Over fruit en piraten.
One Piece is momenteel wellicht de meeste imponerende anime. Gestart in 1999 en ondertussen al op 800+ afleveringen. Het zou geen understatement zijn als ik zou zeggen dat je onderhand een encyclopedie nodig hebt om alle personages en achtergrondverhalen te onthouden. Niet gek dat er dan ook tientallen games zijn uitgekomen. World Seeker is de nieuwste game in de lang lopende serie gebaseerd op de anime. Het is de eerste One Piece game met een heuse open wereld waar je al vrij snel in wordt losgelaten. Behoorlijk ambitieus voor een anime game. Helaas is het resultuut niet geheel zonder problemen.
World Seeker staat volledig los van de anime / manga. De meeste anime games beslaan een aantal seizoenen. World Seeker vertelt echter een volledig nieuw verhaal. Mensen die nog nooit een One Piece aflevering hebben gezien kunnen dus ook prima instappen. Je zal wat context missen over waarom personages op een bepaalde wijze met elkaar omgaan, maar daar blijft het eigenlijk bij. Het verhaal zelf is niet spectaculair en verdwijnt gedurende het gros van de game ook achter zij missies en andere randzaken. Het grootste deel wordt aan het begin en eind verteld. Over zij missies gesproken, dit zijn zo een beetje de meest standaard missies die men in een open wereld kan stoppen. Denk hierbij aan het verzamelen van materiaal, verplichte stealth missies, het vinden van schatkisten (die ongelooflijk traag opengaan) en het verslaan van een aantal vijanden. Er zit vrij weinig variatie in. Na een periode worden ze zelfs saai. Je kan ze echter niet overslaan, want de enige manier om snel skill points te verzamelen voor je vaardigheden is het voltooien van zij missies. Heel af en toe krijg je een skill point na het verslaan van een vijand. Voor het vrijkopen van een nieuwe vaardigheid heb je er alleen al snel 100 of zelfs 200 nodig. Rekenen op dit ene punt per keer is daardoor niet echt efficient.
Over opgeblazen voeten en rubberen armen.
De repetitie van de zij missies zie je tevens een-op-een terug in de combat. One Piece heeft tientallen personages met ieder hun eigen speciale gaven. World Seeker maakt daar geen gebruik van. Je kan alleen het hoofdpersonage Luffy besturen. Een piraat met een lichaam van rubber. Tijdens combat heb je de keuze tussen twee haki’s (vechtstijlen.) De één focust op snelheid en de ander op kracht waarbij Luffy zijn ledematen letterlijk opblaast. De combo’s van deze haki’s zijn weliswaar anders, maar de basis is exact hetzelfde. Ren zo snel op een groep af en druk drie keer op een knop om aan te vallen. Er zijn een aantal nieuwe aanvallen die je vrij kan spelen om combat wat gevarieerder te maken. Die aanvallen heb je daarentegen nooit echt nodig. Het is verstandiger om al je skill points te stoppen in vaardigheden die bedoeld zijn om het reizen sneller en makkelijker te maken, aangezien je nogal veel van A naar B zal moeten lopen. De open wereld is niet zo gek groot en Luffy heeft genoeg opties om snel van de één naar de andere plek te komen. Het reizen is echter zo een beetje het leukste van de game. Juist omdat er zoveel opties zijn. Zo kan Luffy zijn armen als een soort grappling hook gebruiken, je kan korte stukjes vliegen en je kan jezelf katapulteren. Het is geen Spiderman, maar het werkt verder prima. Het is wel irritant dat vrijwel alle vijanden geweren hebben en praktisch altijd raakschieten. Ook van een behoorlijke afstand terwijl je zelf razendsnel door de lucht vliegt.
Everybody has gone to the rapture.
Audiovisueel betreft is het ook niet allemaal koek en ei. De wereld zelf ziet er in eerste instantie kleurrijk uit en er is genoeg variatie in locaties. Steel City is bijvoorbeeld een gigantische stad, er zijn een aantal kleinere dorpjes, bossen, grasvelden, grotten, etc. Alles is alleen zo ongelooflijk leeg. Steel City heeft tientallen wolkenkrabbers en er staan misschien net 10 NPC’s verspreid over de hele stad. Heb je een NPC gevonden dan kom je er snel achter dat er ook bijna geen gesproken lijnen zijn. Er zijn alleen een paar soundbites die met regelmaat ook helemaal niet overeenkomen met wat er daadwerkelijk gezegd wordt. Zo zei mijn personage ‘arigato’ terwijl die helemaal niemand aan het bedanken was. Wat immersie betreft helpt dat allemaal absoluut niet. De enige momenten met volledig gesproken zijn de prachtige geanimeerde filmpjes. Deze zijn wel behoorlijk schaars en kom je vooral tegen tijdens belangrijke sleutelmomenten in het verhaal. Alleen aan het begin en einde van de game dus.
Met een klein beetje pijn in mijn hart moet ik toegeven dat World Seeker eigenlijk alleen een degelijke fundering neerlegt voor toekomstige games gebaseerd op een anime. Het grootste gedeelte van deze type games zijn arena fighters met een verhaal / arcade modus. World Seeker is het bewijs dat het theoretisch meer kan zijn. Een 20 uur durende game met een open wereld en een origineel verhaal. Met wat meer variatie in de combat (meerdere speelbare personages bijvoorbeeld), wat meer aandacht aan missie design (meer dan alleen fetch quests) en een levendige open wereld had dit een zeer goede game kunnen zijn voor iedereen. Nu is hij vooral enkel voor de echte One Piece fans.
