Mafia: The Old Country

Het is alweer jaren geleden dat we voor het laatst een nieuw hoofdstuk kregen in de Mafia-serie. Deel 1 werd een klassieker door zijn strakke verhaal en lineaire opzet, deel 2 borduurde daarop voort met een iets grotere wereld, en deel 3 koos voor een open wereld die niet door iedereen even goed werd ontvangen. Vooral de herhaling en nutteloze filler quests waren een doorn in het oog van de Mafia fans. Met Mafia: The Old Country gooit Hangar 13 het roer weer terug naar waar het ooit begon: een gefocust, verhaalgedreven avontuur zonder overbodige afleidingen. We gingen maar al te graag aan de slag om te zien of de ontwikkelaar weer op het niveau kan komen van de eerste delen.

Lekker lineair

Je kruipt in de huid van Enzo Favara, een eenvoudige mijnwerker die op het punt staat om de mijn te verlaten voor een avontuur in Amerika. Na een incident in de mijn wordt hij opgenomen door Don Torrisi, een maffiabaas. Langzaam maar zeker wordt Enzo de wereld van de maffia ingetrokken geholpen door mensen als Luca Trapani, zijn mentor, en Isabella Torrisi, de dochter van de Don, met wie Enzo een gecompliceerde band ontwikkelt. Ook is Cesare Massaro zeer belangrijk voor Enzo want hier zal je de meeste avonturen mee beleven. De personages zijn pracht uitgewerkt en zijn een groot onderdeel van de beleving van The Old Country. Vooral de band tussen Enzo en Cesare steekt er ver bovenuit.

Het verhaal wordt verteld in strakke missies die elkaar zonder pauze opvolgen. Er zijn geen lange stukken waarin je doelloos door de wereld zwerft. De open wereld van Sicilië is er vooral als decor voor de missies. Je rijdt soms naar een locatie, maakt een praatje met een contact, of haalt een collectible op, maar het spel wil duidelijk dat je terugkeert naar het verhaal. Het doet denken aan het eerste Mafia-deel, waar de stad meer een toneelstukdecor was dan een speeltuin. En juist dat maakt The Old Country zo prettig: het houdt je constant in het verhaal.

Qua gameplay hoef je geen wonderen te verwachten. De schietactie werkt prima, met een degelijk dekkingssysteem en wapens die het juiste gewicht en impact hebben. Vijanden zijn niet bepaald slim, ze rennen vaak voorspelbaar op je af of zoeken dekking zonder veel variatie, maar ze doen hun werk als kanonnenvoer. Af en toe mag je een mesgevecht aangaan, al voelen die wat houterig aan. Autorijden is precies zoals in eerdere Mafia-games: zwaar en log op een manier die bij de setting past. Er is een Free roam-modus waarin je vrij door de stad kunt rijden, maar ook dit is beperkt. Het is er vooral voor de verzamelobjecten en een paar optionele koopjes, niet om eindeloos rond te hangen.

Tijdens het verhaal is het overigens ook mogelijk om een winkel te bezoeken om bepaalde upgrades te kopen. Denk hierbij aan messen, pistolen, shotguns en rifles. Ook heb je een ketting waar je upgrades voor kan kopen. Dit gaat van meer bandages kunnen dragen tot het sneller herladen van wapens. Ook kan je hier andere auto’s kopen die sneller zijn of je gewoon mooier vindt. Het is een aardige toevoeging maar veel impact heeft het niet.

Grafisch heeft Hangar 13 de sfeer van Sicilië fantastisch neergezet. Smalle steegjes, markten zijn gevuld met felle kleuren, en in de heuvels voel je bijna de stofwolk van je auto opstijgen. De Unreal Engine 5 zorgt voor indrukwekkende licht- en schaduweffecten, al zijn sommige omgevingen wat minder gedetailleerd als je dichtbij komt. Op PlayStation 5 draait de game in Performance-modus over het algemeen stabiel op 60 fps, met hier en daar een dip, vooral tijdens de intensere momenten zoals de grote autorace. Erg storend is dit overigens niet en is de performance over het algemeen dik in orde.

Ook op audio scoort The Old Country hoog. De stemmen zijn geloofwaardig, met accenten die precies goed aanvoelen en emotie waar nodig. Gesprekken klinken natuurlijk, en het gebruik van Italiaans dialect geeft extra authenticiteit. De muziek is net zo sterk. In de rustige momenten hoor je zachte, verdrietige melodieën, terwijl bij spannende missies juist grote orkestklanken klinken. Het is duidelijk dat hier veel aandacht aan is besteed, en dat maakt de sfeer compleet.

Speel voor het verhaal

Wat je uiteindelijk krijgt is een game die in zo’n tien tot twaalf uur is uitgespeeld. Dat is misschien kort, maar het voelt nooit alsof er tijd wordt verspild. Er zit geen onnodige filler in, geen generieke zijmissies om de speelduur op te rekken. Voor de prijs van zo’n vijftig euro krijg je precies wat je mag verwachten: een strakke, verhalende ervaring die je van begin tot eind geboeid houdt. Verwacht je een open wereld vol bezigheden, dan ga je teleurgesteld zijn.

Mafia: The Old Country is een sterke terugkeer naar de kern van de serie. Een meeslepend verhaal, geweldige personages, overtuigende setting en heerlijk audio maken het een ervaring die je niet snel vergeet. Hanger 13 weet precies waar de kracht ligt van de Mafia serie en slaagt erin om dit terug te laten komen in dit nieuwe deel.

The Old Country komt qua verhaal dicht in de buurt van Mafia 1, al overtreft het die klassieker niet. De AI had slimmer gemogen, de gameplay is niet spectaculair en er is weinig reden om het spel opnieuw op te starten zodra het verhaal voorbij is. Maar dat alles doet weinig af aan het feit dat dit een game is die je vooral speelt om zijn verhaal, zijn personages en zijn sfeer. Daarin stelt het absoluut niet teleur.