De Tales of serie wordt eindelijk volwassen
De Tales of serie heeft altijd een beetje op moeten boksen tegen de JRPG giganten zoals Final Fantasy en Dragon Warrior /Quest. Van origine begonnen in de laatste jaren van de SNES met Tales of Phantasia toen Final Fantasy VI al uit was en iedereen Chrono Trigger al had gespeeld. Waar de meeste JRPG’s een turn-based battle system hadden, ging de Tales of serie echter voor een realtime battle system waarbij je karakters direct over een 2D veld kon besturen. Het heeft lang geduurd, voordat de serie ook beschikbaar was in Europa. Namco Bandai heeft de afgelopen jaren daarentegen behoorlijk hard gewerkt om meerdere titels bij ons in de winkels te krijgen. Sinds 2011 is er dan ook bijna ieder jaar een nieuw deel uitgekomen. De vorige titel, Zestiria, was helaas een zware teleurstelling. De ontwikkelaar heeft nadrukkelijk naar de meeste kritiek geluisterd en levert een beter spel af met een prima fundering voor de toekomst. Het spel in zijn volledigheid is echter niet hetgeen waar we op zaten te wachten.
Het meest bijzondere aan Berseria is dat Namco Bandai voor de verandering heeft gekozen om de verhaalstijl volledig om te gooien. In voorgaande delen speelde je namelijk vooral een groep van karakters die op hun eigen manier de wereld probeerde te redden. Er zaten een aantal anti-helden, zoals Yuri Lowell (Tales of Vesperia), tussen, maar het overgrote deel waren karakters met een hart van goud. Berseria heeft Velvet Crowe, een jonge vrouw die door een aantal ongelukkige gebeurtenissen is veranderd in een Therion, een demon die zich voedt met andere demonen. Ze heeft maar één missie en dat is wraak nemen op de persoon die centraal heeft gestaan in haar verandering. Hoe ze wraak neemt maakt haar niet uit. Afpersing, geweld, diefstal, moord en het in gevaar brengen van anderen is dan ook eerder regel dan uitzondering. Dit alles zorgt voor een verhaal dat volwassener is dan al haar voorgangers en vooral in het begin vraag je je af waar het naartoe escaleert. Dit is oprecht een gigantische verbetering in een genre waar de hoofdpersonages meestal handelen vanuit vriendschap en een grote boze oppergod dienen te verslaan. Uiteraard zijn er nog steeds de vrolijke, grappige en idiote skits om alle karakters verder uit te diepen. Hier zitten een aantal clichés en nutteloze onderwerpen tussen, zoals de verscheidene gesprekken over koken en een gigantisch zwaard dat één van je reisgenoten weigert te gebruiken, maar in het algemeen geven deze een goede blik op de motivaties van ieder individueel personage. Dat is maar goed ook, want met 40-50 uur aan speeltijd is het spel nou niet bepaald kort. Helaas kan dat niet gezegd worden over de NPC’s die verspreid staan in dorpjes. Deze hebben namelijk in het grote geheel praktisch niets nuttigs te melden. Het feit dat deze gesprekken tevens louter geschreven zijn en het zeer onduidelijk is wanneer welk karakter praat zorgt voor een niet boeiende ervaring. Het is duidelijk dat dit voor world building is, maar het slaat de spreekwoordelijke plank op dat gebied volledig mis.
Realtime button bashen
Zoals eerder gezegd staat Tales of bekend om haar realtime battlesytem. Monsters lopen vrij en zichtbaar rond over de kaart en de transitie naar het gevecht is terug. Je vecht dus niet meer op hetzelfde veld zoals bij Zestiria het geval is.De transitie naar en uit gevechten is razendsnel waardoor je gelukkig niet al te vaak naar een laadscherm zit te kijken zoals in de tijden van de eerste PlayStation. Het battle system zelf kan gezien worden als zowel een up- en downgrade ten opzichte van Zestiria en Graces F. Berseria maakt gebruik van Soul Points. Deze Soul Points kunnen het beste vergeleken worden met het Chain Capacity systeem van Graces F. Je hebt er drie tijdens de start van een gevecht. Door bepaalde acties uit te voeren, zoals monsters verslaan, counteren en blocken, kan je deze punten letterlijk uit monsters slaan. Hierdoor vliegen ze het veld op en kan je ze oprapen om ze aan je eigen karakters te voegen tot een maximum van vijf. Dit zijn de initiële aantallen. Met uitrusting en skills kan je het maximum verhogen. Soul points worden vervolgens gebruikt om acties uit te voeren.
Het combo system is daarentegen weer direct overgenomen van Zestiria. Zestiria gaf je met de analog stick en rondje een gigantische hoeveelheid aan combo’s die je met een simpele combinatie uit kon voeren. Berseria laat de analog stick buiten beschouwing. Op iedere face button van je PS4 controller configureer je een combo van vier verschillende artes en je bent vrij om deze knoppen tijdens een gevecht te combineren. Afhankelijk van de artes en de lengte van je combo verlies je Soul Points. Combo’s kan je ditmaal weer uitbreiden door tijdens een gevecht een karakter om te wisselen met één van je reserves.Welke beschikken over een verse hoeveelheid Soul Points. Tevens kan je met een druk op de R2 knop een Break Soul actie uitvoeren om één point op te offeren voor een power-up van je karakter. Ieder personage heeft zijn of haar eigen Break Soul. Het hoofdpersonage wordt bijvoorbeeld sterker en eindigt haar combo met een gigantische finisher. Dit klinkt in het begin allemaal veel om te verteren. Het is daarentegen allemaal vrij toegankelijk en na een paar gevechten hak je er al vrolijk op los. Het is zelfs zo toegankelijk dat button bashen al snel een acceptabele strategie wordt op lagere moeilijkheidsgraden. Met lager bedoel ik de hoogste graad die je in het begin beschikbaar hebt. Later in het spel speel je nog hogere graden vrij, maar dan is de repetitie helaas al ingeslagen. Het is ongelooflijk zonde dat deze niet vanaf het begin beschikbaar zijn, want dat zou de strategie op lagere levels behoorlijk beïnvloeden.
Om de chaos van het battle system een beetje te ontvluchten zijn er meerdere mini-games toegevoegd. Denk hierbij aan de standaarden zoals vissen (waarom moet dat zo nodig in iedere JRPG zitten?), functioneren als kelner kaartspel. Dit zijn leuke middelen om de tijd mee te verdrijven, maar voegen verder niets noodzakelijk toe aan het verhaal. Je kan er punten mee vrij spelen om alternatieve kostuums mee te kopen. De leukste vond ik nog het Ship Voyage systeem. Je kan later in het verhaal schepen op pad sturen om items voor je te verzamelen. Dit gebeurt allemaal off-screen en eigenlijk haal je er weinig voldoening uit. Je krijgt er echter wel waardevolle items voor terug om je uitrusting mee te verbeteren.
Japanse PS3 port
Het uiterlijk van het spel helpt ook niet echt mee om de repetitie tegen te gaan. In Japan is het spel namelijk ook uitgekomen voor de PS3. In Nederland is daarentegen alleen de port van de PS4 versie beschikbaar. Uiteraard is dit niet direct heel erg en sommige gebieden zien er door de art-direction prachtig uit, maar je merkt aan alles dat je PS4 op geen enkele manier echt zijn spieren moet gebruiken. De meeste omgevingen zijn kaal, monsters missen details en effecten in gevechten zijn over het algemeen niet indrukwekkend. Vooral kerkers en grotten zijn hier de grootste boosdoeners. Deze bestaan voornamelijk uit saaie, lange en inspiratieloze gangetjes met her en der een puzzel om de sleur te doorbreken. Ondanks dat alles is er ook nog verschrikkelijk veel pop-up. Het enige waar eigenlijk een beetje aandacht in is gestoken zijn de modellen van de hoofdpersonages. Deze zijn zeer scherp en gedetailleerd. Namco Bandai heeft gezegd dat dit de laatste Tales of zal zijn die ook voor de vorige generatie consoles uitkomt. Dat is te hopen, want de engine is hopeloos verouderd. Wees tevens voorbereid om regelmatig door dezelfde kale gebieden te lopen, aangezien je heel, maar dan ook heel veel moet backtracken.
De fundering is aanwezig en met net een klein beetje meer gevoel voor details had Berseria een waardevolle toevoeging aan iedereens collectie kunnen worden. Er ontbreekt echter te veel om dit spel voor iedereen aan te raden. Het is goed om te zien dat er eindelijk een Japanse ontwikkelaar naast Atlus bereid is om een volwassen verhaal neer te zetten met interessante personages. Echter is het spel grafisch zwaar achterhaald en worden battles snel repetitief. Kan je je daar overheen zetten of heb je simpelweg zin in een traditionele Japanse RPG die buiten het verhaal om alle vinkjes aftikt? Dan zal je met Tales of Berseria zeker een goede aankoop doen.
