Doom in een wel heel vreemd jasje…
Als ik kijk naar mezelf dan zie ik vaak een vrijwel gelijkwaardig patroon in m’n genre van reviews. Ook ditmaal lijk ik mijn normale weg weer te volgen en te kiezen voor wat angstaanjagends. Toch zit er soms toch enige variatie in hetgeen dat ik voor mijn kiezen krijg. Ditmaal is het de beurt aan Shadowgrounds. Een game ala Doom met een vleugje Half-Life, maar toch helemaal anders… Eens kijken waar we ditmaal mee te maken hebben.
Bij het opstarten valt direct de leuke sfeer op die de game weet te zetten. Onwetend start ik het spel en krijg ik een compacte briefing waarin heel samenvattend uitgelegd wordt wat de bedoeling is. Het spel speelt zich af in een top-down perspectief en is daarmee wat onoverzichtelijk lijkt het. Al snel zal de gameplay goed aangewend zijn en zul je zien dat het een vrij simpele game lijkt te zijn. Maar wat is een game zonder verhaal? De storyline kijkt in het leven van Wesley Tyler. De aarde lijkt zijn einde te naderen in het jaar 2030, tijd dus om naar een nieuwe territorium te gaan. De planeet waar mensen zouden kunnen wonen heeft echter een groot nadeel voor ons in petto. Zij hebben namelijk al bewoners, tijd dus voor jouw om deze de verwoesting in te helpen. De mens sloopt tenslotte alles wat ons in de weg staat, that’s our nature isn’t it…
Met wapens die we voornamelijk al in de jaren 80 kende ga je op pad naar het nodige gespuis. Al snel begin je je weg te vinden in de tamelijk grote levels die je te wachten staan. Onder andere het pistool zie je al snel liggen. De meeste zullen weinig waarde hieraan hechten, al heeft deze wel een groot voordeel. Dit pistool heeft namelijk een ongelimiteerd aantal kogels dat je ongetwijfeld vaak nodig zult hebben. Het spel baseert zich namelijk op veelal vlammen en in de rondte zwaaien. Verder zul je de beschikking hebben over pulse rifle, shotgun, minigun, grenade launcher, flamethrowers, Laser Rifle’s Pinpoint Laser. Deze kunnen vervolgens vrijwel allemaal geüpgrade worden. De minigun is misschien nog het wel het meest effectieve geweer, al mag de grenade launcher er ook ongetwijfeld wezen. Er komt namelijk heel wat op je af rennen gedurende het spelen. De A.I. van het spel laat echter geregeld te wensen over. Zo zul je vaak gespuis zien dat achter objecten blijven hangen zoals tafels en dozen, en kunnen ze bepaalde hoeken niet passeren zo lijkt het. Soms zou je echter het omgekeerde denken. Spinnen wachten geregeld voor de deur waar jij juist langs moet, rennen weg uit het bereik van je geweer, of rennen juist hard naar je toe om je zo wat health af te kunnen pikken. Het is voornamelijk snelheid, continuïteit (steeds weer nieuwe beesten die komen) en onbereikbaarheid wat de voordelen betekenen van je tegenstanders, die er overigens toch vrij gladjes uit zien. Soms komen ze ook uit onverwachte hoek, zo kunnen ze door luiken heel springen en staan ze in donkere hoeken waar ze wat schrik willen veroorzaken.
Creepy en speels tegelijk
PDA’s en monitoren spelen een belangrijke rol in dit spel. Regelmatig zul je computers tegenkomen waarop angstaanjagende informatie, die veelal niet echt van belang is, te vinden is. Ook kom je terminals tegen die je moet activeren om bepaalde punten weer te kunnen overleven. Deuren openen en het activeren van machines hoort bij dit alles. Opvallend vind ik meer de sfeer die gezet wordt en wat weg heeft van Doom, maar dan in een geheel nieuw perspectief. De sfeer komt soms wat speels over door de gameplay die eigenlijk te simpel voor woorden is. De besturing komt een beetje Codename Gordon-achtig over en loopt wel zeer soepel. Richten is vaak een kwestie van wat met je geweer in de rondte draaien en ook de beesten zijn niet al te helder van gedachten. De muziek brengt gelukkig heel wat angst met zich mee. Veel bass, beangstigende tonen en actievolle soundtracks bepalen voor 50% de sfeer die vooral in het begin zeer goed opgewekt wordt. Als er veel op je staat te wachten en je haast moet maken zul je vaak een snellere, actievolle soundtrack horen. Bij angstigere stukken waarin je dode lijken ziet die worden opgevreten hoor je wat engere muziek die overigens zeer, maar dan ook zeer geslaagd is.
Shadowground kan onder andere ook offline gespeeld worden met maximaal 4 spelers in een co-operative mode, en dat op één computer. Het is dus niet nodig om over een internet connectie te beschikken, al betwijfel ik of mensen nog veel offline met meerdere personen op een zelfde PC gaan spelen. De herspeelbaarheidwaarde is echter niet al te hoog te noemen, de singleplayer is op zich wel aardig, maar niet het herspelen waard. Op zich is dit dan ook een vrij low-budget game te noemen gezien de gameplay componenten die aangebracht zijn.
Anders is het als we praten over de graphics van het spel. De toch ietwat flaterende camera view, die overigens ook in een free-rotate mode gebruikt kan worden maakt het allemaal wat speelser, maar op zich ziet alles er op high-detail toch vrij puik uit. Het gaat bij dit spel vooral om de donkere sfeer die gecreëerd wordt. De schaduwen zitten grafisch goed in elkaar en jagen je dan ook bewust soms de stuipen op het lijf, zo lijkt het tenminste. Daarnaast zijn explosies schitterend in beeld gebracht, je voelt de hitte bijna op je huid branden zo goed ziet het eruit. Als we echter globaal gaan kijken valt het allemaal best mee, de opvallende punten trekken het gemiddelde een stukje omhoog en vallen dan ook tamelijk goed op. Al met al is het allemaal vrij normaal en niet van een uitermate hoog niveau. Een kruising tussen 3rd person en de huidige view was een wat betere en realistischere keuze geweest.
Shadowground moet het eigenlijk vooral hebben van de geluidseffecten, de schitterende soundtracks en de goede sfeer die soms vrij drukkend kan zijn. De graphics leiden soms tot wat onrealisme en de A.I. is vrij irritant te noemen. De grote chaos daarnaast wordt steeds meer uitgebreid en beesten worden sterker en sterker gedurende je weg. Ook de donkere sfeer lijkt langzaam wat weg te kruipen naar mate je verder komt in de game. Het is een vrij eentonig schouwspel dat zich het liefst zou willen fixeren op games als Doom, maar dan in een heel goedkope, maar toch heel andere vorm.
