Eventjes terug
De PC-edities van Splinter Cell hebben allemaal een soortgelijke verhaallijn. Bij de eerste 3 edities (Splinter Cell, Pandora Tommorow en Chaos Theory) zijn terorristen van plan een zware aanslag te plegen. Sam Fisher, een spion van Third Echelon, een geheime tak van de NSA, moet dit voorkomen. De missies variëren van informatie verzamelen rondom aanslagen tot het elimineren van terroristen.
Splinter Cell: Double Agent, de vorige editie, kreeg een volledig nieuwe verhaal. Na afloop van een missie in IJsland krijgt Sam Fisher te horen dat zijn dochter is omgekomen bij een auto-ongeluk. Hierdoor raakt hij in een depressie en heeft zijn leven geen enkel nut meer. Als Sam Fisher ontslag neemt bij de NSA komt zijn ex-werkgever met een voorstel. Hij biedt hem een gevaarlijke opdracht aan. Sam wordt een NOC, een Non-Official Cover. Dit betekent dat Sam zijn identiteit verwijdert wordt en dat niemand hem komt helpen als hij in nood is. Hij moet proberen te infiltreren bij een criminele organisatie genaamd JBA oftewel John Brown’s Army.
Maar voor het meest verrassende verhaal moeten we bij Splinter Cell: Conviction zijn. Wanneer Sam Fisher er achter komt dat de dood van zijn dochter geen ongeluk is, slaan bij hem de stoppen door. De altijd o zo correcte superspion verandert in een moordmachine die alles neerknalt dat ook maar beweegt. Tijdens zijn zoektocht naar de moordenaars van zijn dochter moet Sam afrekenen met een nog onbekende tegenstander. Nu dat Sam Fisher niet meer gebonden is aan Third Echelon gaat hij ook vaker zijn boekje te buiten om aan de gewenste informatie te geraken. Ook de hoogtechnologische snufjes die hij destijds bezat zijn er niet meer en daardoor moet Sam vindingrijker zijn en gebruikt hij allerhande methodes om toch aan informatie te geraken. Maar helemaal alleen staat Sam er niet voor. Hij krijgt hulp van ondermeer Third Echelon collega Anna Grimsdottír. Met haar kennis van zaken wordt de klus een beetje gemakkelijker. Ook Sam’s beste vriend, Victor Cost, zal hem bijstaan in de zoektocht naar de moordenaars van zijn dochter.
Hunted
Een extra moeilijkheid in deze game is dat er steeds op Sam gejaad wordt. Dit zorgt er voor dat hij steeds ongezien moet blijven. Maar Ubisoft zal Ubisoft niet zijn als ze ook hier een staaltje vakwerk laat zien. Telkens als Sam zich verschuilt in de schaduw, wordt de omgeving minder fel gemaakt en worden de vijanden zeer scherp in beeld gebracht. Dit zorgt ervoor dat Sam zijn vijanden duidelijker ziet en dus nog dodelijker toe kan slaan.
Een extra pluspunt ten opzichte van de vorige Splinter Cell edities, is de mogelijkheid om meerdere vijanden tegelijkertijd te elimineren. Deze methode draagt de naam “Mark & Execute”. Het is hierbij de bedoeling dat Sam zijn vijanden aanwijst, met een maximum van 3 personen, en met een eenvoudige klik worden ze op spectaculaire wijze vermoord. Maar zo simpel is het niet, Mark & Execute moet je verdienen met het handmatig omleggen van tegenstanders, waarbij sluipen dus essentieel is.
Tussen al deze voordelen zit er toch een enorm groot nadeel tussen. Om het spel Splinter Cell: Conviction te spelen zal je een constante internetverbinding nodig hebben. Dit werd doorgevoerd om alle soorten piraterij tegen te gaan, de hamvraag blijft natuurlijk of de consument hier gelukkiger van zal worden. Met dit gezegd zijnde kunnen we besluiten dat Splinter Cell:Conviction de vorige edities zal overtreffen in zowel de graphics als de gameplay. De vernieuwingen en veranderingen die Ubisoft heeft doorgevoerd zijn deze editie alleen maar ten goede gekomen.
