Griekse krijgers
De meeste gamers zullen waarschijnlijk niet al te veel meer hebben met Goden uit de Griekse mythologie, maar het een en ander wordt ons gelukkig spelenderwijs bijgebracht, zo ook met de game Rise of the Argonauts voor de PC, Xbox 360 en PlayStation 3. Codemasters kwam met de PS3-versie van deze Role Playing actie game. Eens kijken of men ook ons wat bij heeft kunnen brengen
Goden uit het verleden zijn niet altijd meer de inspiratiebronnen van jeugdige gamers. Tegenwoordig willen we liever in de schoenen staan van Ronaldo, of Ronaldinho. Echter gaan we met deze game wel terug naar het verleden, de Griekse mythen en legendes komen we in dit spel tegen. De hoofdpersoon in dit episch verhaal is Jason. Hij verliest zijn geliefde op een tragische manier maar gelooft in een wedergeboorte van haar en doet er alles aan om haar te redden. Een groep Argonauten, om te beginnen een overdreven massa aan spierbundel, zal je helpen gedurende de game om jouw missie te doen laten slagen. Je begint met een tweetal (jij kunt enkel Jason besturen), waarna steeds meer bondgenoten zich aansluiten bij je. Gedurende je zoektocht naar de oplossing van diverse vergaande mysteries zul je erachter komen dat niet iedereen lukraak jou achterna zal lopen. Je zult namelijk moeten kiezen op de Egeische Zee tussen diverse Argonauten welke je wilt meenemen naar diverse eilanden, steden en oerwouden die je tegen zult komen. Afhankelijk van keuzes die je maakt verandert het spel steeds ietsje meer, zij het dat de main quest hetzelfde blijft.
Een beetje eentonige gameplay
Na enkele uren spelen zul je al gauw merken dat Rise of Argonauts draait om zoektochten, en niet zozeer om felle gevechten. Je zult met enige regelmaat je lans, zwaard, speer, of wat dan ook uit je zak moeten halen om het een en ander te doen wegvagen, maar het draait vooral om het uitvoeren van zoektochten en conversaties met andere levende wezens. Dat zoeken kan vaak lijden tot veel rennen, vaak ook nog eens op en neer door de levels heen. De ene keer moet je de een overtuigen en een bepaalde richting opsturen, de andere keer moet je ergens je strijdhamer in gaan zetten om enkele tegenstanders de voet dwars te zetten. Het is eigenlijk vrijwel constant hetzelfde: Rondrennen en speurtochtje spelen, veel praten, erg veel lange gesprekken voeren, en geregeld vechten. De gesprekken zijn weliswaard dynamisch en kun je zelf simuleren door te kiezen voor uitspraken die afkomstig zijn van de 4 verschillende Goden. Het gaat erom dat jij bepaalt wat goed is en wat niet. Niet elke god is namelijk even vriendelijk of sociaal.
Die lange gesprekken die je in het spel voert hebben consequenties voor de vordering van het spel, zij het dat de game niet dermate verandert waardoor je het spel geheel opnieuw kunt beleven zoals in Fallout 3. Eigenlijk valt dit aspect ‘n beetje te verwaarlozen. De gesprekken, om daarop terug te komen, kunnen overgeslagen worden door snel je X-toets in te drukken, maar geven wel goed gestalte aan het erg uitgebreide en unieke verhaal dat het spel te bieden heeft. Het 300-achtige main character in de game zorgt dan ook voor genoeg gespreksstof, die jij zelf gestalte kunt geven door keuzes te maken in de uitspraken. Omdat het spel vaak veel te gedetailleerd in gaat op kleine dingen en daardoor te langdradig kan worden, lijkt dan ook vaak te veel de rem te zitten op het echte werk, dat dan weer tegenvalt door het gebrek aan actie. Eigenlijk kun je niet echt spreken van een action RPG, want de actie ontbreekt veelal, en echt veel diepgaande RPG-elementen zijn ook niet aanwezig.
Het hakwerk
De actie die je krijgt voorgeschoteld bestaat uit hack’n slash gevechten. Op zich gaat het hierbij vooral om button bashen, en niet zozeer om tactiek. Je zult verschillende wapens kunnen gebruiken die elk weer anders reageren, maar ook een verschillende impact hebben. Je hebt geen standaard health bar en zult niet al te snel dood gaan bij de actie, als je namelijk bijna dood gaat betreedt je een gratiestatus. Hierin kan Jason zich geleidelijk aan herstellen. Als je je echter blijft verwonden bestaat ongetwijfeld wel de kans op de dood. Je kunt tijdens gevechten passief blocken, de power block gebruiken en zelfs aanvallen ontwijken. Met de Godenkrachten die je kunt verdienen tijdens het spel kun je weer speciale aanvallen plaatsen. De hack’n slash gevechten zijn veelal leuk om te doen, zij het dat er niet heel veel interessante mogelijkheden aangeboden worden die het echt aantrekkelijk maken. De slow-motion momenten die soms het nodige hakwerk langzaam in beeld brengen maken het extra leuk om je tegenstanders te verwoesten.
Ook je uitrusting kan tijdens de game evolueren. Het gaat hierbij zowel om je wapens als om je eigen kleding, waaronder armor. Jason heeft tevens 4 beschermGoden om je main character bij te staan in de strijd. Het gaat hierbij om Ares, Hermes, Athena en Apollo. De waarde van een held wordt niet in goud gemeten maar door de omvang van wat ze bereikt hebben. In het deeds venster kun je dit allemaal nader bekijken en bijhouden. Voor tal van acties kun je daden verdienen, waardoor je gunsten kunt binnenhalen van de Goden. Door gunsten op te bouwen kun je aspectpunten verdienen. Je kunt deze punten uitgeven om zo bepaalde krachten van de Goden over te kopen, waardoor je nieuwe abilities zult krijgen tijdens het vechten. Het ultieme doel is het verkrijgen van de speciale Godenkrachten.
Langdradigheid maakt het soms wat saai
Rise of the Argonauts is zeker geen onaardige RPG game zij het dat de game simpelweg te langdradig is om echt interessant te worden. Daarnaast bevat het spel enkele irritante, te langzaam benaderbare features die de game nog langzamer maken dan deze al is. Zo is de map waarop je missies staan veel te moeilijk bereikbaar, waardoor het vaak te lang duurt om te kijken naar je indicators. Het spel vereist verder een vrij forse installatie en bevat daarnaast ook nog eens irritante framedrops die je geregeld zult tegenkomen. Het is weliswaar niet zeer storend, maar prettig is het ongetwijfeld ook niet. De vele filmpjes in het spel maken het een betere ervaring maar dat gaat niet gepaard met even hoogstaande graphics. Het ziet er allemaal vrij goed uit, zij het niet uitmuntend realistisch. De Epische stijl en de sfeer die men neer heeft gezet deed me af en toe wel eens denken aan 300, al zijn die 2 niet echt vergelijkbaar. Toch ademen beide een erg aparte, en unieke sfeer uit, vooral door de erg variërende omgevingen, die er in dit spel dan ook erg goed uit zien. Het level design is dan ook perfect. De game is singleplayer only, wat het eigenlijk een eenmalige ervaring maakt. De game herspelen lijkt mij persoonlijk geen optie aangezien je grotendeels hetzelfde mee zult maken, en daar zullen de meeste weinig trek in hebben. Het spel bevat daarnaast helaas geen trophies, voor diegene die daarin geïnteresseerd zouden zijn. Goed is wel het geluidsaspect. Tijdens het spelen zul je constant een rustgevende soundtrack te horen krijgen, wat het niet angstaanjagend stil maakt, en ook de sfeer daarvan is uitstekend, en bijpassend bij de omgevingen.
Als we een conclusie binden aan Rise of Argonauts dan is dat niet eens zo makkelijk. Rise of the Argonauts is namelijk een game die van de ene kant veel sfeer, een goede verhaallijn en interessante features met zich meebrengt, maar is aan de andere kant niet actievol genoeg en veelal ook te langzaam om echt interessant te worden. De dynamische conversaties die je kunt voeren zul je veelal liever willen skippen dan echt willen voeren net als de speurtochten die je vaak van het kastje naar de muur sturen, en dat haalt de snelheid uit deze RPG. Het ontbreken van echt interessante hack’n slash actie en echt boeiende RPG-elementen maken dit spel dan ook tot een vrij standaard game, die niet onderdoet wat betreft veel aspecten, maar verder ook weinig nieuws onder de zon brengt.
