Mario en Luigi hebben in de loop der jaren hun naam aan een groot aantal games verleend. Zo kwamen er naast de standaard platform games de Mario Karts’, Mario Party’s en Mario RPG’s. Die Mario RPG’s begonnen eerst met de zogehete Super Mario RPG, die overigens nooit buiten Japan uitkwam (hij is nu wel in de virtual console te vinden). Later kwamen daar nog de Paper Mario games en de Mario & Luigi games bij. Deze laatste serie is geroemd vanwege zijn diepgaande gevechten en grote variatie, en ook bij dit deel is dat weer helemaal waar.
Het lijkt een beetje een Nintendo traditie te zijn dat de eerste en derde games uit een serie van een erg hoog niveau zijn en de tweede een beetje minder. Dit was zo bij de Mario 3D platformers (Mario 64, Sunshine en Galaxy), de Zelda console games (Ocarina of time/Majoras Mask, Windwaker en Twilight Princess) en is eigenlijk ook weer het geval bij de Mario & Luigi RPG’s, want o wat is deze game toch goed.
Bowser de stofzuiger
Het verhaal is al meteen lekker absurd. Onder de Toads in Toad Town verspreidt zich razendsnel een ziekte (een verwijzing naar de Mexicaanse griep?) en al snel veranderen vele Toads in zogenaamde Blorbs. Als een Toad geblorbt is lijkt hij nog wel het meeste op een ballon: hij is helemaal opgeblazen. Helemaal in paniek houdt Peach een bijeenkomst waar de belangrijkste Toads, Mario, Luigi en een Starbit bijeen komen. Natuurlijk komt Bowser het feest weer verpesten, maar hij wordt al snel weggeblazen. Wanneer Bowser bijkomt ligt hij in een bos. In dat bos komt hij een kraampje tegen waar een raar mannetje hem een speciale mushroom geeft. Dit hersenspoelt bowser en het rare mannetje, Fawfull genaamd, neemt hem mee en laat hem iedereen in het kasteel van Peach opzuigen. Jep, een groot deel van het spel speelt zich binnenin Bowser plaats.
Bowser’s lichaam is opgedeeld in verschillende gebieden. Zo heb je de arm spieren, de maag, het zenuwstelsel en het hart. Door verschillende gebieden in Bowser’s lichaam te bezoeken kun je de acties van Bowser beïnvloeden. Ga je bijvoorbeeld naar zijn armspieren, dan kun je hem helpen zware objecten op te tillen. Ga je naar zijn maag, dan kun je hem helpen snel zijn voedsel te verteren. Hoe je dit doet is veelal verschillend. Meestal ga je op pad in een platte, 2D wereld die min of meer aanvoelt als een platform game. Wanneer je hierin echter een vijand aanraakt ga je naar het vertrouwde battle screen (hierover later meer). Soms moet je echter bepaalde minigames doen om verder te komen. Deze zijn erg gevarieerd en vloeien naadloos over in de normale gameplay. Zo moet je bijvoorbeeld als een ware ritmegame impulsen naar Bowser’s spieren slaan of als een soort van puzzelgame het voedsel van Bowser wegwerken. Bepaalde minigames, zoals wanneer Bowser iets optilt, komen meerdere keren voor, maar andere minigames zul je maar één keertje zien.
Bowser onder je knoppen
Het battlesysteem zelf is niet veel veranderd van de vorige games. Je hebt nog altijd de beschikking over zowel de hamer als een sprong om je vijanden te beschadigen. Ook zijn de special attacks weer van de partij, met oude bekenden als het Koopa schildje trappen en nieuwe zoals de trampoline hoed. Daarnaast is het dodgen weer van groot belang. Iedere vijand heeft één of meerdere aanvallen en geeft van tevoren altijd een seintje van wat voor aanval hij gaat doen en op wie die gericht is. De truc hierbij is uit te vinden wat deze signalen zijn en daarna goed te timen hoe je ze gaat dodgen of counteren. Wat echter de grootste vernieuwing is, is dat je nu met Bowser mag spelen.
Bowser speelt totaal anders dan de WC reparerende broertjes. In tegenstelling tot het gespring en gemep met hamers bestaan bowser’s meeste bezigheden uit slaan, verbranden en opzuigen. Jep, Bowser kan nog steeds zooi opzuigen en dat komt vervolgens in zijn buik terecht. Wanneer dit een kleine enemy is zullen Mario & Luigi tegen hem moeten vechten, maar wanneer dit bijvoorbeeld een item is, zal Bowser deze opeten. Ook heeft Bowser zijn eigen speciale aanvallen, Minion attacks genaamd. Deze Minion attacks voer je allemaal met het touchscreen uit en voor iedere aanval zal je verschillende dingen moeten doen. Zo moet je Shrooms aantikken om ze in de hens te zetten of jezelf uit een kattapult te laten lanceren dat wordt vastgehouden door Shyguys. De variatie is gigantisch en iedere aanval is verschillend.
Bowser zelf is op weg naar zijn kasteel, om het terug te nemen van Fawfull. Op zijn weg komt Bowser langs een flink aantal puzzels, en hoe goed hij het ook bedoelt, hij kan het niet allemaal in zijn eentje oplossen. Daarbij is het dus ook weer aan Mario & Luigi om Bowser verder te helpen. Zo kan Bowser in het begin geen vuur meer spugen. Het duurt niet lang of Mario & Luigi komen erachter dat een of ander beest de vuurpijp van Bowser verstopt en het is aan hen om het te verwijderen. Wat ook noemenswaardig is, is dat wanneer Bowser een stoot adrenaline krijgt, hij verandert in Super Bowser en ongeveer de grootte van een flatgebouw wordt. Wanneer je een gevecht hebt als Super Bowser moet je je DS kantelen (à la Braintraining) en bestuur je alles met het touchscreen. Zo sla je door met de stylus over het scherm te vegen en spuug je vuur door in de microfoon te blazen. In dit soort gevechten hebben jij en je vijand ook een levensmeter (een beetje in de stijl van een vechtspel) en zul je voor zo’n beetje alles een andere aanpak moeten bedenken.
Geen verveling
Het mooie aan dit spel is dat alles de perfectie nadert. Het gevechtssysteem is perfect doordacht en echt iedere vijand is uniek en verdient een andere aanpak. Het onderscheid tussen Bowser en de loodgietertjes is ook perfect en wanneer je als Bowser speelt voelt het eigenlijk alsof je een compleet andere game aan het spelen bent. Ook het leveldesign is van ongekend niveau, met perfect doordachte puzzels en een buitenwereld die compleet verschillende paden biedt voor Bowser als voor Mario en Luigi. De ongelofelijke variatie van het spel zal ervoor zorgen dat je je niet snel zult vervelen en zelfs tegen het einde van de game zul je nog nieuwe spelelementen tegenkomen.
De graphics zijn voor een DS ook werkelijk prachtig. Hoewel de game 2D en semi 3D is (dat verschilt per locatie) ziet het er oogstrelend uit. De 3D en 2D graphics lopen perfect in elkaar over en de animaties zijn werkelijk prachtig. Je kunt duidelijk zien dat Nintendo hier echt zijn best op heeft gedaan, want veel animaties zie je maar één keer in een event en toch zijn ze allemaal uniek. De muziek is wederom erg goed en vult de gebeurtenissen op het scherm perfect aan.
Mario & Luigi: Bowsers Inside Story biedt een ongekende variëteit aan gebeurtenissen en zal simpelweg nooit vervelen. De game is tot in de details uitgewerkt en beeldschoon. Ik kan echt niets bedenken om over te klagen, alles klopte gewoon. Hoewel de nieuwe Zelda voor de DS dit jaar nog uitkomt, durf ik wel te zeggen dat dit voor mij de beste DS game van het jaar, en één van de beste DS games ooit is. Als je dus op zoek bent naar een goede, gevarieerde game voor de DS waar je een flinke tijd zoet mee zult zijn, is Mario & Luigi: Bowsers Inside Story zeker een aanrader!
