Een van de meest besproken games in de pers en op het internet tot dusver: Resident Evil 5, een game die zich afspeelt in Afrika. De controversiële problemen begonnen al direct toen de eerste screenshots van deze game op het internet verschenen. Maar laten we het daar niet te veel over hebben, laten we eens gaan bekijken of het de verwachtingen als één van de beste games voor 2009, zij het nog vroeg, tot dusver ook heeft waar kunnen maken.
Resident Evil 5 speelt zich dus af in Afrika. Het T-Virus, dat welbekend zal zijn onder de meeste mensen, heeft zich ook naar dit continent weten te verplaatsen, zij het dat het tijdens de reis alleen maar versterkt is geraakt. Een welkome verrassing is er in de vorm van chicka Sheva Alomar. Deze dame weet van wanten en zal met jou proberen te overleven en een onmogelijke missie te klaren. Je speelt als Chris Redfield, een welgezette man die al het nodige meegemaakt heeft in zijn leven. Samen met Sheva komen ze allerlei welbekende karakters tegen en wordt deels ook het verleden uit de reeks opgerakeld. Te veel spoilers geven zal ik niet, maar het verhaal is wederom om van te smullen.
Co-op FTW!!!
De BSAA vecht dus flink tegen het gespuis dat het T-Virus achtergelaten heeft in Afrika en de rest van de wereld. De hulp is niet altijd even groot, maar aan Sheva zul je veel hebben, zo zul je snel merken. Zij fungeert namelijk als hulpje dat zowel door de computer als door een medespeler aangestuurd kan worden. Nu zul je misschien denken dat je het alleen ook wel aan zult kunnen, maar dat is gelukkig absoluut niet het geval. Tijdens het horroravontuur zul je er namelijk achter komen dat samenwerking geregeld van belang zal zijn. Help elkaar bij een verre jump naar de overkant, activeer samen een power switch, laat onze mooie dame een sleutel halen, laat de ene persoon een lantaarn dragen en de andere coveren en cover simpelweg ieder een zijde van een omgeving. Je medestander kan op allerlei manieren van nut zijn, zowel als computergestuurd vriendje, als daadwerkelijke speler in de split-screen of online multiplayer. Door deze vrij afhankelijke gameplay zul je zien dat ook niet alle ammo, health en wapens in de omgeving zomaar door één man opgepikt moeten worden. Je inventory is gelimiteerd tot een aantal van 9 objecten en raakt dan ook al snel vol. Het is dan ook noodzakelijk dat je een goede verdeling creëert waar beide mee kunnen leven. Het afpersen van de computer met een magnum en pistol is uiteraard wel begrijpelijk, aangezien je zelf natuurlijk de beste guns in handen wilt hebben, maar geef niet constant commando’s die haar de menigte insturen want de dood van je partner betekent ook voor jou een verlies. Je bouwt bij de samenwerking een moraal op met je medespeler, zij het een echte speler of een bot (die overigens goed functioneren), maar het samenwerkingsgevoel is optimaal in deze game. Dat komt deels ook door de schaarste aan kogels die aanwezig is. Hierdoor is een goede verdeling belangrijk om niet na enkele schoten weer zonder ammunitie te staan, wat natuurlijk weer veel irritaties opwekt. Het werken met het aanwezige kapmes is dan ook vooral in het begin nog van enig nut, maar later veelal niet meer.
Dat het samenwerkingsverband in deze game goed gebalanceerd is uitgewerkt mogen wel duidelijk zijn, maar ook extra mogelijkheden hebben hier weer verband mee. Wie laat je geweren upgraden, wat verkoop je in de inventory en wie laat je het meeste geld besteden aan nieuwe items. Dat zijn allemaal factoren die spelen in deze game. Tijdens de 16 vrij forse chapters van de game zul je hier achter komen.
Dat Resident Evil 5 niet meer geheel Resident Evil is dat merk je vooral aan de omgevingen van de game en de verschillende speelwijzen die Capcom heeft willen mengen met elkaar, laten we zeggen, combineren. Sommige scenario’s lijken dan ook deels identiek aan die van Dead Space en weer andere levels lijken eerder gebonden aan Indiana Jones of Tomb Raider dan aan Resident Evil zelf, waardoor je je soms afvraagt wat het continent Afrika met het geheel te maken heeft, want daar zie je vrij weinig identificerende details van terug. Soms komt het spel dan ook over als een mix tussen diverse genres, waarbij spanning de hoofdrol heeft. Gelukkig is dit laatste wel constant aanwezig, mede door de ranzige taferelen die voorkomen bij opponenten. Ontploffende hoofden waaruit allerlei nieuwe obstakels voortvloeien, maar ook te ranzige eindbazen die je tegen zult komen maken dit spel dan ook gruwelijk spannend en constant boeiend. De mini-puzzels die me wat deden denken aan een adventure game van tegenwoordig hadden wat mij betreft niet eens in het spel verwerkt hoeven worden, maar zijn vooral gekoppeld aan het samenwerkingsverband tussen de spelers die hiermee aanwezig moet zien te blijven. Echter halen ze een wat andere sfeer naar boven, wat niet echt meer Resident Evil gebonden is, en dat is een tikkeltje jammer. De nog altijd aanwezige quick-time-events waarbij je moet drukken op bepaalde knoppen tijdens cinematics, maar ook ingame, zijn wel typische Japanse features die gelukkig intakt zijn gebleven.
Gameplay blijft een beetje in z’n oude tijd hangen
‘ Samen spelen’ zijn de sleutelwoorden van deze review en van de game, en dat is ook ‘het positieve aspect’ van deze game, en dat maakt het avontuur ook zo interessant en blijvend gevarieerd. Af en toe bij elkaar staan om de chaos in de inventory wat te ordenen en/of combinen en om kogels uit te wisselen is dan ook de normaalste zaak in de wereld in dit spel. De gameplay blijft zeer gevarieerd, waardoor ook de campagnes zeer goed herspeelbaar blijven. De besturing is echter wel een punt waarover je kunt discussiëren want dat is iets dat sinds deel 1 al niet meer vooruit lijkt te gaan. Zo zijn de controls weliswaar even wennen, maar zeker niet onprettig, maar hekel ik toch langzamerhand aan enkele standaard gameplay elementen die nog steeds niet in de reeks zijn te bekennen. Het niet kunnen aimen en lopen tegelijk (zelfde geldt voor het schieten en lopen), nog steeds niet de mogelijkheid hebben om over een op de grond liggende buis van 20 cm hoog te stappen/springen en de nog altijd vrijwel niet reagerende pysics van de omgeving zijn toch wel aspecten die eens mee in de tijd mogen gaan. Het levert weliswaar de altijd standaard gameplay van Resident Evil op, ook in deel 5 in de franchise, maar het zou ook wel eens een wat vernieuwende kant op mogen gaan wat mij betreft. De physics van de uiteenspattende zombies/mutaties en beesten zijn overigens wel het positief benoemen waard, want die zijn meer dan geweldig.
Over de gameplay kun je natuurlijk lang praten want Resident Evil staat bekend om een relatief ouderwetse manier van besturen en spelen, maar waar je me in ieder geval niet zo snel over kunt tegenspreken is nog wel de split-screen speelmogelijkheid. Het speelt zeker niet onverdienstelijk maar de verdeling van het scherm is ronduit bagger. Het halve scherm zal zwart zijn met daarin 2 schermpjes die schuin boven elkaar ingedeeld zijn, wat het eerdergenoemde dus tot gevolg heeft. Het maakt de co-op er natuurlijk niet veel beter op als je constant met je ogen op de TV moet zitten omdat de verdeling blijkbaar niet in breedbeeld gerealiseerd had kunnen worden. Gelukkig is met de online co-op wel een oplossing voor handen, al is het natuurlijk ook leuk om met een vriend of vriendin op de bank het spel op een normale manier te spelen. Hierbij kun je kiezen voor een Quick match, waarbij je simpelweg deelneemt aan een willekeurig scenario, of een Custom match, waarbij je enkele server criteria specificeert. Omdat de singleplayer vrij fors is (die speel je niet in 8 uurtjes uit kan ik je zeggen), maar dit ook het enige is waar je je aan kunt vastklemmen lijkt de aankondiging van de DLC, die een Versus mode aan de game toevoegt, een vrij logisch besluit. Al kun je je ook afvragen of Capcom hiermee wel een complete game heeft afgeleverd. Maar laten we de Versus mode maar even buiten beschouwing laten, zij het dat deze in de retail versie ook wel geïntegreerd had mogen worden.
Altijd spannend
Resident Evil films karakteriseren zich vaak door vette special effects, veel sfeer en goede soundtracks en geluidseffecten, en dat bevestigt ook deze game, die natuurlijk weinig te maken heeft met de filmreeks. De sfeer van de game is werkelijk fantastisch en je blijft je constant afvragen of er weer iets nieuws om de hoek komt kijken bij het binnentreden van een nieuwe omgeving. De gameplay is weliswaar vrij beperkt wat betreft vrijheid, maar is in ieder geval wel vrijer dan welke game dan ook in de franchise. De muziek die bij veel actie op komt zetten verhoogt de sfeer in positieve mate en ook grafisch kun je wel spreken van een uitermate realistische voorstelling. De cinematics zien er uitstekend uit en ook ingame is het een fantastisch schouwspel. Het stoere uiterlijk, de schitterend uitgewerkte characters en tegenstanders, de omgevingen die eruit springen en zelfs de guns op de ruggen van de beide hoofdpersonen stralen van je scherm af.
Je kunt jezelf afvragen of we een dergelijke game niet al op de markt hebben in de vorm van Army of Two maar deze co-operatieve ervaring is geheel vernieuwend en kwalitatief veel meer afgestemd op realisme dan een dergelijke concurrerende game. Resident Evil 5 blijft trouw aan eerdere delen door de soms toch wat beperkte gameplay features maar is ongetwijfeld beter dan ooit en ook uitgebreider dan ooit geworden. Na het uitspelen van de singleplayer met een (online) vriend of vriendin of computer kun je de verschillende chapters wederom opnieuw spelen zonder dat het spel snel verveelt. Echter ben je hier wel zo goed als afhankelijk van aangezien verder weinig boeiends in het spel te zien zal zijn, naast enkele bonus features die je waarschijnlijk toch niet zult gebruiken. Toch wil ik Resident Evil 5 door de hoogwaardige kwaliteit van de algehele game complimenteren met de geleverde prestaties en uren aan spanning die het mij heeft opgeleverd. Het geeft de toekomstpotentie van co-op gameplay dan ook op een uitstekende manier weer.
