Symphony of War: The Nephilim Saga

Games gemaakt in RPGMaker zijn niet nieuw. Steam heeft er zelfs al jaren een tag van gemaakt, zodat je er makkelijk op kan zoeken. Dit heeft voor een stortvloed aan games gezorgd. Paar pareltjes en een berg aan kopieën die alleen het spelen waard zijn als je echt door alle goede 16 bit JRPG’s heen bent. Symphony of War: The Nephilim Saga behoort tot de eerste categorie. Qua gameplay dan, want het verhaal is redelijk cliché.

Net zoals veel andere strategische RPG’s gaat deze game over politiek, religie en een flinke dosis van het grijze gebied dat erbij komt kijken. De bevolking is het leven in armoede zat en komt in opstand. Is het echt zo vreemd dat men in opstand komt terwijl ze in erbarmelijke omstandigheden leven? Dat is de vraag waar de game mee begint, maar vrijwel meteen de deur wijst voor belangrijkere zaken. Zoals goden, een mysterieuze cult, demonen en uitverkorenen die de wereld kunnen redden of juist verdoemen. Geen onbekend terrein en wat uitgekauwd. De game doet zijn best om een wereld neer te zetten die gebroken is door politiek en religie en slaagt daar redelijk in.  Het hele onderliggende stukje over demonen en goden valt daar wat tussen en voelt soms wat misplaatst, omdat het meer een voertuig is om een groter kwaad te introduceren.

Ogre Emblem

De gameplay zelf doet vooral denken aan Fire Emblem en Ogre Battle. Twee legendarische strategische JRPG’s waarvan er nooit genoeg kunnen zijn. Tijdens combat bestuur je meerdere eenheden over een grid, die qua grootte afhankelijk is van de missie, met verscheidene punten om te veroveren, meerdere vijandelijke eenheden om te verslaan en verschillende middelen om te verzamelen waarmee je je volledige leger kan verbeteren of uitbreiden. Iedere eenheid bestaat uit een drie bij drie grid waar je meerdere losse personages op kan plaatsen. De mobiliteit van zo een volledige eenheid wordt weer bepaald door de samenstelling van classes en het level. Zo kan een eenheid te paard zich uiteraard verder verplaatsen dan eentje met zware bepantsering. Boogschutters kunnen weer van een grotere afstand aanvallen en paladins kunnen ingezet worden als een eenmansleger. Er zijn tientallen standaard classes waarmee je je volledige leger kan samenstellen en een aantal hero units die hun eigen speciale vaardigheden hebben.

Dit allemaal beheer je tussen hoofdstukken in. De middelen die je tijdens de gevechten verzameld of koopt gebruik je om je troepen uit te rusten, samen te stellen en te verbeteren. Losse eenheden krijgen weliswaar ervaring, maar een class verhogen of aanpassen gebeurt in je kamp. De hoeveelheid troepen in een eenheid is tevens afhankelijk van de capaciteit die je hebt. Lukraak kopen en toevoegen is dus niet mogelijk. Het maximum is weliswaar negen, maar het zal behoorlijk lang duren voordat je daar aanzit. Het is lang niet altijd aan te raden om dat te doen, want dat kan een eenheid snel een interessanter doelwit zijn. Een hele eenheid vol pompen met boogschutters om van een afstand aan te vallen kan succesvol zijn. Ware het niet dat deze nogal snel van het strijdveld worden gevaagd.

In je kamp koop je nieuwe eenheden en speciale aanvallen om bijvoorbeeld een overgave te forceren of het aanvallen van een leider om een flinke klap te geven aan het moraal. Moraal heeft weer een impact op de kracht van een eenheid. Heb je in je kamp alles op een rijtje dan kan je je samenstelling nog wat testen in een arena.

Met z’n allen

Combat zelf verloopt zoals je het zou verwachten. Aan het begin van een missie bekijk je het terrein, selecteer je je eenheden en vervolgens wordt er per beurt aangevallen. Terrein heeft een impact op mobiliteit en effectiviteit. Boogschutters op hoger terrein? Dan wordt hun bereik verhoogd. Bossen en moeras? Lagere mobiliteit en een kleinere kans op een counter. Thiefs hebben een backattack. Eenheden met speren kunnen meerdere vijanden raken. Mages hebben tijd nodig om hun aanval te laden. Binnen en buiten gevechten zijn genoeg zaken waar je rekening mee dient te houden om missies tot een succes te brengen. Er zijn daarentegen nog wel een aantal combinaties die net wat te sterk zijn. Al helemaal als je de sterkste vaardigheden uit de skilltree hebt vrijgekocht. Paladins zijn in het begin vrijwel onverslaanbaar en aan het einde van het verhaal zijn de vliegende eenheden iets te sterk. Hardmode met permadeath kan dit oplossen. Dan zit je wel met een vrij lastige start van het verhaal, want dan verlies je eenheden aan de lopende band en is geld om nieuwe te kopen behoorlijk schaars. Hierdoor is experimenteren bijna niet mogelijk en dat is juist hetgeen wat deze game zo leuk maakt.

Hetgeen waar de game wat steken laat liggen is de presentatie en het geluid. De muziek en de geluidseffecten zijn vrij standaard voor het genre. Het is niet zo zeer slecht. Het blinkt alleen nergens uit en wordt op den duur nogal repetitief. De graphics zijn nogal inconsistent. De sprites tijdens gevechten zien er prima uit voor wat de game doet. Karakterportretten vloeken daar wat mee, omdat ze een totaal andere stijl hebben. De sprites zijn cartoony en portretten hebben een soort pseudo realistische stijl. Ze zijn te “glad”, komen niet overeen met elkaar en lijken uit twee verschillende games te komen. Het is geen ramp. Het valt wel op, doordat de gameplay juist zo goed in elkaar zit.

Afhankelijk van je speelstijl ben je een kleine veertig tot vijftig uur bezig met deze game. Dan heb je het verhaal eenmaal gezien en kan je meteen opnieuw beginnen om nieuwe combinaties uit te proberen of om andere sidecontent te spelen. Is Symphony of War net zo goed als het beste wat het genre te bieden heeft? Nee, maar als je van het genre houdt is deze game zeker het proberen waard. Ik hoop dan ook dat er in ieder geval een vervolg komt met een interessanter verhaal en een betere balans.