Zwak voor dit genre
Al sinds jaar en dag heb ik een zwak voor tower-defense games. Vooral op de mobiel zie je vaak dit genre voorbij komen in de stores. Echter zie je ze op de PC en console niet zo vaak. Echter is Mech V Kaijus een game die al enige tijd uit is op de PC en nu eindelijk naar de console komt. Wij gingen aan de gang met dit best wel unieke genre en wel op de PlayStation 5.
Bij Tower-defense denk je vaak aan een paar gescripte paden waarover vijanden lopen en waar langs je het nodige geschut kunt plaatsen. Dit geschut kan artillery zijn of zijn tesla coils die je vervolgens weer kunt upgraden. Mech V Kaijus doet het net ietsje anders. Je hebt 3 mechs aan de linkerkant staan op een muur en alle vijanden komen van rechts willekeurig over het land naar je toe. Twee mechs worden automatisch gestuurd en 1 mech bestuur je zelf. Hiermee kun je schieten maar je kunt jezelf ook verplaatsen in het speelveld, waarmee je weliswaar gevoelig wordt voor hits, maar waarmee je hit-range kan verbeteren. Op het speelveld zijn er diverse vlakken waarop je de nodige wapens en muren kunt plaatsen. Muren houden kogels tegen en wapens zijn er in de vorm van tesla coils, artillery en grinder machines, maar later in de game komen er nog veel meer wapens tot je beschikking. Deze wapens en muren kunnen upgrades krijgen die je verdient door geld uit te geven. Dat geld verdien je door vijanden af te slachten. Gedurende de waves krijg je ook nog de beschikking over 3 en later 4 andere wapens, waaronder drones en mechs die je kunt laten landen en missiles die gedropt kunnen worden.
In het defense menu kun je alles langzaam en rustig plaatsen, waarbij de tijd fors vertraagd wordt. Dat is ook wel nodig want de controls zijn vaak dermate omslachtig en gemaakt voor de PC, met een cursor waarmee je kunt navigeren. Hetzelfde geldt voor de user-interface, die ook wat chaotisch en warrig oogt. Het werkt op zich prima maar het had intuïtiever gekund. Met L2 open je het defense menu, vervolgens kun je met de stick navigeren over de verschillende vlakken. Het selecteren werkt met R2 en het upgraden met L1. Het is even wennen maar na korte tijd went het redelijk snel. Na een overwinning, of verlies, krijg je tech points en gold points. In de Research Pilots kun je allerlei verbeteringen kopen, waaronder 15% sneller schieten met je mech of een verbeterde base wall regen-rate. Deze grote skill-tree kan achtereenvolgens afgewerkt worden maar je kunt ook bepaalde skills overslaan die het niet waard zijn. In de Mechs Bay kun je vervolgens je eigen Mech genaamd Odin upgraden met verbeteringen als fire rate, armor, damage en missiles die je kunt afvuren. Op een gegeven moment kun je zelfs je ammo type wijzigen. Verder kun je ook andere secundaire mechs aanschaffen en verbeteren.
Grinden maar wel met enige progressie
Deze verbeteringen maken dat je steeds een stukje beter wordt en de balans van de game maakt dat je ook net niet of net wel een level kunt halen. Het grinden is op hogere niveaus om moedeloos van te worden maar op ‘easy’ en ‘medium’ is dit wel goed in balans en gaat dit niet te langzaam. Echter zul je wel geregeld ‘n keer dood gaan. Het spel draait dus wel deels om grinden, maar overdrijft dat zeker niet. De game bevat daarnaast genoeg levels die weer onderverdeelt zijn over 3 uitdagingen die je kunt behalen. Daarnaast komen er in de levels ook eindbazen voor die je moet afslachten tussen al het gespuis dat voorbij komt door. Qua content kun je tientallen uren in het spel spelen, vooral door de verschillende uitdagingen per level die je kunt uitspelen, echter is het spelen van de main missie per level voldoende om door te gaan naar het volgende level. Er zijn daarnaast zelfs nog meerdere werelden waardoor je kunt heen spelen.
Deze werelden variëren qua setting lichtelijk hier en daar. Het pixelachtige concept ziet er op zich goed uit en ook wel redelijk scherp en niet te overdreven DOS-achtig en nostalgisch. In-game verwachte ik dat het spel wel erg chaotisch zou zijn en het scrollen van links naar rechts werkt op zich ook verrassend goed uiteindelijk. Echter blijft alles vrij druk en chaotisch, al doet het geen afbreuk op de gameplay. Auto’s, tanks, mensen, ze rennen allemaal door het level heen. En dan heb ik het nog niet over de neerstortende gebouwen, de omvallende bomen en de hordes aan vijanden die op je af komen. Uiteindelijk komt het allemaal niet zo heel nauw waar je het wapen op richt, waardoor van onoverzichtelijkheid niet echt sprake is. Qua audio hoor je wat techno-achtige sounds voorbij komen, waarbij een soundtrack wat lastig te onderscheiden is. Echter zijn de geluidseffecten nooit storend en zijn ze wel redelijk bijpassend bij de futuristische setting van de game.
Mech V Kaijus doet het net iets anders dan de standaard tower-defense game. Het is een concept dat voor om en nabij een prijs van 10 Euro best wel veel content biedt. Kwalitatief is de game prima, qua graphics ziet het er wat chaotisch uit en qua audio doet het weinig bijzonders. Echter; Qua gameplay is het spel best wel uniek in z’n soort en doet het net wat anders dan al die andere mobile tower-defense games. De game is uitdagend genoeg en het grinden is progressief genoeg om een gevoel te geven dat je steeds verder vooruit gaat in de levels. Het is niet zo dat je op een gegeven moment uren moet grinden voordat je de gewenste upgrades binnen hebt die je verder door de levels heen brengen. Daarnaast kun je in-game genoeg tactiek toepassen, zoals luchtafweer, on-the-ground wapens en muren die kogels tegenhouden toepassen. Ook lange-afstandswapens bijvoorbeeld zijn kwetsbaar, maar kunnen goed achter muren geplaatst worden om zo achterin de linies flink wat schade toe te brengen. Mech V Kaijus brengt dus genoeg waar voor je geld, en verdient zeker een kans wanneer je interesse gewekt is.
