Next…
Met InFamous nog maar net achter de rug konden we alweer beginnen met een nieuwe topper. Veel mensen hebben hierop gewacht en gingen er van uit dat Prototype een InFamous beater zou gaan worden, maar is dit uiteindelijk ook het geval gebleken? Kan Alex Mercer meneer Cole van de troon stoten? We zullen het lezen in deze review van Prototype.
Als je kijkt naar Prototype dan zal direct opvallen dat de krachten van de hoofdpersoon door en door evil zijn. Je hebt ditmaal niet te maken met ’n interessant karma-systeem maar dient juist het volk door de stad te gooien om je health op pijl te houden en extra ervaring op te doen. De setting van de game speelt zich af in New York City. Een virus heeft de mensen getroffen en het leger probeert er een einde aan te maken, maar zoals zo vaak is de redding verre van nabij. De protagonist van het verhaal is Alex Mercer. De man neemt bezit over extreme krachten en blijkt na een experiment zijn geheugen kwijt geraakt te zijn. De man heeft echter het nodige met zich meegekregen. Zo kan Alex geheugen, ervaring en biologische trekjes van mensen opslorpen en hier zelf misbruik van maken bij de vele missies die op je pad zullen komen. Alex is een shapeshifter zonder gevoel, zonder medelijden, een echte killer.
Het verhaal lijkt een leuk recept voor een uitgebreide reis in de tijd zo zul je in het begin denken, want je begint met alle mogelijkheden van dien, en gaat daarna een stap terug naar het verleden, naar de tijd waar alles pas net aan het beginnen was. De ervaring moet je zelf nog opdoen en de abilities dien je te verkrijgen door het letterlijk upgraden van je character. Het upgraden kun je doen door het verzamelen van EP-punten, welke je kunt uitgeven aan nieuwe skills die je karakter kan uitvoeren, en dat zorgt voor steeds leukere uitwerkingen op je tegenstanders. De gameplay is volledig vrij en je bent zelf ook vrij om als een soort van Spiderman door de stad te springen en zweven. Alex heeft de mogelijkheid om als een gek door de stad te sprinten maar je zult er al snel achter komen dat ook de daken beklommen dienen te worden en dat gaat allemaal erg makkelijk. Het hoofdpersoon speelt namelijk erg flexibel en het is voor iedereen een koud kunstje om binnen enkele luttele seconden bovenop een figuurlijke wolkenkrabber aan te belanden. De gameplay wordt vooral gekenmerkt door veel snelheid en chaos. De omgevingen staan vol met (geïnfecteerde) mensen die vooral dienen als slachtoffer en verder van weinig nut blijken. Je kunt ze oppakken en vervolgens weggooien om een soort van bowling effect te creëren, maar je kunt ze ook simpelweg stuk voor stuk in elkaar timmeren met je messen, die weinig onderdoen voor die van Wolverine. De chaos is misschien wel hetgeen wat deze game zo interessant maakt, want er is hierdoor constant leven in de stad. Je kunt overal rondrennen of je vindt wel weer een groepje mensen waar je ’n auto tussen kunt gooien. De physics spelen daarbij een grote rol en de effecten die daarbij voorkomen ogen uitstekend en soms zelfs grof en grappig.
Constante chaos
De chaos die veelal het hoofdconcept vormen van het spel wordt veelal ook door het leger opgewekt. Als ze je herkennen en zien dat jij de chaos deels aan het veroorzaken bent kunnen ze een soort van noodalarm slaan waarbij zelfs helikopters worden ingezet om het jou moeilijk te maken. Echt lastiger wordt het veelal echter niet, aangezien je je op diverse manieren uit de voeten kunt maken. Ren zo snel je kunt naar de andere kant van de stad, zoek de hoogte op en haal de heli’s op die manier neer, of muteer simpelweg naar een ander character waarvan je de biologische trekjes in het verleden hebt opgeslokt om zo plots onherkenbaar te worden. Het zijn enkele mogelijkheden die Prototype je te bieden zal hebben. En deze heb je ook zeker nodig bij de missies, waaruit zal blijken dat ook de geïnfecteerden je tegenstander zullen vormen. Infiltreer als wannabe soldaat in het leger en steel ’n tank van ze door de kennis van een tank-bestuurder op te slokken, dergelijke details blijken vaak erg leuk en slim uitgewerkt wat de gameplay dan ook uniek maakt. De missies zijn veelal helaas niet echt gevarieerd wat het soms wel wat minder interessant kan maken na enige tijd spelen, maar overall zul je opmerken dat men veel werk heeft gestoken in de diversiteit van het gebruik van je mogelijkheden. Daarnaast zijn er ook enkele challenges die je kunt aannemen waarbij je vervolgens een virtuele medaille in de wacht kunt slepen. Deze brengen weer net iets extra’s met zich mee, al blijft het globale gameplay concept daarmee wel in stand. Ze springen dan ook grotendeels in op de al bestaande gebeurtenissen in het spel. Ook de af en toe opkomende quick-time events bij het openen van een tank bijvoorbeeld maken het er niet veel bijzonderder op.
Qua gameplay is Prototype misschien niet de beste game van dit moment, maar de manier van besturen en het goede gebruik van de physics maakt dat dit één van de snelst spelende titels is van dit moment. Je bent binnen notime overal en nergens en kunt daardoor de meest fraaie acties neerzetten waar je zelf vaak veelal weinig weet bij zult hebben. Het speelt allemaal erg makkelijk en voor de hand liggend en dat maakt dat alles over het algemeen erg snel verloopt. De game-elementen als het opzuigen van biologische krachten en kennis, en de extra vechtmogelijkheden, waarbij je kunt kiezen welke abilities je gebruikt en welke niet, met daarbij nog eens de upgrade mogelijkheden die samenhangen met EP-points zorgen ervoor dat er weinig mis is met de gameplay. Ook de lock-on functie maakt dat je specifiek en makkelijk kunt bepalen wie je volgende slachtoffer wordt. Een soort van slo-mo effect maakt dat je relatief rustig het target kunt bepalen, en dat is goed uitgewerkt. Enig kritiekpunt is eigenlijk vooral de variatie, en de betrokkenheid bij het verhaal, die wat ontbreken.
Veel taxi’s
Al die genoemde chaos van mensen, de actie rondom je heen, het verkeer dat zich met veel moeite door de straten manouvreert en al die mensen van het leger die constant op zoek zijn naar chaos en die nog eens verder opblazen gaan zeker tenkosten van de graphics, want Prototype is grafisch niet zo hoogstaand als bijvoorbeeld InFamous. Al met al ziet het spel er goed en vooral sfeervol uit en de acties die uitgevoerd kunnen worden ogen erg bruut en soms zelfs ook grof. Het ziet er dan ook zeker niet slecht uit, al ontbreekt de algehele scherpte veelal wel. Daarnaast zijn enkele details ook wat minder uitgewerkt. Zo zul je bijvoorbeeld opmerken dat in sommige straten een stuk of 20 taxi’s bij elkaar geparkeerd staan, klaar om opgeblazen te worden, zonder dat ook maar ’n andere auto zorgt voor enige variatie in dat opzicht. Als dat het enige is gebleken wat de autoleverancier vooral heeft kunnen leveren in New York stelt me dat wel ’n beetje teleur. Dat doet me dan ook ’n beetje denken aan de oudere tijden waarin we ook maar ’n drietal auto’s in een game konden opmerken, maar toen dat nog niet zo opmerkelijk bleek. Het ontbreekt vooral aan detail in Prototype, en dat is jammer. De cinematics zijn ook niet van het hoogste niveau maar ook die mogen er wel mee door. Alles is zelf geanimeerd door de developer en dat kun je ook wel zien, want echt realistisch komen ze niet over. Al met al kan het er allemaal zeker mee door, al moet je geen oogstrelend spektakelstuk verwachten waarbij de pracht ervan af spat of denken dat men aan elk details specifiek heeft gedacht. Wat betreft geluid kan ik weinig klagen, want de chaos in de stad wordt gewoon keurig uitgebeeld middels geluidseffecten die ook echt de drukte weten neer te zetten. De signalen die je kunt opvangen van het leger zijn soms wat herhalend, maar brengen wel die extra achtervolgingssfeer die je verwacht. Ook de soundtrack die constant weer bij actievolle stukken terug komt maakt het spel weer ’n beetje actievoller, en dat mag je alleen maar toejuichen in een game als deze.
Over het algemeen kun je dus stellen dat Protoype het niet veel minder doet dan bijvoorbeeld InFamous van Sony. Het spel heeft weer enkele aspecten die er positief bovenuit komen maar heeft ook enkele details die andere games weer wel hebben, maar in deze game ontbreken. De gameplay en de physics zijn het hoogtepunt van dit spel gevolgd door de geluidseffecten. De criteria liggen hem vooral in de constante actie, die soms niet variërend wil worden, en in de matige verhaallijn die niet aandachttrekkend kan worden, en zelfs saai overkomt. En dat zijn net de belangrijke details die Prototype naar een nog hoger plan hadden kunnen brengen.
