NeverDead

thumbnail

Rondvliegende lichaamsdelen

Soms weet je van gekheid niet meer wat je moet verzinnen. Creativiteit is tegenwoordig een belangrijk woord in de gameswereld en vaak wordt enige vorm van het genoemde woord erg gewaardeerd door gamers. NeverDead is zo’n game die het deels moet hebben van die creativiteit. De eerste screens en video’s van de game zagen er dan ook maf uit. Maar wat is NeverDead precies?

Om even kort het verhaal te introduceren: NeverDead speelt zich af in een wereld die bedreigd word door demonen, en niet zo’n beetje. Eeuwen zijn verstreken sinds de wereld is bezweken aan de onvoorziene schaduw van de boosaardige ‘Demon King’. Wanneer Bryce Boltzmann en zijn vrouw het tegen hem op willen nemen wordt de vrouw vermoord en wordt Bryce vervloekt met het eeuwige leven. Als de demonen naar het heden gaan, alles verwoesten en voor een onverbiddelijke chaos zorgen, moet Bryce Boltzmann standhouden. En dat lijkt op zich niet zo moeilijk, als je nagaat dat Bryce het eeuwige leven kent. Maar dat betekent niet dat je niet verwoest kunt worden. Bryce’s ledematen kunnen stuk voor stuk van zijn lichaam afgescheurd worden, waardoor je al kruipend verder kunt, hinkelend kunt overleven of zelfs rollend met je hoofd door vijandelijk gespuis kunt springen. De jonge en mooie Arcadia begeleidt zo nu en dan het hoofdpersoon in de game.

Wat het creatieve uit het genoemde verhaal is mogen duidelijk zijn. Je lichaam kan namelijk volledig gescheiden worden. Maar dan houdt het nog niet op door jezelf weer terug in elkaar te rollen. Het spel bevat namelijk mini-puzzels, noem het simpele platformelementen, waarbij je jezelf uit elkaar moet halen om zo bijvoorbeeld door een schacht heen te rollen, welke te klein zou zijn voor je lichaam. Maar je kunt ook simpelweg je hoofd laten lanceren door je armen om zo op een hoger gelegen platform te komen. En zelfs je lichaamsdelen kun je gooien om vijanden te verslaan.

NeverDead is een third person shooter en dat is misschien ook direct wel het kritiekpunt van het spel. De controls zijn omslachtig maar ook de gameplay en de camera vechten meer met elkaar dan ze plezier opleveren. De game lijkt in het begin zelfs onspeelbaar door het irritante gewirwar van de camera en de moeilijke besturing. Ook het slaan werkt niet effectief. Met je vlindermis dien je te meppen door het analoge rechterpookje op en neer te zwiepen en dat werkt lastig. Zo lijkt de response erg slecht te werken en krijg je ook nog een kramp in je vinger als je te veel moet hakken op bepaalde momenten. De analoge stick is hier simpelweg niet bruikbaar voor, maar had beter als rechter-aim-stick gebruikt kunnen worden, zoals in andere games het geval is.

Pain in the ass

Hoewel je bij de opening best wel verrast wordt door de prima looks van de game zijn de controls al snel een tegenvaller die tegen zal werken. Het haalt de algehele kwaliteit van de game omlaag waardoor het een middelmatige game wordt, terwijl er zoveel meer in had gezeten. NeverDead is qua gameplay ook verre van bijzonder. Je hoofd eraf trekken is wel leuk, maar steeds weer zoeken naar je eigen lichaamsdelen begint al snel te irriteren. De game is verder totaal lineair en ook de eindbazen zijn niet bijzonder inventief verzonnen. Het is dan ook soms letterlijk een pain in the ass om dit spel helemaal door te spelen en om te bedenken wat dit spel echt leuk zou moeten maken. Je karakter kan naast een hakmes ook gebruik maken van wapens, waarbij je zowel in je linker- als rechterhand een wapen naar keuze kunt plaatsen. Ammo raap je zo nu en dan op en ook kun je upgrades aankopen met je verdiende XP. In een soort van ladder kun je abilities als meer effectiviteit bij het schieten, hoger jumpen en sneller rennen stoppen.

Rolling, rolling rolling

De enige echte innovatie valt eigenlijk te vinden in de lichte puzzels die je moet oplossen door je hoofd bijvoorbeeld van je romp af te trekken, maar echte nieuwe componenten vinden we verder niet. De toch al vrij standaard gameplay werkt zoals gezegd ook nog eens matig en dat is erg jammer, aangezien de graphics er best mogen wezen. De game ziet er weliswaar niet oogstrelend uit, maar kan er zeker mee door, vooral het artwork dat gebruikt wordt ziet er prima uit. Ook ingame oogt het spel bovengemiddeld, al zijn de omgevingen een stuk minder mooi en geraffineerd afgewerkt. Qua audio moet het spel vooral grappig proberen te wezen. Uitspraken van je rollende hoofd als ‘Rolling, rolling, rolling’, ‘I hope I don’t get motion sickness’ en andere uitspraken zijn in het begin wel grappig maar beginnen na verloop van tijd wat herhalend te worden. Tijdens felle gevechten zul je merken dat de opzwepende muziek zorgt voor iets meer sfeer, maar verder doet het spel wat dat betreft weinig nieuws.

Het spel bezit daarnaast ook nog een multiplayer waarin je met 4 spelers aan de gang kunt gaan en hordes aan tegenstaders moet zien te verwerken. Hoewel dit in singleplayer vaak al zorgt voor moedeloosheid is dit in de multiplayer wel beter uitgewerkt. Al met al blijft het constant verslinden van tegenstanders erg saai, vooral door de gebrekkige besturing in het spel. Omdat de gameplay niet voldoende scoort, vallen ook overige speelmodi daarmee in het niet, zo ook in de multiplayer dus. En als de singleplayer al matig speelbaar is, wil je dan wel beginnen aan de multiplayer is de vraag…

NeverDead had een goede game kunnen zijn maar haalt helaas geen voldoende, simpelweg door de gebrekkige gameplay in combinatie met de matig werkende controls en de dolende camera. Zodra je het spel eindelijk ’n beetje onder de knie hebt word je al snel gek van de constant uitgepoepte tegenstanders die je tegen zult komen. Met je zwaard kun je de beestenkwekende tegenstanders weliswaar verslaan, maar dat heeft vaak te veel voeten in de aarde, waardoor de game zelfs frustrerend wordt. De eindbazen zijn weliswaar iets leuker om te verslaan en de abilities die je kunt aanschaffen en gebruiken zijn een goed aspect, maar helaas redt het spel het daarmee niet. Al was de gameplay prima, dan was NeverDead nog altijd geen goede game geweest. Daar is de opzet van het spel simpelweg te matig voor.


  • Auteur: Jeroen Janssen | Genre: Actie | Release: 31-01-2012 | Uitgever: Konami | Ontwikkelaar: Rebellion
    Graphics: 7.0 | Geluid: 6.5 | Gameplay: 4.5 | Besturing: 4.0 | Replay: 4.0
    4.8
    + Idee had op zich leuk kunnen zijn
    + Eindbazen vormen nog wel enige uitdaging
    + Eerste 2 uurtjes nog wel leuk
    - Erg matige controls en gameplay
    - Brengt uiteindelijk totaal niets unieks
    - Lichaamsdelen verliezen en zoeken wordt snel frustrerend

    0 0 stemmen
    Artikelbeoordeling
    Abonneer
    Abonneren op
    guest
    Vul je email-adres in. Dit veld is niet verplicht voor het plaatsen van een reactie.
    Vul hier een naam of nickname naar keuze in. Hiermee kun je zonder registratie reageren op Evilgamerz.

    0 Reacties
    Inline feedback
    Bekijk alle reacties

    Naar boven
    0
    Klik hier om anoniem of als lid te reagerenx