Twaalf lange jaren heeft het dan geduurd om die ene RTS een volwaardig vervolg te geven. Het eerste deel van Starcraft wordt op de dag van vandaag nog steeds door miljoenen mensen gespeeld en dat is toch wel een enorme prestatie. Geen enkele RTS game heeft deze status die Starcraft heeft, kunnen verkrijgen. Zelfs op het gebied van eSports heeft deze game een enorme indruk achtergelaten. De game bleek zo goed in elkaar te zitten dat de mensen tot de dag van vandaag nog steeds nieuwe tactieken verzinnen en er geen van de drie totaal verschillende facties, Zerg, Terran en Protoss, de overhand heeft op de ander. Het draait dan ook in Starcraft om de tactiek en dat zien we dan ook graag terug. Maar het draait in deze review niet om de terugblik naar het eerste deel. Het tweede deel, Starcraft II: Wings of Liberty, is aangekomen en stelt zeker niet teleur.
Aan de slag met de Terrans
In Wings of Liberty kunnen we in de singleplayer alleen maar aan de slag gaan met de Terrans factie. Dit is een bewuste keuze geweest van Blizzard, want ze hebben nu de mogelijkheid om het verhaal van de Terrans in 29 uitgebreide missies te vertellen. Aan de andere kant is dit toch wel een klap in het gezicht van menig Starcraft liefhebber. We hebben 12 jaar gewacht en krijgen nu maar één factie. Wat nou als jij liever met de Zerg zou willen spellen en de Terrans jou wel gestolen kunnen worden? De release van de volgende delen zullen dus sneller moeten verschijnen dan het tweede deel op zich heeft laten wachten. Maar ondanks dat stelt de singleplayer van de Terrans niet teleur en geeft het een goede indruk voor de volgende twee delen die we kunnen verwachten. De singleplayer verteld het verhaal van Jim Raynor en diverse andere belangrijke karakters uit het eerste deel zoals Sarah Kerrigan, Tychus Findlay en Zeratul. De missies zijn verdeeld in een aantal hoofdstukken die aangeven waar de missies zich ongeveer afspelen of waar het om draait. Een groot pluspunt aan het verhaal en de manier van vertellen is dat het verhaal je gewoon niet wilt loslaten. Vanaf de installatie (waar tijdens de voorgeschiedenis wordt uitgelegd) houdt de game je vast en zuigt je op. Dit komt voornamelijk doordat voor, tijdens en na de missies veel gebruik gemaakt wordt van filmpjes van Blizzard kwaliteit, informatie punten en gesprekken.
De missies zijn allemaal totaal verschillend en zorgen ervoor dat je elke keer een andere strategie of een andere combinatie van eenheden moet toepassen. De omgevingen verschillen ook en de opdrachten die je moet volbrengen zijn ook elke keer weer anders, waardoor de game geen enkel moment verveeld. Enkele voorbeelden zijn bijvoorbeeld het begeleiden van een groep kolonisten, mineralen verzamelen terwijl om de vijf minuten een groot gedeelte van het level overstroomd met lava en een belangrijk artefact opsporen terwijl je hordes Zerg moet afslachten. De hoofd opdrachten worden ook nog eens vergezeld door diverse bonus opdrachten die nog meer diversiteit aan de missies toevoegen. Deze bonus opdrachten kunnen dan ook weer variëren van het doden van een groot monster in een level of het vinden van extra gratis eenheden. Het volbrengen van een missie geeft jou dan weer meer geld, meer onderzoekspunten en nieuwe eenheden.
Keuzes maken het jouw erg moeilijk
Je zult gedurende de game een hele hoop keuzes moeten maken, waardoor je regelmatig twijfelend achter je PC zit. Het begin en het einde van singleplayer staan vast, maar de volgorde van de missies er tussenin niet. Het kiezen van de missies zorgt er niet alleen voor dat je kan bepalen welke wereld je interessanter lijk, maar zorgt ook voor de volgorde van nieuwe eenheden die je verkrijgt. Zo zal je namelijk bij de ene een handige unit krijgen en bij de volgende weer meer geld en onderzoekspunten. Met het geld heb jij de mogelijkheid om aan de ene kant nieuwe huurlingen in te huren die je kan aanroepen. En aan de andere kant kun je de units die je hebt, upgraden en meer mogelijkheden geven. Denk dan aan meer leven, meer kracht, sneller lopen of kortere hersteltijd. De onderzoekspunten zijn verdeeld in de Zerg en Protoss kant. Om de vijf punten kan jij dan een keuze maken tussen twee technologieën die heel erg divers kunnen zijn. Tussen een geweer op een bunker of sterkere bunker kiezen is namelijk erg moeilijk en hangt voornamelijk af van je speelstijl.
Als je niet met een missie bezig bent ben jij op het schip Hyperion waar jij op vier locaties kunt zijn. De bridge, cantina, armory en labaratory zijn de vier locaties en op elk van deze locatie kun jij diverse onderdelen aan klikken en mensen aanklikken zodat jij met ze een praatje kunt maken. Op de armory en de labarotory geef jij je geld en je onderzoekspunten uit en op de bridge kan jij een missie kiezen of een oude missie herspelen. De cantina geeft je de mogelijkheid om huurlingen aan te schaffen en er staat zelfs een arcadekast waar jij de Shmup Lost Viking kunt spelen (die enorm compleet is voor een extraatje). Het werkt allemaal erg vlot en oogt erg goed. De game bevat ook een enorme lading achievements die je kunt halen. Deze kun je tijdens de missies verdienen door te voldoen aan bijvoorbeeld geen units verliezen, niks te bouwen of de missie uit te spelen op de moeilijkheidsgraad Hard. Deze achievements zorgen ervoor dat je zelfs na het uitspelen van de missie je de missie nogmaals wilt spelen. En als deze missies je vervelen heb je ook de keus uit diverse challenges waar je ook achievements voor kunt verdienen. Zie dit meer als puzzels, waarbij jij de goede verhouding tussen units moet vinden en de juiste tactieken moet ontwikkelen.
De gameplay en graphics, WOW
De gameplay is toch weer eens genieten. De balans en het papier, steen, schaar principe is hier echt tot perfectie uitgewerkt en voor elke unit geldt dat er een andere unit sterk en zwak tegen is. Hierdoor zal je er nooit mee weg komen door veel space marines eruit te pompen. Het lijkt erop dat het bouwen van units, het bouwen van gebouwen, de schade en leven van units allemaal erg goed op elkaar zijn ingespeeld, waardoor je nooit het gevoel hebt dat je geen schijn van kans maakt, maar je een tactische fout gemaakt hebt. Helaas was die vernieuwing van het eerste deel niet aanwezig en voelt de game op sommige gebieden ouderwets. En dit is eigenlijk het grootste minpunt op het gebied van gameplay, wat zeker niet slecht is. De HUD en interface is zo duidelijk als maar wezen kan en alles heeft shortcuts. Zo zal elke beginneling makkelijk alles kunnen vinden en zal hij nooit overspoeld worden door informatie en zal de ervaren speler weer aan de gang kunnen gaan met de shortcuts.
En dan hebben we het nog geen eens gehad over hoe het eruit ziet. De actie en de kleuren springen letterlijk en figuurlijk van het beeld. De game verdient het echt om op de hoogste instellingen gespeeld te worden, want je zult al snel veel moois missen als je de instellingen naar beneden zet. Dit zal je voornamelijk zien in de tussenfilmpjes die met de in-game engine gemaakt zijn en ook gedurende de missies mis je die extra details. Maar het is mooi om te zien dat de mensen met een minder stevige computer de game zonder problemen kunnen spelen. De CGI filmpjes van Blizzard stelen toch echt wel de show in het spel. Ze zien er geweldig uit en gelukkig heb je de optie om ze op elk moment ze nog eens te zien om te genieten van al dat moois. Daarnaast zijn er zoveel kleine details die de game zo compleet laten aanvoelen. Er worden steeds meer easter eggs gevonden die ze erin hebben gedaan, zoals referenties naar WoW en Metroid Prime.
Multiplayer en Battle.net
In de multiplayer zal je wel aan de slag kunnen met alle drie de facties. En deze geeft maar weer eens aan hoe goed de multiplayer van Starcraft eigenlijk is. Er zijn diverse modi van 1 vs. 1 tot en met 5 vs. 5 en dit zorgt er allemaal voor dat alles elke keer weer een beetje anders is. Veel mensen waren bang dat ze meteen tegen een Koreaanse speler zouden spelen die 12 uur per dag traint, maar dit is gelukkig niet het geval. Je wordt bij een speler neergezet die op hetzelfde niveau zit, waardoor het elke keer wel een uitdaging is, maar niet onmogelijk. Dus petje af voor Blizzard voor dit systeem want hij werkt erg goed. Starcraft II maakt ook gebruik van het Battle.net systeem waardoor er enkele extra’s mogelijk zijn. Zo kun jij vrienden toevoegen via Facebook en via email. En is het mogelijk om te zien wanneer ze online zijn, zelfs als ze een andere Blizzard game spelen. Er zijn wel een aantal nadelen aan dit alles. Je zult voor multiplayer games altijd een internetverbinding nodig hebben en kun je niet via lan een potje spelen. Gelukkig kun je de singleplayer dan weer wel zonder internetverbinding spelen.
Starcraft II Wings of Liberty weet een ervaring te bieden die weinig RTS games kunnen leveren. Maar ondanks dat leunt er toch een teleurstelling op dit alles. De game is 12 jaar in ontwikkeling geweest en we kunnen nu maar met één factie aan de gang. Ook voelt de gameplay soms een beetje ouderwets aan en blaast hij ons niet weg zoals bij de vernieuwing was bij het eerste deel. Maar ondanks dit is deze game enorm compleet, weet het verhaal je te grijpen en is de gameplay erg verslavend en leuk. De challenges, de achievements, de 29 missies en de shmup in de kantine maken het een game waar erg goed gelet is op de details. Bovendien ziet de game er verrukkelijk uit op de hoogste instellingen en kunnen mensen met een minder computer de game ook lekker vlot spelen. Het blijft nu wachten op de overige delen die hopelijk binnen een jaartje verschijnen of in ieder geval een release datum krijgen.
