De laatste tijd zie je steeds meer ontwikkelaars beloftes maken dat hun game een bepaald genre weer nieuw leven in zal blazen. Het overgrote deel komt hun uitspraken helaas niet na, of heeft zoiets raars verzonnen dat hun spel erdoor wordt verknald. Zeker wanneer men aan een al lang bestaande spelreeks begint te prutsen pakt het regelmatig slecht uit. Hierdoor zie je dan ook sommige genres een beetje stil staan. Ontwikkelstudio Tri-Ace heeft schijt gehad aan deze waarschuwingen en heeft een poging gedaan om de Japanse RPG op zijn kop te zetten. Het resultaat hiervan is de game Resonance of Fate (RoF) geworden, waarin je voor enkele grote verassingen komt te staan.
Het verhaal is bijvoorbeeld wat op de achtergrond geschoven en daar voor in de plaats krijg je meer ontwikkeling van de personages. Je doorloopt het spel dan ook niet in één stuk door, maar je speelt juist telkens een chapter uit. Elk hoofdstuk heeft een hoofdmissie en enkele sidequests. De kortere opdrachten zijn allemaal optioneel en komen te vervallen zodra je ervoor kiest om door te gaan naar de volgende chapter. Door voor deze opbouw te kiezen krijg je pas heel laat door waar het spel naar toe wil werken en is het ook best moeilijk om je in te kunnen leven in de personages. Het past echter wel bij het soort RPG dat RoF voorstelt.
Tijd voor actie
Heel erg druk zul je je er dan ook niet om hoeven te maken, want zodra je met het eerste gevecht begint sta je met een mond vol tanden van verbazing. Wat RoF namelijk mist in verhaal wordt meer dan goed gemaakt met spetterende actie. Het gevechtsysteem is iets wat we nog niet hebben gezien en dat is dan ook een gedurfde zet van Tri-Ace. Je krijgt om de beurt de controle over Zephyr, Vashyron of Leanne, afhankelijk van de volgorde die je zelf kiest. Het personage kan gewoon door de arena heen lopen om dichter bij de vijanden te komen. Er zijn vervolgens drie type aanvallen die je kunt uitvoeren. Met de X-knop laad je je wapens op om stilstaand te gaan schieten op de tegenstander die je in het vizier hebt. Zo’n aanval levert ook enige problemen op, want je kunt tijdens het schieten ook geraakt worden door de vijanden zelf. Om dit te voorkomen zijn er de zogenaamde Hero-actions. Deze voer je uit door een rechte lijn te kiezen waarlangs je je personage wilt laten lopen. Wanneer je de richting geselecteerd hebt beginnen je wapens weer op te laden en hoe dichter je bij de vijand komt, hoe sneller dit gebeurt. Vervolgens kun je al lopend beginnen te schieten, maar je kunt ook langs dezelfde lijn de lucht in springen. Hierdoor kom je met behulp van allerlei acrobatische manoeuvres boven de tegenstanders uit. Dit ziet er behoorlijk spectaculair uit en blijft elke keer weer een genot om naar te kijken.
Het kan echter nog mooier door Resonance Points te verzamelen. Deze krijg je wanneer je een lijn kiest die kruist met de andere twee personages. De punten kun je dan inzetten om een Tri-attack uit te voeren. Hierbij beginnen alle drie de personages langs een driehoekje te lopen en wordt het mogelijk heel veel schade toe te dienen met enkele combo’s. Ook dit soort telt als een Hero-action en telkens als je eentje uitvoert kost je dit een oranje diamantje (Bezel) onder in het scherm. Door een monster of onderdeel daarvan te verslaan krijg je juist weer eentje terug. Zijn ze echter allemaal op, dan kom je behoorlijk in de problemen. In deze Critical Condition worden je personages sloom, ze krijgen meer schade en je kunt geen Hero-action meer uitvoeren. Deze situatie is meestal dan ook niet meer te redden, waardoor het niveau van RoF het dak in schiet.
Vermijd de boss battles
Al meteen aan het begin wordt er van je geëist dat je alle kneepjes van het vak tot in perfectie onder de knie hebt. Eén fout kan je de kop kosten en daarom doe je er verstandig aan om eerst de tutorial door te nemen. Na dat te hebben gedaan ga je vrij gemakkelijk door wat random encounters heen. Vrolijk speel je dan ook door, totdat je bij de eerste boss battle aankomt. Zelden komen we nog een RPG tegen waarin de AI van begin tot eind op topniveau functioneert. Kijk dan ook zeker niet raar op als je twintig keer opnieuw zult moeten beginnen aan zo’n gevecht. Dit kost je dan ook nog eens elke keer geld, dus het frustratiegehalte stijgt snel in RoF. Daarentegen is het wel weer eens een spel waarvan je voor het verslaan van elke tegenstander veel voldoening krijgt en in dit geval werkt dat in het voordeel van RoF.
Doe mee met de mode
Vechten is ook niet het enige wat je hoeft te doen in de wondere wereld genaamd Basel. De aarde is naar de knoppen en de mens heeft zich verplaatst naar een groot luchtpurificatie systeem. Basel bestaat uit allerlei verdiepingen die zijn verdeeld met behulp van hexagons (Hexes). Een groot gedeelte van deze zeshoeken is niet actief doordat Basel na lange tijd kapot begint te gaan. Tijdens het spelen zul je met allerlei puzzelstukjes een pad moeten maken door de Hexes weer te activeren. Lukt het je om een hele verdieping weer aan te krijgen, dan krijg je ook nog enkele extra’s. Dit werkt allemaal prima en zorgt vooral voor de nodige afwisseling. Daarnaast kun je je wapens ook nog aanpassen door er extra’s zoals vizieren of geluidsdempers op te plaatsen. Ook dit wordt als een soort puzzeltje gedaan en naast de wapens kun je tevens de kleding van de personages helemaal naar eigen smaak aanpassen. Leuk hierbij is het om te zien dat ze ook in alle tussenfilmpjes dezelfde kleding aan houden en niet weer terug gaan naar de standaard kledij.
Het detailwerk in RoF steekt dus goed in elkaar en ook visueel is het grotendeels een plaatje. De gevechten verlopen allemaal heel soepel en alles ziet er prima uit. Vreemd genoeg neemt deze kwaliteit iets af in sommige cutscenes. De achtergronden zijn niet altijd scherp en soms zijn de handen van de personages een beetje blokkerig. De geluidskwaliteit is echter subliem. De orchestrale muziek klinkt fantastisch en is goed afgestemd op alle situaties. Daarnaast is de voice-acting prima in orde. Je kunt nog wel een beetje zien dat het een Japans spel van origine is doordat de lippen niet altijd synchroon lopen, maar de Engelse stemmen komen erg geloofwaardig over.
Concluderend mag er dan ook zeker een compliment worden gegeven aan Tri-Ace voor de originaliteit die RoF weet te brengen. Hoewel het verhaal misschien niet heel erg aanwezig is, weet de actie dit meer dan goed te maken. De acrobatische gevechten zien er goed uit en het is zeker vernieuwend. Er zijn veel customization opties, welke zelfs in de tussenfilmpjes worden getoond. Helaas is RoF niet heel erg toegankelijk gemaakt en zullen veel gamers snel afhaken. Kijk je hier doorheen, dan zie je vooral een mooi en afwisselend spel die de RPG echt weer doet laten leven.
