreekt het echt strakke design dat deel 1 wel in zich had. Hoewel de chaos in de stad wel goed overkomt, zul je tevens merken dat elke straat bijna hetzelfde lijkt te ogen. Veel objecten worden hergebruikt, en ook binnen in kantoren, overheidsgebouwen en laboratoria lijken kamers redelijk veel op elkaar qua design. Echt heel creatief is men wat dat betreft dan ook niet geweest. Wel draait het spel heerlijk, en blijft de framerate op in dit geval de Xbox One X constant stabiel. Qua audio imponeert het spel ook niet dermate. De geweren komen redelijk klapperig over en een echt bombastische soundtrack ontbreekt ook. Audiovisueel is The Division 2 geen slechte game, maar imponerend is het ook zeker niet.
Hoe innoverend deel 1 van The Division was, zoveel borduurt deel 2 daarop voort. Het spel is wel wat uitgebreider hier en daar, met wat nieuwe modes, mogelijkheden en vooral veel extra content, maar het concept is grotendeels hetzelfde gebleven. Persoonlijk kreeg ik op een gegeven moment een lichte hekel aan de ontzettende hoeveelheden aan waves met vijanden die voorbij kwamen, en dat brengt ook deels het realisme uit de gameplay. Je bent echt constant van ruimte naar ruimte alles aan het clearen, en dat concept wordt flink uitgemolken. Ook op straat merk je gewoon dat je om de 100 meter weer tegenstanders tegen komt, en dan weer mensen die aan jouw kant staan. Het lijkt wel een beetje Stalingrad als je ziet hoeveel vijanden er op korte afstand tegenover elkaar neergezet worden. Het spel is na een tijdje niet echt gevarieerd meer, en dat gaat opbreken. Vooral qua singleplayer is dit spel gewoon niet te doen, en ontzettend eenzijdig. Ben je dus op zoek naar een singleplayer game, laat deze game dan gerust liggen. Ben je echter op zoek naar een vette co-op ervaring, dan is deze game zeker wel goed te behappen en een stuk gevarieerder, mede doordat je dan tactischer te werk kunt gaan met je team. Het craften, levelen en het upgraden van je gear en wapens blijft een aantrekkelijke feature van de game en ook de gameplay loopt gewoon als een zonnetje. The Division 2 heeft dus zijn goede en minder goede kanten. Je moet voor jezelf vooral zien te overwegen welke voor jou zwaar wegen, en waar je waarschijnlijk wel redelijk doorheen weet te prikken. Al met al is The Division 2 een aanrader voor elke co-op liefhebber, die vooral een goede gameplay, en veel content op zijn wensenlijst vermeld heeft staan.
