Het is nog niet eens zo heel lang geleden dat EA bekend stond als een uitgever die puur voor inkomsten ging en minder voor de kwaliteit van een game zelf. Gelukkig is er binnen EA een nieuwe strategie bepaald waardoor ze steeds meer originele en kwalitatief goede games uitbrengen. Een titel die voortgekomen is uit dit nieuwe beleid is Mirror’s Edge. Mirror’s Edge liet vanaf de aankondiging al een veelbelovende indruk achter en met de aankomende release lijkt het ons dan ook een goed moment om wat dieper op de game in te gaan.
Het is nu ongeveer twee maanden geleden dat ik voor het eerst met Mirror’s Edge aan de slag kon. En ik kan je vertellen dat dit een spannend moment was. Vanaf het moment dat ik begon te spelen had ik het gevoel echt met iets nieuws bezig te zijn. Iets wat ten eerste komt door de spectaculaire grafische stijl. Zoals de meeste ondertussen wel zullen weten speelt Mirror’s Edge zich af in een nogal wit gekleurde stad waarin je voornamelijk op grote hoogtens actief bent. Het is moeilijk om te beschrijven wat deze grafische stijl zo speciaal maakt, maar het heeft bijna iets weg van een kunstwerk. Misschien kan niet iedereen zich vinden in deze benoeming, maar ik wil in ieder geval duidelijk maken dat het iets is wat we nog nooit eerder hebben gezien. Dat komt mede door de first person setting. Dat betekent dus dat er geen personage in beeld is, maar dat je alles juist ziet vanuit de ogen van het hoofdpersonage. Natuurlijk wordt dit al in veel shooters gebruikt, maar omdat je in Mirror’s Edge vaak niet beschikt over een wapen en veel aan het klimmen, springen en rennen bent zorgt dit voor een heel speciaal effect.
Freerunnen
Wanneer ik het over grote hoogtes heb en al kort daarna de overstap maak op woorden zoals klimmen, springen en rennen kan dat natuurlijk maar één ding betekenen: freerunnen. En dat is waar het in Mirror’s Edge om gaat. Mirror’s Edge vertelt ons namelijk het verhaal van de vrouwelijke ”runner” Faith. Faith kan haar sport meestal goed beoefenen omdat de politie meer te doen heeft dan onschuldige runners te arresteren, maar op het moment dat Faith’s zus beschuldigd wordt van moord komt hier verandering in. Wat precies de wending van het verhaal gaat worden is nog niet bekend, maar we weten alvast dat ook Faith door de politie achtervolgd wordt. Zij zou namelijk belangrijke informatie in handen hebben. Of het een sterk en goed uitgewerkt verhaal wordt, blijft natuurlijk de vraag. We zullen hier binnenkort in de review dan ook nog flink op in gaan. In ieder geval zorgt dit verhaal voor genoeg redenen om eens flink te gaan freerunnen.
En dat is dan ook de voornaamste bezigheid in Mirror’s Edge. Het is niet mogelijk om Mirror’s Edge met een andere game te vergelijken, maar ik kan je wel vertellen dat het veel elementen van zowel Prince of Persia als Assassin’s Creed bevat. Omdat je continu op de vlucht bent voor de politie, ben je vrijwel de gehele game aan het sprinten. Ondertussen moet je grote afstanden springend overbruggen of bijvoorbeeld balancerend over een pijp heen lopen. Uiteindelijk is het de bedoeling om zo snel mogelijk grote afstanden af te leggen om zo de politie te snel af te zijn. Je wordt hierbij geholpen door vele rode objecten die in Mirror’s Edge verwerkt zijn. Het is de bedoeling om deze te volgen waardoor je keer op keer weet welke kant je op moet gaan en dat is behoorlijk handig. Hoewel al deze actie spectaculair klinkt, is het natuurlijk van groot belang dat de besturing goed werkt. En dit is iets waar ik me zorgen over maakte, maar gelukkig blijkt dit niet nodig. Zo kent de game een leuke en zeer duidelijke tutorial waardoor je al snel vertrouwd raakt met de besturing. Ook zijn alle knoppen zeer logisch gekozen en merk je dus dat de ontwikkelaar hier goed over heeft nagedacht. Nou verwacht je dit laatste in alle games, maar af en toe heb ik er mijn twijfels bij. Gelukkig blijkt dit bij Mirror’s Edge niet het geval.
Wel of niet vechten?
Hoewel je het grootste gedeelte van de game aan het freerunnen bent, zijn er ook momenten waarin je vijanden moet verslaan. Ook dit heb ik al een keer uit kunnen proberen. Omdat je tijdens het freerunnen geen wapen bij je kunt dragen zul je eerst een wapen af moeten pakken. Dit is simpel te doen door een bepaalde knop in te drukken, maar wordt moeilijk gemaakt omdat er wel een goede timing bij komt kijken. Wanneer je eenmaal een wapen hebt bemachtigd kun je beginnen met knallen. Zoals gezegd is dit niet de belangrijkste manier om te vorderen in Mirror’s Edge, maar het is natuurlijk wel een leuke afwisseling op de rest van de game. Bovendien laat ook dit zich lekker besturen en zijn er verschillende wapens te bemachtigen. Naast het gebruik van wapens kun je ook met je handen en voeten het gevecht aan gaan. Bijvoorbeeld handig wanneer je even geen tijd hebt om een wapen af te pakken. Overigens heb ik geruchten gehoord dat je de gehele game uit kunt spelen zonder ook maar één iemand uit te schakelen. Hier zouden zelfs trophies en achievements aan gebonden zijn. Als je het mij vraagt een leuke uitdaging.
Het mag wel duidelijk zijn dat ik onder de indruk ben van Mirror’s Edge. De game is origineel, grafisch hoogstaand en ook de gameplay lijkt van een heel hoog niveau te zijn. Nou is het natuurlijk afwachten op wat de totale game te bieden heeft. Gelukkig komen we daar al snel achter, want vanaf 14 november ligt Mirror’s Edge in de schappen voor zowel de PlayStation 3 als de Xbox 360. Als het een beetje mee zit hebben we aan het eind van volgende week al de recensie. Genoeg reden om nog een keer terug te keren naar EvilGamerz. Wordt deze game echt zo goed als we verwachten?
