Over de Lord of the Rings serie wordt vandaag de dag weinig meer gesproken. Met het einde van de laatste film is ook het einde gekomen aan de heerschappij van de wereld van Tolkien bij dagelijkse gesprekken. Dit betekent natuurlijk niet dat we er genoeg van hebben gekregen. Er zijn nog veel meer verhalen te vertellen die zich buiten de tocht van Frodo afspelen. In deze tijden bevond Middle-Earth zich namelijk in een grote chaos. Zo was er in het noorden ook nog van alles aan de gang. Dit hebben de makers van Lord of the Rings: War in the North gebruikt om deze, voornamelijk voor bekenden van de serie bestemde game te creëren.
Het onbekende trio
In War in the North wordt een trio krijgers door Aragorn op pad gestuurd om Agandaûr, het hulpje van Sauron tegen te houden. Deze is op pad gestuurd om onrust te stoken in het noorden. Dit alles speelt zich af terwijl Frodo net begint aan zijn avontuur door Middle-earth. Als speler neem je de rol aan van Andriel de elf, Farin de dwerg of Eradan de menselijke ranger. Met z’n drieën zul je door hordes orcs, trollen, spinnen en andere wezens uit het leger van Sauron moeten zien te komen. Ondertussen ga je min of meer op ontdekkingstocht door Middle-earth, waarbij je zowel in bekende plaatsen zoals Rivendell langsgaat als andere kleine dorpjes en kampen. De grootste aantrekkingskracht van de game is dan ook het feest aan herkenning. Je komt namelijk ook nog eens een groot deel van de hoofdpersonages uit de boeken en films tegen. Het begint met Aragorn, maar later zul je ook nog Hobbits als Bilbo Baggins en bijvoorbeeld Gandalf tegenkomen met het uiterlijk die ze ook in de films hadden. Dit is natuurlijk erg leuk voor de fans van de films en zet gelijk een toffe sfeer.
Ook als je ze niet hebt gezien, is het verhaal wel goed te volgen. Na het voltooien van een deel van het hoofdverhaal kom je altijd langs een klein dorpje. Hier kun je nieuwe uitrusting kopen of verkopen maar ook kapotte kleding en wapens laten repareren. Daarnaast zijn dit de plaatsen waar je sidequests verzameld bij de lokale bevolking. Deze krijg je door met ze te praten, waarbij een groot deel van de achtergrondinformatie wordt verteld. Zo wordt je in grote lijnen op de hoogte gebracht van wat er allemaal aan de hand is in Middle-Earth. Dialogen worden uitgevoerd met een vergelijkbaar systeem als in Mass Effect. Onderaan het scherm verschijnt een ring waar de keuzes omheen komen te staan voor het gesprek. Het is echter jammer dat de verschillende opties geen of nauwelijks invloed zullen hebben op het verdere verloop van het spel. Het lijkt net alsof ze bij de ontwikkeling grote plannen hadden, maar uiteindelijk sommige delen hebben laten schieten.
Nuttige pratende adelaar
Dit is een trend die op grafisch vlak ook wordt doorgetrokken. Als je gewoon door de verschillende gebieden heen loopt ziet alles er best netjes en scherp uit. Helaas moet je zo nu en dan in cutscenes of gesprekken ook de wereld van dichtbij bekijken. Hier schieten de textures duidelijk te kort. Gezichten zijn nog redelijk gedetailleerd, maar er omheen ziet het er echt niet uit. Zo zijn er ramen te bezichtigen waarvan de omlijstingen als een dolle staan te flikkeren en is kleding ook een groot probleem om scherp te krijgen. Het grootste struikelblok is het haar van de personages. Dit zijn bijna rechthoekige statische blokken die aan het gezicht hangen. Toch laat War in the North zo nu en dan ook zien wat er wel mogelijk is. Een voorbeeld is de pratende adelaar Beleram. Hij ziet er dan weer prachtig uit met opvallend mooie veren. Beleram toont aan dat er in potentie veel meer uit het spel te halen zou moeten zijn.
Hij heeft echter voor de gameplay ook nog een erg nuttige functie. Je kunt hem oproepen om te helpen met het verslaan van tegenstanders. Het vergt alleen maar het verzamelen van een speciale veer die altijd wel ergens is te vinden en vervolgens kun je aanwijzen waar de aanval moet plaats vinden. Na dit commando zal Beleram eropaf vliegen om zijn klauwen in de wezens te zetten en ze zo af te maken. Dit komt vooral van pas wanneer je tegenover trollen komt te staan of bij het uitschakelen van grote kruisbogen die je het leven zuur maken. Het is een genot om te zien hoe ze door zo’n grote vogel omver worden geworpen terwijl jij zelf nog druk bezig bent om de rest van de orcs uit te schakelen.
Trek ten strijde
Zelf bestuur je één van de drie hoofdpersonages personages. Ze hebben allemaal twee verschillende wapens in hun arsenaal. Farin is de krachtpatser en gebruikt daarom voornamelijk grote bijlen, hamers, maar ook zwaarden voor het groffe werk. Daarnaast kun je hem uitrusten met een kruisboog voor de tegenstanders die ver weg staan. Eradan is beter met pijl en boog en kan bovendien goed overweg met grote zwaarden, terwijl Andriel ten strijde trekt met haar magie en een staf. De zwaarden gebruik je het meest en de boog pak je simpelweg door de linker trigger in te drukken om hem te richten. Dit werkt dan ook erg soepel, waardoor je snel tussendoor een pijl of magische aanval erbij kunt pakken als je iets meer ademruimte hebt. Gedurende het spelen krijg je ook nog de beschikking over sterkere aanvallen en combinaties om je op weg te helpen. Al met al zul je echter het meest gebruik maken van snelle aanvallen met je melee wapens.
Met de x-knop geef je een snelle slag met je zwaard of staf en dit kun je in principe als een soort van button-bashing blijven doen. Hierdoor krijg je jammer genoeg wat weinig variatie in het spelen en wordt het moeilijk om voor lange tijd interessant te blijven. Dit zou een klein beetje opgelost moeten worden door de mogelijkheid van final blows. Na een aantal rak klappen verschijnt een geel icoontje boven het monster. Druk je op dat moment op de y-knop voor een heavy attack, dan maak je de orc of ander wezens op een brute wijze af. Denk hierbij aan het afhakken van hoofden, armen of benen en het zorgt zeker voor enig vermaak. Er zijn echter nog wel enkele problemen mee. Als je namelijk met een hamer of staf zo’n aanval uitvoert, dan verwacht je normaliter niet dat je dan als een zwaard door een nek heen snijdt. Alle wapens maken gebruik van dezelfde animaties hiervoor, waardoor je heel vaak dit soort dubieuze momenten voorgeschoteld krijgt. Het is erg slordig en zorgt er meer voor dat het op een grap begint te lijken, dan dat het er echt tof uit ziet.
Lucht is niet de vijand
War in the North kampt echter met een nog veel groter probleem bij het vechten. Het komt regelmatig voor dat je eenzelfde monster als een teamgenoot wilt verslaan. Essentieel is dat je er dan voor zorgt dat je aan de andere van je partner gaat staan, want als je een beetje dichtbij hem komt zullen al je aanvallen hun doel missen. Denk je net de genadeklap uit te gaan delen, sta je in de lucht te slaan. Evenzo komt het voor dat je wapens wel hun doel lijken te raken maar ze vervolgens geen schade maken. Hieraan ga je je al heel snel ergeren en kan vooral als je het op moet nemen tegen grote groepen voor problemen gaan zorgen. Het gaat gelukkig al wel iets beter als je de rest van het team over laat aan andere spelers. Dit kan in splitscreen met twee spelers en online kun je co-op met zijn drieën spelen. Toch blijven de mankementen opduiken en zijn het allemaal van dit soort technische slordigheden die ervoor zorgen dat het spel af en toe behoorlijk vervelend kan worden.
Dit betekent dan weer niet dat War in the North echt helemaal niet leuk is om te spelen. Het is een toffe uitbreiding van het originele verhaal van Tolkien en vooral het gebruik van vele bekende locaties en personages maakt het voor kenners een mooie ervaring. Het is een spel dat veel dingen als het vechten goed doet, maar vervolgens met slordigheden zichzelf in de rug steekt. Het totaalplaatje is voldoende, maar er had zoveel meer in gezeten als er wat meer tijd in het fatsoenlijk uitwerken van de losse elementen was gestoken. Hierdoor is het ook moeilijk om de game aan te raden als je helemaal geen ervaring hebt met Middle-Earth. Heb je dat echter wel, dan zul je je met Lord of the Rings: War in the North prima kunnen vermaken, verwacht alleen geen topkwaliteit.
