De ontwikkeling van Lost Soul Aside is bijzonder. Het begon in 2014 als een project van één man, Yang Bing, die in zijn eentje een trailer maakte met Unreal Engine. Die trailer kreeg veel aandacht en Sony haalde het project binnen bij hun China Hero Project. Vanaf dat moment groeide het uit tot een volwaardige game met een heel team. Het duurde lang, met veel vertragingen, maar nu is de game eindelijk uit op PlayStation 5 en PC. De verwachtingen waren hoog, vooral omdat de trailers lieten zien dat de game veel weghad van Final Fantasy en Devil May Cry. Grote gevechten, snelle actie en een combinatie van fantasy en sci-fi. De vraag is of de game dat allemaal waarmaakt.
Geen verhaal te bekennen
Het verhaal, hoe dun dan ook, draait om Kazer, een jonge krijger die verstrikt raakt in een oorlog en in aanraking komt met Arena, een draakachtig wezen dat tegelijkertijd zijn partner en wapen is. Samen trekken ze door een wereld die in oorlog is door mysterieuze vijanden. Veel meer dan dat gaat het verhaal ook echt niet worden. Het verhala is dun en voorspelbaar, personages missen diepgang en dialogen voelen vaak houterig aan. Arena herhaalt regelmatig dezelfde zinnetjes, waardoor de relatie tussen Kazer en Arena eerder irritant dan interessant wordt. Dit geldt overigens ook voor alle andere NPC’s die je tegenkomt. Ze komen niet veel verder dan 2 of 3 dezelfde zinnen en dat gaat heel erg irriteren.
Qua opzet is Lost Soul Aside een klassieke actiegame zoals je was gewend zo’n 20 jaar geleden. De missies volgen elkaar lineair op en af en toe zijn er korte zijpaden voor extra loot. De levels lijken groot en open, maar dat is vooral schijn. Je volgt constant één gang totdat je weer bij een arena komt waar een boss op je staat te wachten. Anno 2025 is dat toch wel even wennen weer, en niet bijster innovatief.
De tijd tussen de bosses door is dan ook vaak een beetje dode tijd. Af en toe kom je wat tegenstanders tegen maar dat is vooral om je eventjes bezig te houden tot de volgende boss. Elke keer haalt het spel ook hetzelfde trucje uit. Als je eenmaal bij de arena bent aangekomen staat er een npc waar je het spel kan opslaan, items kan kopen en kan rusten zodat je health potions weer zijn aangevuld. Na het verslaan van de boss kom je weer in een gang en herhaal je hetzelfde riedeltje. Weinig inspirerend, maar gelukkig hebben ze wat beter hun best gedaan op de combat.
De combat is namelijk zonder twijfel het sterkste punt van de game. Kazer beweegt soepel, aanvallen voelen responsief en de combo’s zijn makkelijk te leren maar hebben genoeg diepte om interessant te blijven. Je kunt vijanden de lucht in lanceren, combo’s aan elkaar rijgen en counters uitvoeren als je op het juiste moment ontwijkt. Het doet sterk denken aan Devil May Cry, met de nadruk op stijlvol en spectaculair vechten.
Arena speelt hierin een belangrijke rol. Het wezen kan transformeren in verschillende wapens, waardoor je tijdens een gevecht snel van stijl kunt wisselen. Dat zorgt voor variatie en geeft je de kans om verschillende strategieën uit te proberen. Je hoeft geen ellenlange combo’s uit je hoofd te leren om effectief te zijn, maar wie dieper duikt in het systeem wordt wel beloond met meer mogelijkheden en krachtigere combinaties.
De moeilijkheidsgraad is over het algemeen laag. Gewone gevechten zijn simpel en vooral bedoeld om je richting de volgende baas te brengen. Pas bij de baasgevechten moet je echt scherp zijn. Deze vragen om timing, goed gebruik van dodges en counters, en slim wisselen tussen Arena’s vormen. Hier laat de game zien wat er mogelijk is: intense gevechten waarin je constant scherp moet blijven. Het contrast met de normale gevechten is groot, maar de baasgevechten zijn absoluut de moeite waard.
Maak je eigen wapens
Een van de verrassendste en leukste systemen is de mogelijkheid om je wapens te customizen. Elk wapen kan worden aangepast met accessoires die je vindt of verdient. Daarmee kun je eigenschappen veranderen: sneller aanvallen, meer schade, elementale effecten zoals vuur of bliksem, of juist extra bereik. Het systeem geeft spelers vrijheid om hun eigen speelstijl te ontwikkelen. Het mooiste is dat je deze accessoires ook qua uiterlijk zelf kan aanpassen. Zo kan je je wapens zelf helemaal decoreren zodat je de mooiste wapens kan maken. Een erg gaaf concept wat we hopelijk vaker terug gaan zien in games. Dit geeft het wapensysteem meer diepgang dan je misschien zou verwachten. Het motiveert om te blijven experimenteren en nieuwe loot uit te proberen.
Visueel is Lost Soul Aside niet spectaculair, maar wel ruim voldoende. Omgevingen zijn groots en afwisselend: kleurrijke vlaktes, futuristische steden, donkere grotten en ruïnes. Het ontwerp combineert sci-fi en fantasy op een manier die niet altijd consistent is, maar vaak wel indrukwekkend oogt. Tijdens gevechten knallen de effecten van het scherm, vooral bij de latere aanvallen die je krijgt.
Op de PlayStation 5 draait de game meestal stabiel op 60fps, al zijn er momenten dat de framerate inzakt. Vooral bij drukke gevechten met veel effecten merk je dat de performance hapert. Animaties van Kazer en Arena zijn vloeiend, maar NPC’s ogen vaak houterig en missen detail in gezichtsuitdrukkingen. Dit zorgt ervoor dat het toch al flinterdunne verhaal weinig extra lading krijgt door middel van de dialogen die je hebt.
De muziek is sterk uitgewerkt en past goed bij de verschillende momenten in de game. Tijdens rustige stukken hoor je ingetogen pianomuziek, terwijl grote gevechten ondersteund worden door bombastische nummers. De muziek versterkt de toch al prima combat. De voice acting is minder sterk. Sommige stemmen klinken vlak of ongeïnspireerd en Arena herhaalt vaak dezelfde zinnetjes, wat op den duur irritant wordt. Dit is zonde, want goede voice acting had de personages meer diepgang kunnen geven.
Conclusie
Lost Soul Aside is een game met twee gezichten. Aan de ene kant is er de spectaculaire combat, de soepele controls en het leuke systeem om wapens te customizen. Dat maakt elk gevecht leuk en zorgt voor genoeg variatie om je bezig te houden. Ook grafisch en muzikaal weet de game vaak indruk te maken.
Aan de andere kant is er het verhaal dat weinig voorstelt, personages die niet interessant zijn en voice acting die de boel eerder verzwakt dan versterkt. De lineariteit en de lage moeilijkheid buiten de baasgevechten maken dat de game niet altijd boeit. Het voelt alsof de makers alles hebben gezet op de combat en dat de rest er maar een beetje bijhangt.
Ben je een Devil May Cry fan en zoek je een soortgelijk spel? Dan zal je met Lost Soul Aside best wat plezier kunnen hebben. De snelle, stijlvolle actie en prima bossfights zijn net genoeg om deze fans geboeid te houden. Voor andere spelers zal hier echt te weinig zijn om dit voor het volle pond aan te schaffen, daar is het totale pakket echt te karig voor.
