Will Wright’s nieuwe meesterwerk
Spore is zo’n game die al een hele tijd besproken is in de media. Komt het om de game zelf, of komt het om de bedenker Will Wright. Ik denk het laatste. Sinds de game voor het eerst werd aangekondigd zijn er al een heleboel dingen veranderd. Toen er een demo verscheen met een creatie optie brandde de boel pas echt goed los. In een dag tijd werden er honderdduizenden nieuwe wezens online gezet. Dit kunt je dus gerust een succes noemen. Een game over een ietwat fictieve evolutie is natuurlijk een gewaagde stap, maar om hem dan zo te ontwikkelen dat het ook nog een succes word dat misschien The Sims kan overtreffen, is natuurlijk een wonder te noemen. The Sims was ook een game die voor bijna iedereen toegankelijk was en die door miljoenen mensen over de hele wereld is gespeeld. Spore lijkt ook zo’n titel te worden en dat maakt het voor de makers en bedenkers des te aantrekkelijker om een dergelijke game te ontwikkelen. Nu is dus de volledige game uit en ligt hier de review voor je neus; dus laten we maar meteen aan de slag gaan met wat Spore zowel te bieden heeft.
Fantastische werelden in het melkwegstelsel
In Spore begin je allereerst met het kiezen van een willekeurige planeet in het melkwegstelsel. Daarna kun je kiezen voor een al gevorderde beschaving, of een kleine levende cel organisme. Dit laatste is natuurlijk wel leuker aangezien je dan het spel vanaf het begin opbouwt. Het idee bestaat dan ook uit verschillende stappen. Je begint met een enkele cel waarna je jezelf een weg vreet door het water om als eerste aan land te komen. Wanneer je zover bent kun je uit de vele tientallen opties die al ter beschikking staan een land wezen maken. Vergeet niet aan het begin van de game voor een herbivoor (planteneter) of carnivoor (vleeseter) te kiezen. Dit kan een belangrijk verschil maken in latere stadia. Nu je een land wezen hebt ontwikkeld uit de vele opties die je al vrijgespeeld hebt, is het zaak op jacht te gaan naar DNA, vlees of planten en natuurlijk nieuwe onderdelen die later van pas kunnen komen. Telkens weer moet je een balk vullen die je weer verder in het evolutieproces kan brengen. Denk er dan wel aan dat die balk zich steeds minder makkelijk laat vullen. Nu je aan land bent is het ook zaak beter uit te kijken voor vrienden of vijanden. Je kunt vrienden maken door voor ze te dansen, zingen of poseren. Als dit ritueel je bij drie wezens van dezelfde stam is gelukt, dan heb je een vriend. Je krijgt overal een beetje ervaring voor. Je moet echter altijd blijven eten en zorgen dat je uit de buurt van vleeseters blijft als je dat niet bent. Eens in de zoveel tijd kun je ervoor kiezen om een flinke brul te laten horen als het je even te lastig word. Alles gebeurt met de ongelooflijkste simpelheid. Deze game is dan ook makkelijk op te pakken en dat maakt het meer dan goed. Grafisch moet je het echter hebben van je beeldscherm, want door de grote van de game is niet alles perfect. Als je iets verder in het spel bent kom je, naarmate jij en je stam verhuizen, ook reuzen tegen die behoorlijk irritant zijn. Een klap en je bent dood, dus investeer ook in rennen zodat je die reus kunt afschudden. De wereld zit vol gevaren, maar is wel erg leuk en fantastisch om in rond te lopen.
Alles is zo simpel
De besturing van het spel is zo ongelooflijk simpel dat je weinig meer hoeft te doen dan je muis en pijltjestoetsen te gebruiken. Hierdoor krijgt je al snel controle over de immense grootte van het spel. Naarmate jij en je stam vorderen zul je ook meer dingen vrijspelen, waaronder de nodige gebruikers opties. Je kunt bijvoorbeeld je gemaakt wezens ook delen met andere mensen over de hele wereld, door ze op de Spore server te zetten. Een klein nadeel: Je moet een EA account hebben en iedere keer dat je de game opstart moet je inloggen. Dus heb je het account, zorg dan dat je permanent blijft ingelogd zodat je dat niet bij elk opstarten hoeft te doen. Voor de rest heb je echt ontiegelijke veel planeten, wezens en een heleboel opties. Ik zit zelf na een paar dagen nog maar op een uurtje of tien, maar deze game houd het, zonder creatie optie, wel dertig uur vol. Als we dan kijken naar de dingen die je kunt maken is het helemaal een waar feest.
Creatie optie is het beste van het beste
Ongetwijfeld kunnen een aantal gamers zich de vele mogelijkheden in WWE games nog wel herinneren. Hierin kon je uit talloze opties een Spiderman of Superman maken, maar het was niet zo simpel als in Spore. In Spore heb je ook vele duizenden opties in de creatie mode en dat maakt de lengte, en dus replay, alleen maar beter. De optie is meteen vanaf het begin al beschikbaar en dat is des te leuker voor de mensen die van dit soort dingen houden. Hoeveel je precies kunt doen in de creatie is mode weet ik niet, maar het is bijna ontiegelijk en belachelijk veel. Naarmate je het spel een beetje leert kennen heb je ook nog de mogelijkheid om in latere stadia een heel dorp te bouwen, naar de ruimte te gaan en zelfs voertuigen en andere dingen te ontwikkelen. Je kunt oorlog voeren, vrienden maken en alles overheersen. Als je eenmaal de ruimte in kunt zul je zelfs andere planeten kunnen koloniseren en dat maakt het reizen naar planeten net zo gaaf als in bijvoorbeeld Mass Effect. De grootte en variatie is echter bijna hetzelfde, maar de creatie optie houd je langer zoet dan de snoepjes uit een snoepwinkel. Ik heb nu, na de nodige uren, nog steeds geen idee hoe groot de game is en de replay waarde stijgt dan ook explosief naar het absolute hoogtepunt. Wie weet waar dit allemaal nog heen kan gaan. Ik hoop echter niet dat Will Wright besluit om 10.000 uitbreidingen voor dit spel op de markt te brengen, want een aantal in het geval van The Sims waren een flop.
Spore gaat nog jaren mee
Spore gaat denk ik nog jaren langer mee dan de ontwikkelaars zoet waren met de ontwikkeling. Of ik nu een of twee pagina’s vertel over deze game, of zes of zeven, je moet het gewoon gezien en gespeeld hebben om er een beeld van te kunnen schetsen. Meer, nog meer en het meeste zijn niet eens van toepassing op deze game. Belachelijk, belachelijker, belachelijkst veel zijn dan weer heel andere uitspraken. Will Wright is een man die zijn projecten zorgvuldig uitkiest en dat heeft hij deze keer dan ook meer dan uitstekend gedaan. Het is met geen pen te beschrijven hoe simpel, groot en aantrekkelijk deze game is voor een publiek dat breder en dieper zal zijn en kunnen worden dan bij The Sims. Hier zul je misschien nog wel jaren mee zoet zijn en om die reden verdient de game dan ook een prima krediet. Check de demo eerst maar eens; ik kan je echter wel verzekeren dat je al snel zult overstappen op de hele game. Nu maar hopen dat het voorlopig alleen bij de game blijft. Ik moet weer aan de slag, ze Zoltans vallen weer aan. Lol!
