Voordat de PS3 uitkomt, is er eigenlijk al een lijst met voorbepaalde games die je gewoon moet hebben bij de launch. Zo komt ook Resistance: Fall of Man in die top 5 voor, en we hebben met deze veelbelovende First Person Shooter kunnen spelen op het Spac3 event. Een de-bug versie, wat betekend dat we ongeveer 75% van de game hebben gespeeld.
Zoals ik al zei is Resistance een game die je hoogstwaarschijnlijk moet hebben bij de launch, maar wat maakt deze game nou zo uniek dat hij boven de andere games uit komt? In de ogen van veel gamers komt het spel over als een ‘’average first person shooter’’. Natuurlijk zijn er vele andere gamers het hier niet mee eens, want Resistance biedt wel meer dan een average ervaring. Mede dankzij de vele wapens die het spel rijk is. Iets waar ik ongetwijfeld later nog op terug kom. Misschien zou het dan toch komen omdat Insomniac Games, oftewel de mannen achter de Ratchet en Clank serie, niet echt ervaring hebben met een FPS? Wij hebben na een speelsessie een voorlopig oordeel op papier weten te krijgen.
Als je begint met de campagne dan zul je een korte briefing krijgen van wat er aan voorafging. De Tweede Wereld Oorlog heeft nooit plaatsgevonden, maar er is wel een soort van Koude Oorlog achtig tafereel aan de gang. Echter, na een hevige strijd tussen de VS en Rusland is er plots een wapenstilstand. Voor een lange tijd hoort niemand meer iets van Rusland. Maar opeens komt er een tegenaanval, waar men Rusland van verdenkt. Binnen no-time is het oostelijke gedeelte van Europa overgenomen door een soort van buitenaards ras; de Chimaera. Binnen een korte tijd is de rest van Europa ook overgenomen en blijkt enkel en alleen Engeland over.
Als de enige overgebleven Amerikaan, uit een klein gestuurd legertje, Nathan Hale, word je gestuurd naar Engeland om daar deze mysterieuze bedreiging te stoppen. Al snel komt hij erachter dat hij niet zomaar de enige overgebleven Amerikaan is, hij heeft namelijk als enige een soort van ‘’ziekte’’ overleeft, waar ik helaas nu niet meer over kan vertellen. Maar het komt erop neer dat hij een soort van buitenbeentje is die over speciale krachten beschikt, zoals zelf helende krachten.
Natuurlijk heb je geen FPS zonder wapens, en dat is iets waar Resistance groots in uitblinkt. Zoals in de inleiding al genoemd werd maakt Insomniac Games deze game. En net zoals Ratchet en Clank, die ook groots uitblonk in wapens, heeft Insomniac ook haar uiterste best gedaan op de wapens in deze game. Resistance beschikt (mede dankzij de toevoeging van buitenaardse wezens waardoor er ook andere technologieën aan wapens worden geïntroduceerd), over een heel arsenaal aan rare, dikke, variërende, en vooral vette wapens. Denk aan een wapen waarmee je met secondary fire een soort van geleiding kogeltje kunt schieten op een tegenstander, en vervolgens vliegen alle kogels die je met dat wapen schiet op de tegenstander af, wat bijvoorbeeld handig kan zijn als hij net om een muurtje heenloopt. Zo heb je nog veel meer wapens die er gewoon voor zorgen dat Resistance keer op keer onvoorspelbaar blijft, wat je sterk kunt merken bij een multiplayer potje.
De multiplayer was om van te smullen.
En over multiplayer gesproken, die heb ik ook samen kunnen spelen met Glenn bij het Spac3 event. We hebben na wat gedoe met het aansluiten van de controller meteen een potje op gestart, en bij de map selectie was er duidelijk te zien dat er veel maps aanwezig waren. Maps die je stuk voor stuk ook nog kunt aanpassen in het aantal, dat erin meespelen. We speelden in een map waarbij je een soort van grote reactor in het midden had. Je had twee verdiepingen waar op beide een handvol aan wapens lagen. Tijdens het spelen merkte we al gauw dat het leuk was om elkaar af te knallen, en doordat we telkens weer verschillende wapens bij ons hadden was elke strijd haast nooit hetzelfde. De ene keer had ik de ‘’Auger’’, een wapen van de Chimaera waarmee je door muren heen kon schieten en met secondary fire een soort van energie schild kon creëren. En de andere keer pakte één van ons een soort van napalm granaat op waardoor je als een fakkel in de fik vloog, en er ging uiteraard ook op een langzaam tempo health van je af. Iets wat mij echter wel opviel tijdens het spelen was dat er sommige wapens inzitten die het spel onevenwichtig maken. Zo had je een bazooka waarmee je doormiddel van een fikse knal iemand mee opblies, en die gewoon 2 schoten achter elkaar kon afvuren waardoor ik vaak geen schijn van kans had. Na afloop van het multiplayer potje maakte Glenn echter duidelijk dat hij er geen zak aan vond, iets wat ik niet kon begrijpen. Want naar mijn gevoel was de multiplayer van Resistance vergelijkbaar met de fun factor van Halo 2 (hier ga ik zeker commentaar op krijgen). Want het bleef me boeien, meestal na een paar kills met een andere shooter heb ik niet het gevoel dat ik lekker bezig ben. Wat ik dus wel voelde bij Halo 2, en nu dus ook bij Resistance.
Als PS3 game moet je natuurlijk wel bewijzen dat je met de nieuwe mogelijkheden van deze krachtige console een game kan neerzetten die niet mogelijk is op een andere console. Niet alleen werd laatst duidelijk gemaakt dat Resistance maar liefst 25(!) GB aan ruimte opslokte, wat voor een game nogal veel is, maar als je ziet hoe de omgevingen in de game eruit zien dan wordt het allemaal plots wat duidelijker. De omgevingen zijn namelijk erg gedetailleerd en je vind de sfeer van Engeland (ook al is het land merendeels verwoest) terug. Kapotte auto’s, borden, winkels, en ga zo maar door. Al kun je tijdens het spelen niet echt vaak in deze gebieden, is het wel opvallend hoeveel detail er in deze stukjes zijn gestopt. Waar je normaal een mager uitzicht zou hebben waar je alleen maar bos ziet als achtergrond, zie je nu andere strijdvelden van soldaten tegen de Chimaera aan de gang.
Terugkomend op dat ‘’het ziet er goed uit’’, want niet alleen de omgevingen zien er vet uit, de game zelf ook. Als je een wapen in je handen hebt van de Chimaera dan lijkt het net alsof dat wapen ook gewoon in het echt bestaat doordat hij er net echt uit ziet. Ik zie nooit pop-ups zoals je die wel had bij bijvoorbeeld Gears of War, wat voor mij het spelen van Resistance ook aangenamer maakt.
Als je alle aspecten die Resistance: Fall of Man uniek maken bij elkaar voegt, dan staat er een enorm goede game voor je te wachten. Oké, de game heeft hier en daar wat bugs, maar die zijn me niet echt opgevallen tijdens het spelen. Zo reageert de A.I. in sommige gevallen nogal dom, en blijven je teamgenoten héél af en toe haken achter wat voorwerpen die er normaal niet horen te liggen. Maar die kleine puntjes betekenen niet dat Resistance flut is, integendeel juist. Resistance belooft een sterke ‘’first-generation’’ game te worden op de PS3. En met de online-modus, waar ik echter nog niet mee heb kunnen spelen, word de game hopelijk nóg beter. Voor nu sluit ik af met het woord dat als je een PS3 haalt, Resistance: Fall of Man niet uit je lijst mag missen. Natuurlijk moet je wel in je gedachten houden dat ik hier met een debug versie heb gespeelt, in de uiteindelijke versie kunnen wat kleine veranderingetjes worden aangebracht. De complete review, plus ons oordeel over de online modus, kun je lezen als de PS3 uitkomt op 23 maart en Resistance: Fall of Man in de winkels ligt.
