Tails of Iron 2: Whiskers of Winter is het vervolg op een game uit 2021 die veel spelers waarschijnlijk hebben gemist. Whiskers of Winter probeert op alle maniere het eerste deel te overtreffen met een nog groter en uitgebreider avontuur. Deze 2D soulslike neemt je mee naar een wereld waar ratten, kikkers, vleermuizen en andere dieren de hoofdrol spelen. De game neemt dan ook flink wat inspiratie van de Witcher, Game of Thrones, Hollow Knight en Redwall. Maar waar veel andere werelden met dieren in de hoofdrol een sprookjesachtige kleurrijke wereld schetsen, hebben we hier te maken met een grauw en donkere wereld die het zijn inwoners flink moeilijk maakt.
Arlo, de beschermer van het Noorden
Het tweede deel neemt de speler mee naar een ander kasteel met een andere hoofdrolspeler. In deze prachtig vormgegeven wereld kruipen we in de modderige laarzen van Arlo, de jonge erfgenaam van de Warden in het Noorden. Zijn vader neemt in de eerste minuten van de game Arlo mee naar het bos om zijn training te vervolgen. Dit is een slimme manier om de besturing en basisregels van de game aan de speler uit te leggen. Je wordt hier flink in het diepe gegooid en voor spelers die niet veel soulslike spellen gespeeld hebben, zal het even wennen zijn. Dit is een uitdagende game waarbij je met correcte timing moet reageren op de aanvallen van de vele vijanden.
Gelukkig biedt de game drie verschillende moeilijkheidsgraden en voor spelers die nieuw zijn bij het genre is de makkelijkste moeilijkheidsgraad de beste manier om in te stappen. Wil je de game ervaren zoals de ontwikkelaars bedoeld hebben dan zullen de eerste gevechten al meteen zweterige handjes opleveren. De game draait in de basis om het reageren op drie verschillende aanvallen. Gele aanvallen kun je pareren, rode aanvallen zul je moeten ontwijken en projectielen en standaard aanvallen kunnen je blokken. Doe je dit niet dan is de kans groot dat je binnen een paar seconden meteen al je leven kwijt bent. Je draagt gelukkig een fles met medicijnen mee, waar je langzaam uit kunt drinken en met elke slok vul jij je levensbalk. Een mechanic die voor souls spelers onderhand een standaard element is geworden.
Een diep verhaal
Whiskers of Winter voelt als het herbeleven van een oud sprookje uit je kindertijd. Geen Disney sprookje, maar echt een Grimm sprookje. De diepe stem van Doug Cockle, de stemacteur achter Geralt in de Witcher serie, verteld op een grauwe manier wat Arlo staat te wachten. Dit zorgt ervoor dat de game in tegenstelling tot veel andere Souls titels een interessant verhaal biedt en je niet alleen maar van de ene naar de andere grote monster rent. Elk monster heeft een rol te spelen in het verhaal en ik merkte dat ik al snel wilde weten wat onze held te wachten stond. Arlo moet naast het jagen op de vele monsters ook het kasteel, Winter’s Edge, repareren en opbouwen door een verrassende gebeurtenis aan het begin van de game.
Met de hulp van een bouwer kun je de smidse, keuken en winkel herstellen en verbeteren, wat leidt tot nieuwe wapens, upgrades en decoraties. Het voelt als een natuurlijke evolutie van de Crimson Keep-reparaties uit de eerste game, maar met meer betrokkenheid van de speler. Hoewel de personalisatiemogelijkheden beperkt zijn, zijn de wapens en upgrades interessante redenen om elke keer terug naar huis te keren.
Bliksem, vuur, ijs en gif
Tails of Iron 2 blijft trouw aan gevechten met een focus op precisie en strategisch ontwijken. Maar de toevoeging van de elementen bliksem, vuur, ijs en gif zorgen voor een nieuwe dynamiek. Deze elementen kunnen het Arlo lastig maken als je niet de juiste uitrusting draagt tegen bepaalde aanvallen. Maar weet jij de juiste wapens in te zetten tegen vijanden met een specifieke zwakte dan zul je merken dat de gevechten ineens een stuk makkelijker gaan.
De aanvallen van vijanden kunnen deze effecten ook met zich meedragen, wat de gevechten soms chaotisch maakt. Vijanden en bazen kunnen delen van het level bijvoorbeeld een tijdje in vuur en vlam zetten, waardoor je hier niet overheen kunt lopen. Dit kan soms voor een lastig scenario zorgen en speelt geluk regelmatig een grotere rol. Dit betekent ook dat je je uitrusting voortdurend moet aanpassen voor de volgende baas of type vijanden. Je zult hier niet één combinatie vinden die je overal kunt toepassen en zal door sommige spelers gemist worden. Exploratie wordt daarentegen weer wel goed beloond en geeft je toegang tot betere wapens, uitrusting en upgrades.
Jagen op monsters
Een grote vernieuwing is de introductie van monsterjachten. Dit zorgt ervoor dat delen van de wereld die je net hebt verkend meerdere malen hergebruikt worden door Arlo op jacht te sturen. Het voltooien van deze sidequests bieden vele extra’s, maar ze vallen al snel in herhaling. Elk monster heeft dezelfde stappen: Je rent naar een marker op de kaart en na een tijdje zal het monster vluchten naar een andere plek op de kaart. Na een aantal vluchtpogingen zul je uiteindelijk het monster verslaan. Het heen en weer rennen is niet het leukste onderdeel in deze game en gelukkig zijn er flink wat teleportpunten. Maar het had interessant geweest als er meer variatie in deze gevechten zaten of dat je niet geforceerd werd om elke keer de monsters opnieuw op te zoeken.
De game weet het vechtsysteem van het eerste deel op alle vlakken te verbeteren. De animaties zijn soepeler, meer tactieken kunnen toegepast worden en de besturing voelt nog beter aan. Helaas is dit niet het geval bij het platform gedeelte. Platforming komt redelijk weinig aan bod. De nieuwe optie, een werphaak, wordt in de eerste minuten van de game geïntroduceerd. Maar wordt uiteindelijk minimaal ingezet in de levels of tijdens gevechten met monsters. Het valt op dat er uiteindelijk meer ladders dan haken aanwezig zijn in de game en ontwikkelaar niet de volledige potentie van de werphaak benut.
Een waardige opvolger
Tails of Iron 2: Whiskers of Winter is een waardige opvolger die de sterke punten van zijn voorganger verfijnt en uitbreidt. De gevechten zijn vloeiender en responsiever, de muziek en voice-acting maken indruk, en de visuele stijl is adembenemend. Helaas vallen enkele nieuwe toevoegingen tegen, de werphaak en het jagen op monsters voelen eerder als belemmeringen aan dan als verbeteringen. De game biedt zowel spelers die op zoek zijn naar een indrukwekkende avonturen game of een uitdagende soulslike een toffe ervaring die al snel 20 uur in beslag neemt. Zolang je de moeilijkheid maar correct instelt!
Nette score, ziet er visueel ook erg aantrekkelijk uit. Laatst ook nog een muizengame gespeeld, MiceGard, maar dit lijkt wat diepgaander 😛