The Thing kwam begin 2000 uit voor diverse platformen maar was een gematigd succes. In het spel moest je als speler bepalen of iemand overgenomen was door The Thing of niet. Dat kon leiden tot aanvallen wanneer je verkeerde inschattingen maakt. Het spel had unieke aspecten maar sneeuwde ook onder in haar ambities. In een interview met Gamesradar laat developer Nightdive Studios weten dat de mogelijkheden te beperkt waren voor voormalig Computer Artworks om de game te maken zoals men voor ogen had. De developer bestaat inmiddels niet meer maar heeft nog altijd haar legacy achter gelaten.
Computer Artworks was echt heel, heel blij met de game die ze hebben neergezet maar er waren ook veel limitaties. Ze konden veel simpelweg niet met de technologie die er toen was. De game engine ondersteunde het simpelweg niet. Zonder al te veel in details te treden en te spoilen, er zijn dingen die wij wel kunnen doen volgens de visie van de developers die 20 jaren geleden werkten aan de game. Dat is iets wat erg belangrijk voor ons is.
The Thing is een survival horror-videogame uit 2002, ontwikkeld door Computer Artworks en uitgegeven door Universal Interactive. Het spel dient als een vervolg op de gelijknamige cultklassieker horrorfilm van John Carpenter uit 1982. De speler neemt de rol aan van kapitein Blake, een soldaat die naar een afgelegen onderzoeksstation in Antarctica wordt gestuurd om het lot van een wetenschappelijk team te onderzoeken. Het spel begint waar de film eindigt, met Blake en zijn team die aankomen bij de verwoeste basis, alleen om geconfronteerd te worden met het angstaanjagende buitenaardse wezen dat vorm kan veranderen en mensen kan imiteren.
Een uniek kenmerk van “The Thing” is het vertrouwen- en angstmechanisme dat het gedrag van de teamleden beïnvloedt. Spelers moeten ervoor zorgen dat hun teamleden vertrouwen in hen hebben door hen wapens en medicijnen te geven, en door consistent eerlijke informatie te verschaffen. De angstmechaniek komt naar voren wanneer teamleden geconfronteerd worden met het onbekende en gruwelijke situaties, wat hun gedrag onvoorspelbaar kan maken en hen zelfs tot vijanden kan maken. Dit, gecombineerd met intense gevechten, puzzels en beperkte middelen, creëert een beklemmende sfeer van paranoia en wantrouwen die de kern van het spel vormt en eer doet aan de angstaanjagende sfeer van de originele film.
Die game was voor mij een must-have. Destijds illegaal gespeeld toen ik ‘m via een LAN kreeg (dat was toen gewoon de standaard met veel games). Erg genoten van het spel, maar er zaten veel bugs in. Het ‘kan ik iemand vertrouwen’-element was wel erg episch moet ik zeggen, maar was gewoon statisch en hard-coded. Niks dynamisch aan maar goed. Ben benieuwd naar de remaster.
Dat is de juiste instelling om te hebben bij zo een remaster.Kun je er meteen de game van maken dat het al eerder had moeten zijn.