Afsluiting
The Dark Pictures Anthology is een reeks die nu alweer 2 games achter zich heeft gelaten. Man of Medan en Little Hope waren de eerdere titels in de reeks en nu is het tijd voor House of Ashes. Vooral over Little Hope was ik persoonlijk erg enthousiast, al zijn de meningen daar nog altijd aardig over verdeeld. Het vond wat mij betreft perfect de balans tussen een goed verhaal en angstige horror. House of Ashes ziet er wat anders uit, zo lijkt het althans in de eerste trailers. Inmiddels konden wij ruim ‘n uur aan de gang met het spel, net voordat de release van de game plaatsvindt.
House of Ashes gaat over een militaire eenheid die zoekt naar chemische wapens in ondergrondse grotten. We tellen het jaar 2003, de tijd dat de Iraakse oorlog aan de gang was. Echter vinden ze in de ruïnes een totaal ander kwaad dan ze verwacht hadden, en ze zijn niet de eersten die dit kwaad tegen het lijf lopen. Ze komen namelijk bij een nest van aloud gespuis terecht en krijgen een nieuwe tegenstander voor hun kiezen, een nog dodelijkere dan op de planning stond…
Het verhaal is dus niet bijster diepgaand zou je denken, maar dat is nog even afwachten natuurlijk. In onze hands-on konden we beginnen met het spel en het eerste uur beleven, al worden kleine stukken wel overgeslagen, waarna we direct onder de grond aan de slag gaan. Je ziet daarin al direct dat het maken van beslissingen weer van groot belang is. Zo kun je bijvoorbeeld relaties opbouwen tussen de karakters. De groep militairen is daarnaast al snel opgesplitst waardoor je weer meerdere verhaallijnen weet te beleven, en het spel gaat zelfs de geschiedenis in van de Tweede Wereldoorlog. Je bent namelijk niet de enige groep die in de ondergrondse tempel is geweest. Keuzes zijn er weer van klein tot groots. Want denk je aan je eigen hachje, of doe je er alles aan om iemand van de ondergrond te redden? Qua gameplay lijkt het spel op het eerste gezicht niet zo heel veel veranderd te zijn. Natuurlijk loop je rond met geweren, maar het zijn veelal toch nog quick-time-events die je eerder ook al kende. Het is dus kort even richten tijdens een QTE, zoals we dat ook al in eerdere games zagen. Qua setting voelt de game wel een stuk claustrofobischer aan dan voorheen. Je loopt namelijk rond in diverse gangen van grotten, waarbij je vaak maar één kant op kunt, en de vijand altijd op de loer ligt. Daarnaast moet je militaire keuzes maken, waarbij je beslist of iemand nog het redden waard is, of je alleen maar belemmerd bij het zoeken van de uitgang. Het kan weer de nodige koppen kosten als je de onjuiste beslissingen maakt, en dat is waar deze game altijd weer om draait.
Wat deze game wat meer kenmerkt is dat je meer kunt kiezen voor de personages onderling. Je kunt echt bepalen of je als team functioneert, of dat je de personages lekker arrogant laat zijn en alleen aan zichzelf gaan denken. Laat je iemand in het begin of later in de game achter om toch voor eigen succes te gaan, of wil je dat alle characters het overleven? De keuzes lijken makkelijk, maar zijn dat zeker niet altijd, aangezien een moreel goede keuze soms ook ten kosten kan gaan van meerdere personages. De monsters in de game hebben in ieder geval geen genade voor je en zijn de meest gecompliceerde beesten die je ooit hebt gezien. Ze zijn een beetje vergelijkbaar met die uit Little Hope, maar zijn sneller, meer fysiek en nog donkerder. Het spel kent 4 modi ditmaal, shared story, welke online gespeeld kan worden met een vriend en movie night, welke met 5 spelers gespeeld kan worden op de bank. Verder zijn er nog de theatrical cut en de curator’s cut. In de curator’s cut kun je extra scene’s zien die je niet in de standaard theatrical cut zult zien, en krijg je als pre-order bonus van het spel. De verschillen hier tussen hebben we helaas nog niet kunnen ervaren in deze preview hands on.
Het is pas later in oktober dat dit laatste deel in de Dark Pictures Anthology uitkomt, maar persoonlijk kan ik niet wachten. De setting, tja, het spreekt mij net wat minder aan dan die van Little Hope en Man of Medan, aangezien je nu te maken hebt met gewortelde militairen, en niet met broekies die net komen kijken en het al snel in hun broek doen. Daardoor lijkt het op het eerste gezicht dat je iets minder diversiteit hebt in de karaktereigenschappen van de personages. Echter is dat nog even afwachten. Ook is het nog even de vraag of de setting wel genoeg variatie zal bieden als je echt constant ondergronds in de stenige grotten aan het rond dwarrelen bent. Of dat niet wat veel van hetzelfde wordt vraag ik me af bij zo’n 5 uurtjes (is mijn verwachting) aan gameplay. Grafisch ziet het spel er op de PC in ieder geval weer oogstrelend uit en vooral de belichtingen wanneer je met je zaklamp schijnt zien er fantastisch uit. Hetzelfde geldt voor het geluid, dat tot in de detail is uitgewerkt. Qua gameplay-elementen hoeven we niet al te veel nieuwe snufjes te verwachten, maar dat zal wellicht gebeuren wanneer er weer een nieuwe reeks games van Supermassive Games op de planken zal komen. Het eerste uur spelen was in ieder geval zeker de moeite waard, en belooft weer een spannend spektakel te worden dat voor genoeg zweet in je bilnaad zal gaan zorgen.
