Op zoek naar jezelf
Op de GamesCom kregen we weer te maken met Risen 3. Het spel werd al eerder op Evilgamerz beoordeeld en inmiddels heeft Piranha Bytes besloten om met uitgever Deep Silver de game naar de nieuwe consoles te brengen. Een Xbox One en PlayStation 4 editie bleven dan ook niet lang uit, en inmiddels is het spel, kort na de GamesCom 2015, dan ook echt gelanceerd. Kan het spel zich op deze platformen revancheren?
Revancheren zeggen we, want echt succesvol is de franchise na deel 1 nog niet echt meer. In de game is het doel om als speler zijnde je ziel weer terug te vinden met je hoofdkarakter. Met allerlei spirituele zaken gecombineerd met Voodoo en piraterij zul je allerlei avonturen beleven op diverse verschillende eilanden. Allemaal leuk en aardig, boeiend wordt het helaas nooit. Dat komt omdat het verhaal totaal geen structuur kent. Alles loopt totaal door elkaar heen en er valt dan ook geen touw vast te knopen tussen de main quest en de side quests die je zult spelen. De gameplay bestaat uit diverse RPG-elementen met 3rd person combat. Deze actie is vrij simplistisch in elkaar gezet. Je moet er een beetje van houden en inkomen. Het slaan met zwaard en het schieten met je secondary pistol bijvoorbeeld is puur gebaseerd op timing. Rustig achter elkaar slaan en vervolgens weer met je zwaard counters in de kiem smoren, dat is het wel zo’n beetje. Ros je er als een gek op los, dan kost je dit heel wat health. Persoonlijk vind ik het combat systeem te eenzijdig en werkt het ook nog eens vaak niet. Opponenten kunnen je van voor en achter aanvallen waardoor je regelmatig zult merken dat je in een loop van counterattacks terecht komt, wat het spel soms onmogelijk maakt qua gevechten. Daarnaast voelt het gewoon ongelofelijk ouderwets aan om te vechten met slechts 3 knoppen. Elk gevecht is dan ook hetzelfde, met zo nu en dan een afslachting cinematic die volgt. Eigenlijk is het nog opmerkelijk dat het niet dermate saai is dat daardoor de hele game verpest wordt, aangezien de combat ook dodelijk had kunnen zijn voor het spel zelf, want vechten zul je heel wat moeten doen.
Gelukkig zijn daar je companions, waarvan je er één kunt meenemen in de game en die ook zo nu en dan hun zwaard zullen trekken en je health zullen regeneraten. Echt slim zijn ze niet overigens. Ze raken regelmatig verdwaald, staan soms alleen maar in de weg en knallen als een kip zonder kop elk gevecht in wat ze ook maar tegen kunnen komen. Gelukkig gaan ze nooit definitief dood, waardoor je eigenlijk altijd verstandig eraan doet om er eentje mee te nemen. Het aantal maps in de game bestaat inclusief alle bestaande DLC die bij het pakket meegestuurd worden uit een dikke handvol. De ene map is wat groter dan de ander, al is er geen één map die echt uitzonderlijk groot is. Toch moet gezegd worden dat het level design best wel aardig is. Het ene eiland is mistig (Fog), het andere eiland kleurrijk en weer ’n ander eiland is grijs en bestaat puur uit gesteente dat uit de lava herrezen lijkt te zijn.
Een game met 2 gezichten
Qua RPG-elementen heeft het spel een soort van level-systeem, al zie je niet concreet welk level je bent. Je moet een bepaalde hoeveelheid XP behalen om je skills te kunnen upgraden met enkele punten (tot max. 100). Dit kunnen magic, melee, influence, toughness en bijvoorbeeld dextery zijn. In totaal zijn het 8 character attributes die je kunt verbeteren. Verder kun je ook nog je skills verbeteren door deze bij mercenaries aan te kopen. Dit zijn ook weer toepassingen als stelen, je speech en je krachten wat betreft het handelen met wapens. Maar ook toepassingen als voodoo zijn weer van de partij. Daarnaast heb je ook nog kleding die je kunt aanpassen. Zo kun je een zwaard wisselen, en kun je ringen, kleding en oorbellen dragen die je krachten en resistance bepalen. Qua RPG-mogelijkheden is het spel dus niet eens zo onaardig. Het spel blinkt echter uit door een mengelmoes van positieve- en negatieve punten.
Tot dusver dus nog niet zo positief, maar negatieve punten zijn er zeker; Het spel lijkt namelijk vrijwel 100% op Risen 2. Er lijkt dan ook weinig gemodificeerd te zijn, van de graphics tot aan de RPG-elementen tot aan de gameplay, allemaal exact hetzelfde. De voice acting van het hoofdkarakter is dramatisch. Het is voelt zo geacteerd aan en komt zo overdreven over dat je al snel de overtuiging in het verhaal zult kwijt raken. Daarnaast zijn de physics dramatisch gecombineerd met de vele bugs in de game. Op een gegeven moment vielen zelfs diverse gezichten van karakters weg in de game waardoor enkel lichamen rond aan het lopen waren. Verder werken ook de controls vaak vrij omslachtig. Het assignen van inventory aan je D-pad werkt niet handig qua gebruik en ook de button layout is niet logisch. Zo gebruik je bolletje om dialogen te skippen, maar als deze over is trek je ook gelijk je zwaard als je wat te vaak klikt. Daarnaast gebruik je X om interactie aan te gaan met NPC’s, wat tevens ook je zwaard uitsteken betekent. Friendly fire komt daardoor vaak voor, waardoor je weer zult moeten rennen of een eerdere savegame in mag gaan laden. Daarnaast zien ook de anmaties er niet uit en is het spel over het algemeen grafisch ook verre van indrukwekkend. Het spel voelt dan ook onafgewerkt aan en lijkt soms zelfs afgeraffeld te zijn. Het lijkt eerder een voortzetting op Risen 2, wat al een bugfest was, dan een opvolger.
Wel positief dan weer is de hoofdmenu soundtrack, die lekker sfeervol aanklinkt. Verder biedt het spel veel content, waardoor je, mits je niet kunt en wilt stoppen, minstens 20 uur in het spel kunt steken. Met de additionele content in dit pakket zijn dat er misschien nog wel wat meer zelfs, wat op zich prima is. Daarnaast zijn de missies ook best wel gevarieerd, van gesprekken, tot het helpen van NPC’s, tot aan het spelen van minigames. Daarnaast kun je de gesprekken ook beïnvloeden, wat op zich ook wel weer een aardige feature is, maar wat ook al mogelijk was in Risen 2. Audiovisueel is het spel vrij matig, met veel herhalende textures, geluidseffecten, die van een vrij lage kwaliteit zijn. Ook de animaties zijn erg matig.
Risen 3: Titan Lords – Enhanced Edition is een game met 2 gezichten. Het vereist veel inspanning en krijgt dan ook respect van me om een game van dit formaat te maken, maar de uitvoering is gewoon niet geweldig. Het spel is absoluut niet onspeelbaar, maar kent gewoon veel minpunten. De button layout werkt niet lekker en vaak zelfs frustrerend, de physics kloppen vaak niet, er zijn tal van bugs, audiovisueel is het geen topgame, de animaties zien er niet uit, de combat is niet altijd even fijn, de framerate is nooit stabiel, de voice-acting is van een bedroevend niveau, maar daar tegenover staan een aardig level design, veel content, prima RPG-elementen en best ook wel een verslavende factor die ontstaat. Daarmee weet Risen 3 er net een voldoende uit te slepen, al is dit zo’n typische game voor de budgetbakken, die dan ongetwijfeld nooit een miskoop zal blijken.
