Wat minder in de schappen
Soms heb je van die dagen dat er weinig games te spelen zijn in gamesland, en dan hebben we altijd van die uitgevers die nog wat keys over hebben en vragen naar onze interesse. Er kwamen de nodige games voorbij, waarbij het onlangs verschenen REPLIKATOR ons wel interessant leek. Wij gingen aan de slag met deze losgeslagen shooter, waarbij overleven en knallen de hoofdelementen vormen.
REPLIKATOR is een simplistische top-down shooter waarin je met je analoge sticks kunt lopen en schieten. Dat is kortgezegd de algehele gameplay, waarbij je nog de mogelijkheden hebt om te wisselen van wapen en om melee-attacks te doen en special attacks met de triggers. Je moet het opnemen tegen grote hordes aan robots en monsters, waarbij de eindbazen je om de 2 levels opwachten. Het is aan jou welke 2 van de 3 levels je voltooit om tot de eindbaas te komen. Je bevindt je simpelweg in een level verdeeld over verschillende rooms die je kunt binnen lopen (soms met accesskeys). Het is aan jou om de sleutel te vinden en vervolgens de uitgang om vervolgens het level te voltooien. Je hoeft dus niet noodzakelijk alle rooms op te schonen van vijanden. Als je dus geluk hebt, vind je al snel de sleutel tot succes. Het voelt een beetje als Wolfenstein, waarbij je nooit weet welke deur je opent, en je vijanden tegen komt maar ook power-ups en geheime sleutels. Accesskeys heb je in de game ook, welke weer andere deuren kunnen openen die gesloten voor je zijn. De map met kamers is elke ronde die je speelt dynamisch, waardoor je dus nooit alles uit je hoofd kunt leren.
Dat brengt direct het roguelike-gedeelte naar voren, want wanneer je dood gaat, ben je ook daadwerkelijk dood en moet je weer vanaf de eerste stage naar de eerste eindbaas zien te geraken. Je hebt in totaal 4 stations, verdeeld over 4 eindbazen. In de eerste 2 stages hoef je maar 2 van de 3 maps te overwinnen en in de laatste 2 stages moet je ze beide spelen. In principe lijkt de game dus groter dan je denkt, want feitelijk zijn er maar 8 levels die je hoeft te spelen en 4 bazen die je moet verslaan. Echter, omdat je steeds weer opnieuw moet beginnen wanneer je sterft, voelt de game vrij lang. Het spel biedt een main base waar je allerlei upgrades kunt doen. Deze is vooral in het begin zeer onduidelijk. Zelfs je health-indicator vind ik onduidelijk, waarmee de user interface dus ondermaats scoort. Je kunt weliswaar upgrades kopen, maar je kunt upgrades en boosts kopen in verschillende rooms, waardoor het overzicht al snel ‘n beetje kwijt geraakt. Wat is nu verstandig en wat behoud ik nu wanneer ik dood ga? Het kon allemaal een stuk duidelijker. De training-missie die je kunt spelen helpt vooral bij het begrijpen van de gameplay, maar alle toeters en bellen erom heen qua boosts en verbeteringen, en welke nu permanent zijn, is wat vaag. Hoewel het grafisch weliswaar wel allemaal prima oogt, vind ik de omslachtigheid van de interface en de upgrades een lichte tegenvaller qua toegankelijkheid. Qua gameplay is het verrassend dat je met de analoge stick zo gericht kunt schieten, en zou het toch wat tegenvallen, dan kun je een soort van aim-hulp inschakelen of de moeilijkheid iets lager instellen. Echter zul je merken dat het richten en schieten al vrij snel went en eigenlijk verrassend goed werkt.
Elke dood maakt je beter
Gelukkig maakt elke dood je weer wat sterker want je schaft ook permanente upgrades aan die je in je thuisbasis kunt kopen. Er zijn meerdere characters speelbaar, met elk zo hun eigenschappen qua snelheid, health en armor bijvoorbeeld. Daarnaast zijn er tal van wapens beschikbaar, waaronder laser guns, shotguns en rocket launchers. De upgrades kunnen gekocht worden middels cubes die je verzamelt maar deze kunnen ook weer omgezet worden voor een soort van valuta waarmee je weer eenmalige upgrades kunt kopen, waaronder een extra leven. Door in de game vijanden te verslaan en kratjes kapot te slaan met de melee-knop kun je ook in-game weer verbeteringen doorvoeren en in leven zien te blijven. Het verhaal van het spel is flinterdun en wordt enkel aan het begin en eind licht gemotiveerd met weinig zeggende tekstballonnetjes. Grafisch oogt het spel modern, maar toch ook weer licht nostalgisch door de wat pixel-achtige textures die zijn verwerkt. Ik moet wel zeggen dat het allemaal zeer strak en netjes oogt, zonder echt chaotisch te worden. Vooral de kijkhoeken waarmee je met licht in de rooms duikt zien er leuk vormgegeven uit. Qua audio kent de game een opzwepend deuntje wanneer de vijanden tevoorschijn komen. De geluidseffecten zijn daarnaast prima vormgegeven, zonder herhalend of irritant te worden.
Na heel wat uurtjes gespendeerd te hebben aan REPLIKATOR merk ik persoonlijk dat het spel 2 kanten kent; Eén kant is zeer positief. Dan heb ik het vooral over de gameplay, welke toegankelijk is, maar toch uitdagend, en de andere kant is de lichte herhaling die al snel opspeelt. Je zult op een gegeven moment dat enteren van de rooms en het leegschieten ervan wel gezien hebben. Het is daarnaast jammer dat je steeds opnieuw moet beginnen met de game wanneer je dood gaat. Het was leuker geweest als de roguelike-gameplay een alternatieve optie had gehad om gewoon de levels opnieuw te kunnen spelen tot de laatste eindbaas. Je merkt wel dat je steeds verder geraakt, maar dat duurt soms te lang om echt interessant te kunnen blijven. REPLIKATOR is echter een unieke titel die zeker voor de lege uurtjes een uitstekende opvulling kan zijn.
