Toen Bethesda Softworks begin 2006 de licentie kreeg voor Star Trek had ik goede hoop dat we weer een topper als Bridge Commander konden verwachten. Met Star Trek: Legacy en Tactical Assault nam Bethesda al een grote stap in de goede richting. Ze waren er echter nog niet helemaal. Met veel mods is van Legacy inmiddels toch een erg goede game gemaakt die ik nog dagelijks graag speel. De enige console waar Bethesda vorig jaar nog geen game voor had was de Wii. Ik was dan ook erg blij toen ik hoorde dat ze hier wel mee bezig waren. Lange tijd bleef het over dit project erg stil en heel geniepig stond begin vorige maand de game ineens op de reserveerlijsten van sommige internet winkels.
Eindelijk is Star Trek: Conquest er dan en wordt het eens tijd om een flink potje te knallen. Het spel speelt zich af op stardate 41153.2. De grote rassen in het universum zijn in oorlog. Alle verdragen tussen de facties worden speciaal voor dit spel verbroken en voor diplomatie is even geen ruimte meer. Met gigantische vloten probeert iedereen zijn tegenstanders uit te roeien en zo te heersen over het hele universum. Voor een nieuwkomer binnen het Star Trek-universum lijkt dit verhaal best aannemelijk, maar ik zag gelijk al dat er iets mis was. De United Federation of Planets (één van de facties) heeft namelijk in de series nog nooit een enkele daad van agressiviteit vertoond. Maar goed, als je dit kleine feitje vergeeft wordt het tijd om te beginnen met spelen.
De meest slechte research ooit
Je kunt spelen in Campaign-mode of Skirmish. Om te starten moet je bepalen voor wie je speelt. Je kunt kiezen uit zes rassen: de Federation, de Klingons, de Romulans, de Breen, de Cardassians en de Dominion. Als je dit rijtje zo ziet mag je verwachten dat het in Conquest gaat om de Domion War. Ik heb gelijk de stardate opgezocht op internet en kwam tot de conclusie dat deze komt uit de eerste aflevering van de The Next Generation tv-serie. In die tijd was er nog helemaal niks bekend over de Dominion. De verhaallijn begint dus ineens compleet in duigen te vallen. Ook hier zul je dus niet op moeten letten bij het spelen. Bij de Campaign-mode moet je na het kiezen van een factie een admiraal uitzoeken die je eerste vloot beheerst. Elk ras heeft drie admiralen, die allemaal een bepaalde bonus aan de vloot meegeven. Sommigen versterken de aanval, anderen de verdedigende krachten en de laatste verhogen de mobiliteit van de vloot.
Daarna begin je op een kaart van een sterrenstelsel. Hierop zijn allemaal routes tussen planeten weergegeven waarlangs jou vloten kunnen bewegen. Het spel is turn-based, dus iedere beurt mag één bepaalde factie zijn vloten verplaatsen of gebouwen bij overgenomen planeten plaatsen. Je kunt maximaal drie armada’s, die elk zeven schepen bevatten bouwen. Elk ras heeft de keuze uit Scouts, Cruisers of Dreadnoughts om hun vloot mee te vullen. De Dreadnoughts zijn natuurlijk de sterkste schepen, maar ze zijn erg duur om te bouwen en ze vliegen ook nog eens erg langzaam. Zo heeft elk schip zijn eigen voor en nadelen. De bouwkosten hangen ook af van de gekozen factie, elk ras focust zich namelijk op verschillende gebieden.
Tijd voor wat actie
Op die manier krijg je best nog wel diepgaande gameplay. Star Trek: Conquest zondert zich af van conventionele strategie spellen wanneer het tot een gevecht komt. Op het moment dat je vloot bij een nieuwe planeet, of een vijandelijke vloot terecht komt ga je naar een startscherm waarin je kunt kiezen hoe je wilt vechten. Als je voor Instant kiest wordt gelijk berekend wie het gevecht gaat winnen. Een tweede mogelijkheid is om te kiezen voor Sim. Hierbij zie je in twee dimensies de twee vloten tegenover elkaar staan, terwijl er straaltjes (Phasers) en bolletjes (Photon Torpedoes) over het scherm vliegen. Hierbij krijg je al iets meer controle over je schepen, door hun houding te selecteren. Zo kun je ze meer laten focussen op de aanval of verdediging, een neutrale houding geven of ze zelfs laten terugtrekken.
Het spel komt echter werkelijk pas tot bloei als je kiest voor Arcade. Nu kun je namelijk zelf één van je schepen besturen en zo volledig de uitkomst van het gevecht bepalen. Met je pookje laat je je schip sturen en door op A of B te drukken, terwijl je richt op een vijandelijk schip met je Wii-mote, vuur je je wapens af. Het mooie aan deze modus is dat hierin alle eigenschappen van de schepen echt tot zijn recht komen. Dit is voor een tijdje best vermakelijk, maar het blijft alleen nog steeds allemaal een beetje simpel. Dit is het gevoel dat ik bij het hele spel kreeg. In Skirmish kun je een Arcade gevecht doen. Hierbij kun je zelf je vijand kiezen en samenstelling van zijn vloot bepalen. Daarna moet je een planeet uitzoeken en nog kiezen voor welke factie de aanwezige gebouwen vechten. Dit is dus ook niet erg bijzonder.
Totaal niet vernieuwend
Het spel bevat ook helemaal geen uitdaging om verder te spelen. Je kunt in Campaign wel enkele schepen vrijspelen die je dan in Skirmish alleen maar kunt gebruiken. Maar ook dat gaat snel vervelen. Het gebrek aan een verhaallijn die je in een Campaign doorspeelt laat alleen nog maar meer zien hoe weinig tijd er in Star Trek: Conquest is gestoken. Het is ook erg jammer dat er geen enkele multiplayer optie is. Dit concept zou echter perfect zijn om tegen je vrienden te spelen en is dan ook zeker een gemiste kans. De muziek klonk me ook al erg bekend in de oren. Dat is niet vreemd, want dit is rechtstreeks uit Legacy en Tactical Assault gehaald. Het is wel bijpassende muziek, maar Bethesda had hier best nog wel wat meer moeite voor kunnen doen. Hoewel je het spel ook nog in 60 Hz kunt spelen zijn er geregeld framedrops. Erg positief is dit dus ook al niet.
Met pijn in mijn hart moet ik dan ook zeggen dat dit mijn eerste Star Trek spel is dat ik gewoon niet goed vind. Het ‘verhaal’ klopt absoluut niet. Het enige wat veranderd hoeft te worden is die stardate en dan is ineens bijna alles weer geloofwaardig. Hier had dus wat meer onderzoek naar moeten worden gedaan. De gameplay is erg simpel, maar toch best nog wel diepgaand. Met behulp van de admiralen kun je helaas maar drie vloten bouwen, maar het voegt wel een vermakelijk strategisch element toe. Het gebrek aan een multiplayer vind ik ook erg slecht en de singleplayer is niet interessant genoeg om dit goed te maken. Het voelt gewoon aan als een goedkope samenvoeging van elementen uit andere spellen. De muziek is hier al een bewijs voor. Het spel ligt gelukkig maar voor 30 euro in de winkels, maar ik raad je aan om deze te laten liggen.
