Naast de game Diablo III stond Blizzard op de Gamescom beurs ook met de game StarCraft 2. Hoewel we hier veel meer al vanaf wisten en veel meer beelden van hadden gezien, was dit toch een goed moment om de game ook eens werkelijk te spelen. Bovendien konden we nu ook een deel van de singleplayer aan de tand voelen en was er de mogelijkheid om het verhaallijn van de Terrans te volgen. De multiplayer was al vaker speelbaar geweest, maar om de singleplayer werd tot nu toe erg geheimzinnig gedaan. Ik had er in ieder geval erg veel zin en ging wederom op mijn plekje zitten en zette mijn koptelefoon op om deze game een klein uur aan de tand te voelen.
Hell, it’s about time!
De demo liet je aan het begin kiezen of je een deel van de singleplayer wilden spelen of een snel los potje Starcraft tegen de computer wilden spelen. Ik ging voor het singleplayer avontuur en een enorm wreed filmpje liet de gang van zaken zien. Je wordt aangevallen door de Zerg en je moet je terugtrekken. Vervolgens start de eerste missie van de 25 missies die in de uiteindelijke versie aanwezig zullen zijn. De eerste vraag die je krijgt, is of je een aantal tutorial filmpjes wilt zien en dit laat meteen zien hoe uitgebreid en diep de tactiek in deze game is. Er stonden zeker tientallen filmpjes voor me klaar om me haarfijn uit te leggen hoe alles werkt van het simpele verplaatsen van units tot de uitgebreide tactische elementen die je kunt gebruiken om je units een voordeel te geven. Ik klikte het scherm weg, omdat ik al enigszins bekend ben met StarCraft en begon zo door eerst een paar units te verplaatsen naar een basis. Daar kreeg je vervolgens je eerste echte opdracht. Jij hebt de taak om als escorte te fungeren terwijl kolonisten bij een ruimteschip proberen te komen om te vluchten. Je hebt op deze basis de mogelijkheid om een paar extra units te bouwen en vervolgens staat de eerste wagen met tien kolonisten klaar om te worden geholpen. Ze rijden erg langzaam en jij zult de vijandige Zerg moeten tegenhouden zodat ze niet de kolonisten van kant maken.
De eerste paar keer dat er door een wagen kolonisten wordt vervoerd, is het nog goed te doen door eigenwijs al je units de Zerg te laten aanvallen. Maar verderop in de missie blijkt al meteen dat je met veel meer tactiek aan de gang moet gaan om succesvol vijftig kolonisten naar de overkant te krijgen. Zo zullen je marines kansloos zijn tegen een groot aantal Zerglings en zul je toch echt Reapers moeten inschakelen om deze Zerglings snel van kant te kunnen maken. Maar er zullen ook units aanvallen vanuit de lucht en de Reapers beginnen hier weer weinig tegen, zodat jij weer je marines nodig hebt met hun geweren. En zo probeer jij elke keer de goede balans tussen je units te vinden om zo succesvol mogelijk je vijand te verslaan. Bovendien zul je ook nog strategisch om moeten gaan met je omgevingen, zo zullen er bunkers en verhogingen zijn, zodat jij een voordeel of nadeel erdoor kunt verkrijgen. De laatste twintig kolonisten zonder schade aan de overkant te krijgen was nog een enorme klus, maar door tactisch te werk gaan kon het je toch goed lukken. Naast de hoofdmissie zijn er ook een aantal extra submissies die je voor meer punten kunt voltooien. Zo had ik de mogelijkheid om drie kristallen te verzamelen en kun je door het Achievement systeem achievements halen door bij deze missie geen enkele konvooi te verliezen tijdens de overtocht. Een systeem die de speelduur van deze game zeker aanzienlijk zal verlengen.
Een game die van je scherm afknalt
De singleplayer lijkt een volwaardige toevoeging te zijn aan deze game en zal je zeker tientallen uren kunnen gaan bezig houden. Bovendien is er genoeg om te ontdekken, experimenteren en door trial en error te leren om je elke keer deze missies opnieuw te laten beleven. De gameplay van deze game lijkt dus zeker in orde. Maar de aankleding lijkt zelfs beter te worden. Zo ziet het ernaar uit dat deze game we eens de standaard op graphics kan zetten in het genre RTS. Want ten eerste is de game geweldig aangekleed. Het menu, je interface, de map, het ziet er allemaal erg mooi uit zonder hun functie te verliezen. Maar het grootste punt wat toch echt opvalt is toch het pracht en praal wat op je beeld getoverd worden. Je kunt nu nog verder inzoomen zonder details te verliezen en de effecten zien er nog beter uit dan vanouds. Zo zal ook in deze game genoeg rood en buitenaards bloed vloeien. Daarnaast ademt deze game ook zoveel sfeer uit dat je er meteen inzit. Toen ik eenmaal op start had gedrukt zat ik er meteen in en was ik verdwenen van deze aardbol. Ik was zeker niet de enige, de andere mensen naast me en voor me die hadden allemaal die blik in hun ogen, die van voldoening en plezier.
Naast de graphics zit ook het geluid erg goed in elkaar. Zo is de soundtrack van deze game wederom lekker episch en voelt het ook erg sci-fi aan. Maar ook de stemmen en geluiden zijn van erg hoge kwaliteit. Je zult nu niet honderd maal dezelfde kreet horen als je een unit aanklikt, maar zal er zeker een groot aantal uitspraken aamwezig zijn. En toen kwam er in beeld te staan dat mijn tijd om was en ik weer plaats moest maken voor een andere persoon die zichzelf kon onderdompelen in de geweldige wereld van StarCraft 2. Ik persoonlijk was erg onder de indruk van de pracht en praal van deze game, want het ziet er nog beter uit als jij er gewoon zelf achterzit. We zullen het nog druk krijgen in het jaar 2010, want helaas is deze game naar 2010 verplaatst. Dit is geen groot schandaal, want zolang kunnen we in ieder geval nog wel wachten. Zo kunnen ze bij Blizzard de game nog verder tweaken en ons een af en perfect product leveren.
