For Aiur!
Het derde deel van de Starcraft II reeks betekent het eind aan een saga waaraan vanaf 2003 is gewerkt. In 2010 werd het eerste deel ‘Wings of Liberty’ uitgebracht. In 2013 volgde het tweede deel ‘Heart of the Swarm’ en dit jaar sluit Blizzard af met ‘Legacy of the Void’. Er zijn drie speelbare rassen in de Starcraft II saga: Terran (het jongste ras met opkomende psionic powers)‘), Zerg (zwermen geleedpotige aliëns met biologische krachten), Protoss (eerstgeboren humanoïde ras met superieure technologie en psionic powers ). In het eerste deel stond je als speler aan het roer van de Terran, met in de hoofdrol Jim Raynor. Het tweede deel vertelde het verhaal van de Zerg, met haar leider Sarah Kerrigan. Je raadt het al, in het derde deel staan de Protoss centraal. Hoewel je in het eerste en tweede deel al kennis hebt mogen maken met hun leider Artanis en ook met de fractie hebt kunnen spelen, bleef het mysterie rondom de Protoss deels verhuld. De drie verhalen volgen zich in chronologische volgorde en gebeurtenissen in het tweede deel triggeren het verhaal in dit Legacy of the Void. In het eerste deel van de saga werd de thuisplaneet van de Protoss Aiur veroverd door de Zerg. De Protoss raakte vanaf dat moment versplinterd en het is aan hun leider Artanis om de Protoss te herenigen en Aiur te heroveren. Ondertussen heeft de mysticus Zeratul ontdekt dat de duistere God Amon tot leven is gekomen en dreigt de wereld te vernietigen. Ondanks zijn waarschuwingen vervolgt Artanis zijn missie. Dit brengt de Protoss tot de rand van de afgrond en maakt dat Artanis zonnestelsels moet doorkruizen om de juiste antwoorden en hulp te zoeken. De machtsbalans in het universum is verlegd en de nieuwe gevaren leiden tot nieuwe allianties.
In zijn zoektocht ontdekt Artanis ook eeuwenoude technologie, die de Protoss zal helpen in het gevecht tegen Amon. Hij ontdekt daarbij de Spear of Adun, een schip waarmee hij het grootste deel van zijn reis zal afleggen. De Solar Core van het schip kan met Solarite, dat middels sidequests kan worden verzameld, worden ontwikkeld. Dit systeem bestaat ook in de overige delen van Starcraft II. De sidequests stellen over het algemeen niet veel voor, maar daardoor zijn ze ook niet erg storend. Merendeel is erg eenvoudig te halen, een enkeling vormt een uitdaging. De krachten die je met Solarite ontwikkelt, kun je tijdens missies gebruiken om bijvoorbeel grote groepen units te teleporteren, extra manschappen op te roepen, eenvoudig Vespene Gas te farmen of laserwapens van het schip af te vuren op vijandelijke eenheden en gebouwen. Daarnaast kan Solarite worden gebruikt om middelen bij de start van een missie, bouwsnelheid en shield level te beïnvloeden. Naast de ontwikkeling van de zonnekern van het schip, kun je je eenheden upgraden. Door de opgedane kennis van karakters kun je voor iedere unit een keuze maken uit drie upgrades. Ze hebben allemaall een ietwat andere insteek, maar zijn erg sterk, zoals we dit ook bij Heart of the Swarm gewend waren.
Blizzard heeft aangegeven dat met de komst van dit laatste deel de verhaallijn niet stopt. De game zal de komende jaren nog met nieuwe content worden gevuld. Zo zal voor een van de personages uit het eerste deel, Nova Terra, een missiereeks worden toegevoegd (lente 2016). Voor de fans natuurlijk enorm gaaf en er zijn nog meer dan voldoende karakters om verdere uit te diepen.
Beter in balans
De Story Mode kent vijf moeilijkheidsniveaus. De campaign was bij Heart of the Swarm relatief eenvoudig, en ook in het laatste deel zullen ervaren spelers in de Story Mode geen grote uitdaging zien. Heart of the Swarm was erg geënt op grote slachtpartijen en de missies waren ietwat minder aantrekkelijk en gevarieerd dan in het eerste deel. Legacy of the Void biedt weer een positieve balans in variëteit, waarbij in iedere missie andere elementen de map interessant maken. Zoals we het van eerdere delen wel kennen, moet je de ene keer een gigantische laser te snel af zijn, een andere keer rekening houden met de elementen van een (exploderende) planeet en tijdens weer een andere missie moet je extreme hoeveelheden Zerg lang genoeg afhouden om een destructief wapen volledig op te laden. Naast gevechten tegen Terran en Zerg, zul je ook gaan strijden tegen de legers van Amon, de Tal’darim. Dit betekent dat je het ook tegen Protoss legers op zult nemen. Daarnaast heeft Amon een hybride vorm gecreëerd tussen Zerg en Protoss. Deze wezens zijn vele malen krachtiger en dat maakt sommige gevechten uitdagender.
Naast de campaign mode, die overigens 22 levels telt, zijn er nog andere speelopties. Je kunt met een vriend een co-op variant spelen (a.k.a. Allied Commanders), waar je (tot noch toe) vijf willekeurige missies samen kunt doen. Om te kunnen spelen kies je eerst een held. Vooralsnog heb je de keuze uit: Raynor, Kerrigan, Artanis, Swann (Terran), Zagara (Zerg), Vorazun (Protoss). De eerste drie wordt aangeraden voor beginnende spelers, de laatste drie vormen wat meer een uitdaging. Een voorbeeld van een te spelen co-op missie is ‘Rifts of Korhal’, waarbij je samen Rifts moet vernietigen voordat de Hybrid je overwelt. Met ieder potje dat je speelt, verdien je XP-punten en kun je unit(s) en ability’s vrijspelen bij de held die je hebt gekozen.
Wat ik op grafisch gebied enorm kan waarderen is het feit dat Blizzard rekening houdt met zowel de ‘basis’ PC als een ‘gamer’ PC. Je hoeft geen gruwelijk systeem te bezitten wil je dit spel vloeiend kunnen spelen, in ieder geval in story mode en bij beperkte legergroottes. Online kan dit een ander verhaal worden. Het plot is de moeite waard, de tussenfilmpjes zijn erg boeiend en de verschillende karakters geven een goede diepgang in de game. De speler wordt het verhaal ingezogen. Velen zullen enorm smullen van verschillende karakters en hun voice over in de game. Dit bepaald op een positieve manier, net als de muzikale ondersteuning, mede toonzetting van cutscenes; hier is duidelijk goed over nagedacht en veel aandacht aan besteed.
Veel spelopties
Blizzard helpt de beginnende speler met een uitgebreidde tutorial en het bepalen van het juiste startniveau. Lerend spelen is over het algemeen een kracht van Blizzard, want ze willen iedereen blijven boeien, ook spelers die net komen kijken. Niemand wil continu in de pan gehakt worden. Deze insteek is terug te zien in zowel de campaign als multi player mode. De campaign en multiplayer verschillen overigens aardig van elkaar. Dit begint bij deels andere (upgrades van) units en gebouwen. Hierdoor is de speelwijze en het gebruik van bepaalde tactieken totaal anders. Bovendien zijn bij multiplayer nieuwe units beschikbaar gesteld: Adepts (Protoss) hebben de skill ‘Psionic Transfer’, hiermee creëren ze een schaduw waar ze een paar seconden later naartoe teleporteren. De Disruptor (Protoss) is een schip dat een Purification Nova schiet; een energiebal die splash- en shield damage doet. De Cyclone (Terran) kan aanvallen (Lock On) terwijl het beweegt. Het brengt enorme schade aan met name gronddoelen toe. De Ravager (Zerg) is een Roach upgrade. Deze schiet een Corrosive Bile (soort biologische raket) af waarmee hij AOE damage doet. De Lurker (Zerg) is een Hydralisk upgrade, armored en biological, maar heeft geen speciale aanvallen of acties.
Binnen de multiplayer omgeving heb je keuze uit meerdere speltypes. Zo kun je het zelf tegen AI opnemen, kun je co-op aan de slag gaan, kan unranked / ranked tot max. 4 tegen 4 worden gespeeld, kan worden meegedaan aan toernooien en kan een custom game worden aangemaakt waarbij ook mods kunnen worden gebruikt. Een nieuwe spelmodus is de Archon-mode. Hierbij kun je samen met een andere speler één basis aansturen. Op het begin kan dit erg lastig zijn en, geloof me, het is erg goed voor de ontwikkeling van je communicatieskills en geduld. Het wordt leuk als je steeds beter op elkaar bent ingespeeld, maar op het begin zijn de taken vooral traditioneel verdeeld; de een verzamelt grondstoffen en bouwt de basis uit, de ander bestuurt de troepen. Blizzard heeft de map pool verbeterd, waardoor bij het spelen van meerdere maps achter elkaar, je een gegarandeerde variëteit aan maps krijgt met uiteenlopende features.
De arcade speelkast met daarop ‘Lost Viking’, die op het schip van Raynor aanwezig is in het eerste deel van Starcraft II, werd door vele gamers enorm gewaardeerd. Deze arcadehal is alsmaar verder uitgegroeid en als een aparte speelmodus in Starcraft II opgenomen. Hierin zijn spellen speelbaar die zijn gemaakt door zowel Blizzard als fans van de franchise. Met deze uitgebreide keuze aan speltypes wil Blizzard de speler geboeid houden. Vooral de nieuwe co-op en Archon mode moeten daarin een bijdrage leveren.
Een waardige afsluiter
Dat Legacy of the Void als standalone versie wordt verkocht kan als voordeel worden gezien, je hoeft namelijk niet de vorige delen te kopen om dit deel te kunnen spelen. Je mist daardoor echter een belangrijk deel van de voorgeschiedenis. De lore rondom de saga is gigantische en is een van de krachten van de franchise. Het is een aanrader om bij ‘Wings of Liberty’ te starten.
Inzoomend op het laatste deel. Legacy of the Void heeft de balans weten te herpakken die in Heart of the Swarm enigszins uit het zicht was geraakt. Het verhaal zit goed in elkaar, cutscenes / voice over / muziek versterken de juiste toon. Missies volgen elkaar goed op en hoewel niet al te uitdagend, blijft spelen interessant. Uitdaging kan eerder worden gezocht in multiplayer en haar extra dimensies. Probeer de co-op variant, Archon modus of doe mee aan een toernooi. Heb je na een lange pot even zin om af te koelen met een korte arcadegame? Zelfs dat kan! Veel mogelijkheden om te ontdekken dus. En met name door de aangrijpende verhaallijn een waardig afsluiter van de Starcraft II-reeks.
