Ten Dates

Leuke oefening voor het echie

Bandersnatch, The Gallery, Until Dawn; Het zijn games die ik geweldig vindt. Het zijn films waarbij je keuzes kunt maken. Netflix plaatst ze, maar ook game publishers maken dergelijke titels. Nu heb je in Until Dawn nog enige gameplay naast het maken van keuzes, maar The Gallery toonde hoe je ook simpelweg een hele film kunt bouwen op basis van je keuzes.

Ten Dates is een sequel op Five Dates. In het spel kun je spelen als Misha of Ryan, 2 hoofdrolspelers dus, in plaats van één in Five Dates. De twee hebben echter contact met elkaar en vertellen elkaar over hun liefdesleven. Ze zijn goede vrienden en hebben vijf potentiële dates die een match kunnen vormen. Misha is een mooie, roodharige die een langdurige relatie zoekt en het puberleven vaarwel wil zeggen. Ze ontmoet de meest verschillende karakters die je maar kunt bedenken; Van nerd tot stoere bink. Elk karakter heeft zijn vriendelijkheden, zelfvertrouwen, humor en spontaniteit. Maar dat kan zowel botsen als matchen met jouw keuzes. Als je namelijk te bemoeierig bent, kan de date dit als vijandig bestempelen en als je niet geïnteresseerd genoeg bent, dan kan je date afzien van een vervolgdate. Je hebt 3 rondes waar de dates doorheen moeten. De eerste dates zijn korte sessies waarin je mensen leert kennen. De vervolgdates zijn etentjes of een gezellig samenkomen in een café. Lukt het jou om nader tot elkaar te komen? Of blijf je single?

Het verhaal in de game is ver te zoeken. Het is een soort van First Dates van TV, maar dan net wat fanatieker. Keuzes moet je vrij snel maken waardoor je weinig tijd krijgt, maar er is ook een Streamer mode waarin je kunt communiceren met de community omtrent je keuze. In totaal zijn er 10 succesvolle eindes en je zult merken dat wanneer je een ‘oops’-moment beleeft, dat je date zomaar zijn of haar jas kan pakken en je kan verlaten. Het goed brengen van gesprekken is dus een kunst op zich. Wil je doorgaan over een onderwerp? Of wil je meer van de persoon weten en het onderwerp veranderen? In het begin van de game bepaal je ook je eigen beroep en interesses, welke vervolgens weer kunnen matchen met een persoon of juist niet. Via je mobiel kun je vervolgens mensen wel of niet uitnodigen voor een vervolgdate. Betaal jij de rekening en kus je iemand? Het kan allemaal goed of slecht vallen. Het is dan ook een leuke morele test voor de speler. Jammer is dat de game alleen maar draait om het daten. Je ziet niet echt nevenactiviteiten maar beleeft eigenlijk de verschillende rondes, waarmee het spel ‘n beetje als chapters aanvoelt, en niet als een echt verhaal. The Gallery had wat dat betreft net wat meer verhaal in zich. De eerste ronde bestaat uit 4 dates met een ‘suprise’-date aan het einde van de avond met een persoon van hetzelfde geslacht. De opbouw is echter redelijk hetzelfde waardoor vooral de vervolgdates interessanter blijken en een wat andere setting hebben. De eerste ronde met de speed-dates is daarmee dan ook lichtelijk vermoeiend en ‘saai’. Gelukkig kun je deze na een enkele playthrough skippen en kiezen met wie je enkel wilt speed-daten. De man die ook constant roept dat de date op de helft is of nog één minuut duurt is daarnaast ook wat overbodig en repetitief. Knap is dat de game je soms in bepaalde beslissingen die goed lijken laat trappen. In eerste instantie lijkt de ene vraag logisch, maar door een twist maak je ineens een grove fout die verkeerd valt bij de ander. Zo had ik bijvoorbeeld bij de tattoo op de nek van een personage een verkeerde woordgrap gemaakt die mij juist wel toepasselijk leek.

Het valt te verwachten als je bovenstaande screenshots bekijkt maar deze ‘game’ ziet eruit als een echte film. De user interface is niet storend en de overgangen na de keuzes zijn zeer licht stotterend, maar zeker niet irritant of storend. Via het touchpad zie je de verschillende karakters en hun namen met daarbij een soort van ‘challenges’ die je kunt uitvoeren, waaronder het kussen van iemand of iemand laten betalen bij een date. De graphics zijn hoogstaand en haarscherp. Hetzelfde geldt voor de acteerprestaties, die eigenlijk zeer goed genoemd mogen worden. Persoonlijkheden komen overtuigend over en de look matcht vaak met de verwachtingen die je zult hebben van de persoon. Qua karakter komen ze dan ook zeer overtuigend over en mogen we wel stellen dat alles goed in elkaar steekt. Qua audio hoort je lichte achtergrondmuziek, maar veel bijzonders is het verder niet. DualSense-features zijn er helaas niet aanwezig.

Een tikkeltje onrealistisch maar toch interessant genoeg

Ten Dates is een game die qua verhaal weinig om het lijf heeft. Het is simpelweg een date-game die je klaarstoomt voor het echte werk, bij wijze van. De gesprekken voelen echter zo gemakkelijk aan, dat je eigenlijk nooit de indruk krijgt dat de karakters verlegen zijn of zich zenuwachtig voelen, iets wat normaal bij een date wel het geval zou moeten zijn. Persoonlijk zou ik namelijk nooit een truth-and-dare aangaan op een tweede date en mensen helemaal uit gaan horen. Het is nogal surrealistisch wat mij betreft. De dates hebben stuk voor stuk hun woordje klaar, waarmee je eigenlijk niet het idee hebt dat het echt een test voor je is, al word je wel redelijk snel genadeloos afgewezen als je verkeerde keuzes maakt. Na ‘n drie keer doorspelen had ik het spel wel redelijk gezien. Een playthrough kost ongeveer 1.5 uur, en is daarmee niet heel lang en gelukkig kun je stukken skippen die je eerder al hebt gezien of welke niet relevant en geen keuzes bieden, waarmee je het nogmaals wat sneller kunt proberen. Ten Dates is daarmee een leuke game die qua verhaal weinig indruk maakt, maar als