Samen met de immer vooruitstrevende technieken die onze videogames drijven, komen ook nieuwe engines voor spellen zelf op de markt. De ene engine geeft de speler mooiere plaatjes, terwijl de andere engine gloednieuwe technieken met zich meebrengt die de manieren van gamen zullen veranderen. Red Faction: Guerrilla (RFG) behoort tot de laatste groep en deze game stelt je in staat alles om je heen te slopen, maar dan heb ik het ook echt over alles!
Red Faction begint met een mooie cutscene. Hierin zie je jouw alter ego, Alec Mason, die aankomt op Mars. Alec gaat samen met zijn broer op pad om in de mijnen te werken, maar al snel merkt hij dat er met zijn broer iets niet helemaal pluis is: hij zit bij de Red Faction. Op Mars heerst er een strijd om de macht tussen de EDF (de militaire organisatie die de baas is) en de Red Faction (de rebellen die via verschillende acties de EDF macht uit handen proberen te halen). Zonder er teveel bij stil te staan gaan jij en je broer op een oud bedrijventerrein op zoek naar salvage (de munteenheid in de game). Na wat gebouwtjes te hebben gesloopt komt er echter een EDF dropship aan en ze zijn op zoek naar jouw broer. Terwijl je broer een kogel probeert te koppen spring jij weg en dan blijkt dat je broer dood is. Alec keert gehavend terug naar zijn huisje waar hij ingelijfd wordt door de Red Faction en de game begint.
Slopen maar
Zoals je misschien ziet is het verhaal van het spel niet bepaald een meesterwerk. De personages komen echt interessant over en het plot is een beetje cliché. Dit is gelukkig niet waar het om gaat in RFG, dat is namelijk slopen. De game kent een destructiemodel van ongeëvenaard niveau. In RFG kan alles kapot, en daarmee bedoel ik dus ook echt alles, dit is geen PR praat maar de naakte waarheid. Ieder gebouw in de game is opgebouwd uit bakstenen, steunbalken en wat dan ook. Dit heeft tot gevolg dat ieder gebouw ook kapot gaat zoals het hoort. Als je dus een muurtje inslaat is dat niet zo’n groot probleem, maar wanneer je met je auto een steunbalk omver rijd is de kans nogal groot dat je puin op je dak krijgt.
Dit destructiemodel wordt al snel duidelijk gemaakt in het eerste level van de game, dat vooral als tutorial dient. Jij als speler dient drie laboratoria kapot te maken op een verlaten stuk terrein. Om daar te komen moet je als eerste een muurtje in slaan. Om eerlijk te zijn zocht ik meteen een weggetje om de muur heen, want het is zo’n typische video-game muur: dun muurtje dat nog niet eens een kreun geeft onder een rakket salvo van menig straaljager. Na niets gevonden te hebben probeer ik toch maar eens met mijn moker erop in te beuken, wie weet werkt het wel! En ja hoor, het muurtje bezweek beetje bij beetje onder mijn mokerslagen. Na een opening gemaakt te hebben rende ik het terrein op. Hier was het mijn taak om een aantal gebouwen neer te halen, met het laboratorium als hoogtepunt. Dit was natuurlijk iets teveel werk om met mijn mokertje te doen, dus plakte ik een tweetal remote charges op wat mij belangrijke steunbalken leken. Na een paar stapjes naar achteren gelopen te hebben druk ik op een knop en de boel ontploft, en ja hoor, krakend en kreunend begint het gebouw het te begeven en niet veel later viel de hele boel in mekaar.
Moker, mijnen en pistool
De eerste keer dat ik dit schouwspel zag hing mijn mond tot op m’n navel en was ik even niet in staat om ergens op te reageren. Hoe dit eruit ziet is echt geweldig. Nu zou je denken dat dit alleen maar kon bij gebouwen, maar dit systeem is toegepast op het gehele spel. Zo kun je ook muurtjes, bruggen en tal van buizen/borden slopen die je overal door de game heen tegenkomt. Let hierbij wel op, want alles wat je sloopt blijft kapot wanneer je verder gaat met spelen! Wanneer je dus een belangrijke brug sloopt is de kans groot dat je voortaan een eind om mag rijden.
Nu heb je naast de bovengenoemde moker en remote charges ook nog tal van andere tools of destruction. Zo heb je verschillende assault rifles, pistols, een rocket launcher en zelfs een gun die bliksemschichten schiet. Daarnaast zijn er overal gastanks te vinden die je weg kunt gooien en met een welgemikt schot tot ontploffing kunt brengen. Naast de wapens die je met je handen gebruikt heb je ook nog verschillende backpacks. Zo is er een jetpack die je laat vliegen en een tremor pack dat aardbevingen veroorzaakt. Vooral de laatste is handig als je snel grote structures om zeep moet helpen. Alec kan overigens maar 3 handwapens (en zijn moker) en een backpack meenemen, dus kent het spel verschillende safehouses waar je als speler kunt onderduiken, je wapens kunt upgraden en je andere schietgerij kunt wegstouwen.
Freeroaming
Het feit dat het spel verschillende safehouses kent komt overigens door het feit dat de game zich afspeelt in een open wereld. De missiestructuur en speelstijl is hier ook volledig op aangepast (à la GTA als je wilt) en kent dus ook vele missies waarbij je naar een locatie toe dient te rijden en daar je dingetje hoort te doen. Mars ziet er overigens best aardig uit, maar is overal nogal magertjes bebouwd. Dit komt natuurlijk doordat de destructie die het spel huisvest simpelweg niet zou werken in een grote stad, aangezien dat veel teveel rekenkracht zou vergen, althans, daar gaan we maar van uit.
De missies zijn op te delen in verschillende groepen. Als eerste zijn daar natuurlijk de verhaalgedreven missies. Deze worden meestal begeleid door een mooie cutscene en moet je spelen om te vorderen in het spel. Deze missies zijn echter lang niet altijd beschikbaar en moet je unlocken door de controle van de EDF in het gebied waar de missie zich afspeelt tot een bepaalt punt te verminderen. Het verminderen van de controle gebeurt door het vernietigen van belangrijke gebouwen van de EDF, maar ook door het bevrijden van gijzelaars of simpelweg het vermoorden van EDF soldaten. Naast dit machtssysteem is er ook nog een moraal systeem. Het moraal van de bevolking bepaalt hoe zij zullen reageren tegenover de EDF en misschien zelfs hun moker oppakken en zich bij de Red Faction aansluiten. Het moraal van de bevolking wordt verhoogd door het neersabelen van vijanden en het redden van hostages en gaat omlaag door het verliezen van burgers/leden van de Red Faction. Een andere manier om het moraal van de bevolking te verhogen is door het succesvol af te ronden van zogenaamde “Guerilla actions”. Dit zijn gevechten tussen de EDF en Red Faction die op willekeurige tijdstippen plaatsvinden op de map. Jij als speler kan ervoor kiezen om hieraan mee te doen, maar je kunt ze natuurlijk ook negeren. Wanneer je eraan meedoet is de kans overigens een stuk groter dan wanneer je het maar een beetje aan je voorbij laat gaan.
Variatie
Voor sommigen zullen de missies in RFG op den duur echter een beetje eentonig worden. Je zult zeer regelmatig een gebouw moeten opblazen of een hostage bevrijden. Nu kun je er natuurlijk iedere keer voor kiezen om met je gun binnen te banjeren en door middel van een langdurend vuurgevecht je hostage te bevrijden (met bovendien de kans dat je die hostage juist een kogel door z’n lichaam jaagt), maar dit is niet hoe RFG bedoelt is gespeeld te worden. Maak gebruik van het feit dat alles kapot kan en breng zelf de variatie in je missies aan. Mensen met het complete gebrek aan fantasie zullen het al snel beu zijn om iedere keer die hostages te redden, maar met wat fantasie zul je er de ene keer voor kiezen jezelf met je auto het gebouw in te beuken, terwijl je een andere keer de auto van de guards opblaast en ze zo naar buiten lokt om ze vervolgens neer te schieten, terwijl je weer een andere keer een muurtje aan de achterkant van het huis inslaat en je hostage snel meeneemt voordat de guards het überhaupt doorhebben. Het spel kent genoeg variatie, je moet het alleen deels zelf aanbrengen.
De actie in het spel zelf is overigens helemaal niet onaardig. Als je het type bent dat liever geen vallen plaatst en gebouwen liever heel ziet, dan kun je die mannen van de EDF makkelijk een kopje kleiner maken zonder al dat geweld. Het spel kent verschillende rifles en pistols en zelfs een volledig cover systeem. Net als in Gears of War is het mogelijk om Alec aan zo’n beetje ieder muurtje dat je ziet te plakken. Dit doe je doormiddel van de linker bumper. Af en toe gaf dit echter wel wat onhandigheden, aangezien dat dezelfde knop is als voor het rennen. Wanneer je dus even snel in cover wilt vliegen en je net te ver weg staat zul je dus lekker tegen dat muurtje op staan te rijden in plaats van erachter te zitten. Ook gaven half vernietigde gebouwen zo nu en dan wat glitches wanneer ik ertegenaan wilde gaan staan. Dit zijn echter geen dingen waar je, je snel aan ergert, en de actie voelt lekker en snel aan.
De AI van de vijanden is overigens ook niet onaardig en ze zullen zo nu en dan verrassend slim reageren. Zo zat ik tijdens een groot gevecht achter cover langs een grote ton gas (het leek een beetje op een graansilo). De soldaat die mij onder vuur nam begon na een paar kogels niet op mij, maar op die ton te schieten, wat tot gevolg had dat ik ermee in de lucht vloog. De AI is echter verre van perfect, aangezien ik ook verschillende pathfinding bugs tegenkwam en de soldaten zich toch af en toe een beetje raar gedroegen.
Wrecking Crew
Naast een uitgebreide singleplayer campagne kent RFG ook nog een erg goed uitgewerkte multiplayer mode. Hierin kan, net als in het solo avontuur, ook alles kapot. Dit geeft de multiplayer een compleet nieuwe speelstijl, omdat campers verleden tijd zijn. Wanneer je hier weer eens merkt dat iemand achter een deurtje zit te schuilen, kost het je geen moeite om die deur uit zijn kozijn te slaan en hem van achteren een schedelreconstructie te geven met je moker. Naast de online multiplayer is er echter ook nog Wrecking Crew. Hierin heb je een aantal verschillende gamemodes, waarin je veelal als doel krijgt zoveel mogelijk te slopen. Voor zo’n beetje iedere gevallen baksteen krijg je punten en wanneer je tijd/aantal slagen op is, is speler nummer 2 (en vervolgens evt. 3 en 4) aan de beurt. Wrecking Crew is dus ook een party mode, en speel je dus met een aantal maten naast je op de bank. Het voelt echter verre van aan als een snel toegevoegde gimmick en biedt vele uurtjes speelplezier voor jouw en je maten.
Op grafisch gebied ziet RFG er niet baanbrekend uit, de game kent sfeervolle lichteffecten en vele kleine details. De gebouwen zien er ook sfeervol uit en de personages zijn erg gedetailleerd. De game zal je echter niet wegblazen, doordat Mars nou eenmaal niet een heel uitgebreid kleurenpallet kent en het ook niet al te dicht bebouwd is. Het geluid is overigens wel erg goed, met een goede soundtrack en mooie geluidseffecten. De voice-acting zit ook goed in elkaar en komt geloofwaardig over.
Red Faction: Guerrilla biedt de speler een erg compleet pakket bestaande uit een prachtige, free-roaming singleplayer campagne, een stabiele en verslavende multiplayer inclusief party mode en boven alles een baanbrekend schademodel dat de nieuwe standaard voor vele games zal zijn. De game kent echter ook zijn mankementjes, bestaande uit het clichématige verhaal en de lange laadtijden na iedere cutscene/retry van een missie (wat waarschijnlijk komt doordat het spel de gehele wereld opnieuw in moet laden). Houd je echter van slopen en ben je niet bang voor een onorthodoxe aanpak bij verschillende missies, dan zul je vele uren plezier kunnen beleven aan RFG.
