Radiolight

Radiolight voelt als een unieke kruising tussen Firewatch en Stranger Things. Een kalme wandelervaring gecombineerd met bovennatuurlijke gebeurtenissen. Opmerkelijk genoeg is de game volledig ontwikkeld door één enkele maker, en dat is niet meteen te merken aan het eindresultaat. Het ene moment loop je vredig door een adembenemend berglandschap, luisterend naar het gekraak van je radio; het volgende moment bekruipt je een onverklaarbaar gevoel dat er iets niet klopt. De game probeert alles redelijk familie vriendelijk te houden. Radiolight lijkt dan ook meer op The Goonies dan The Texas Chainsaw Massacre. Maar weet dit uiteindelijk goed uit te pakken?

Firewatch in de jaren ‘80

In Radiolight stap je in de schoenen van Ethan, een politieagent in het slaperige stadje Ashwood Creek, anno 1985. Een tiener is verdwenen, en wat begint als een standaard speurtocht, verandert al snel in een duistere zoektocht door een groot nationaal park. De setting wordt versterkt door een flinke dosis nostalgie: cassettebandjes, analoge radio’s en een ouderwetse kamplocatie in het bos. Toch merk je dat er iets niet klopt in Ashwood Creek. Naarmate je dieper het bos in trekt, nemen de vreemde gebeurtenissen toe en ontvouwt zich een intrigerend mysterie.

De vergelijking met Firewatch is snel gemaakt. Net als in die game communiceer je grotendeels via de radio. Hier praat je met Robert, je jeugdvriend en de sheriff van het stadje. De gesprekken tussen Ethan en Robert vormen het hart van deze game. De voice-acting is echt uitstekend: elk gesprek klinkt natuurlijk, de emoties voelen oprecht en de spanning stijgt snel. Dit tilt de ervaring naar een hoger niveau.

Geen bloed of gruwelijke beelden

Wat Radiolight bijzonder maakt, is hoe het zijn horror benadert. Verwacht geen bloederige monsters of pikdonkere gangen waarin je niets ziet. Radiolight probeert niet Doom of Dead Space na te doen. De visuele presentatie is vriendelijk en kleurrijk. Het bos is sfeervol verlicht, de 3D-modellen soms zelfs wat cartoonachtig, en zelfs wanneer de spanning oploopt, blijft alles goed zichtbaar. Dat werkt goed, zonder dat de spanning verloren gaat.

Er hangt voortdurend een zekere dreiging in de lucht, ook al lijkt het bos uitgestorven. De audio is hier van uitzonderlijk hoog niveau. Heb je een subwoofer, dan zal die regelmatig flink aan het werk worden gezet. Iets wat de spanning alleen maar verder opvoert. Er zitten bovendien enkele goed getimede schrikmomenten in. Radiolight bewijst dat er geen leger aan jumpscares nodig zijn om iemand op het puntje van zijn stoel te krijgen. Een zacht geknisper door de radio, een stem die nét iets te dichtbij klinkt, en je hartslag schiet direct omhoog. De game weet zelfs tijdens rustige wandelingen de spanning voortdurend voelbaar te houden.

Wandelen, zoeken, ontdekken

Qua gameplay houdt Radiolight het eenvoudig. Je verkent de omgeving, zoekt naar voorwerpen en puzzelstukken, en gebruikt je radio om aanwijzingen te ontvangen. Vaak komt het neer op goed opletten: lades opentrekken, kastjes doorzoeken en elk hoekje van een verlaten hut inspecteren. Wie de tijd neemt, wordt beloond. Overal vind je notities, oude foto’s en verborgen verwijzingen die het verhaal verder uitdiepen.

Wat vooral leuk is, is dat Radiolight vol zit met extra’s. Er liggen genoeg kleine geheimen verstopt om een tweede speelsessie te rechtvaardigen. Tijdens mijn tweede run ontdekte ik nieuwe locaties en extra voorwerpen die toegang geven tot nieuwe plekken. De game moedigt je aan om verder te graven, en dat geeft het avontuur een verrassend hoge herspeelwaarde.

Een paar frustrerende missers

Toch is het niet allemaal positief. Radiolight kent helaas ook een aantal flinke minpunten, en dat is jammer, want de basis is sterk. Om te beginnen is de plaatsing van bepaalde objecten ronduit frustrerend. Een paar keer liep ik volledig vast omdat ik een belangrijk item had gemist. In mijn geval ging het om iets simpels: een kompas. Zonder dat kon ik een puzzel niet oplossen, en ik heb me werkelijk suf gezocht. Het lag net op een onlogische plek, waardoor ik er meerdere keren compleet aan voorbijliep. Daarnaast is het soms niet duidelijk wat de volgende stap is. Vaak is het antwoord “zet je radio aan”, maar de game maakt dat niet altijd helder. Je kunt minutenlang doelloos rondlopen zonder te weten wat je moet doen, en dat haalt de vaart uit het verhaal.

Het grootste minpunt is echter een gamebrekende bug die ik tegenkwam. Ik had een hutje overgeslagen en liep daardoor verder de heuvel op. Dat leek geen probleem, tot bleek dat ik handelingen had uitgevoerd die later cruciaal waren voor de voortgang. Toen ik terugging, zat ik vast. Geen mogelijkheid om het te herstellen, de enige optie was een volledige herstart. Dat is frustrerend, zeker in een verhalende game waarin sfeer en ontdekking centraal staan. Zonder deze bug had Radiolight voor mij een veel hogere score gekregen. Hopelijk wordt dit probleem door de ontwikkelaar snel opgelost.

Een radiosignaal uit het verleden

Radiolight combineert de rust van Firewatch met de bovennatuurlijke spanning van Stranger Things in één sfeervol geheel. De uitstekende voice-acting, de sfeer en de goed opgebouwde spanning maken het tot een indrukwekkende prestatie van solo-ontwikkelaar Krystof Knesl. Diezelfde lof wordt echter overschaduwd door een aantal onnodige frustraties. De onduidelijke objectplaatsing en vooral de vervelende gamebrekende bug drukken de eindscore naar beneden. Radiolight is slechts één patch verwijderd van een 8+-ervaring.