Hoewel Lies of P al sinds september 2023 speelbaar is, komt de game binnenkort opnieuw in beeld door de aangekondigde DLC Overture. Een mooi moment om terug te keren naar Krat en te zien of deze Soulslike nog steeds indruk maakt. Kan deze game zich nog steeds staande houden tussen de grote namen binnen het genre?
Een alternatieve Pinokkio
Je speelt als P – een menselijke pop gebaseerd op Pinokkio – die wakker wordt in een verlaten trein. De stad Krat is volledig ingestort. Gevaarlijke marionetten lopen door de straten, en er heerst een dodelijke ziekte. Onder begeleiding van Sophia, die jouw krachten versterkt via de mysterieuze energiebron ‘Ergo’, probeer je de stad te redden. Het verhaal is sfeervol, maar blijft vaak wat vaag.
De game laat langzaam zien wat er gebeurd is met Krat. Vroeger was het een bloeiende stad dankzij de uitvinding van marionetten die allerlei taken overnamen. Maar op een dag brak de zogeheten Puppet Frenzy uit – een moment waarop alle poppen ineens gewelddadig werden en mensen begonnen aan te vallen. Tegelijkertijd brak er een mysterieuze ziekte uit, de Petrification Disease, die mensen langzaam veranderde in steenachtige wezens. Het verhaal draait om het ontrafelen van deze rampen, jouw rol daarin, en hoe dit alles verbonden is aan Geppetto – jouw maker – en zijn verleden.
Interessanter is het systeem waarin je kunt liegen of eerlijk zijn. Deze keuzes hebben invloed op hoe het verhaal zich ontwikkelt en hoe het eindigt. Toch voelen de gevolgen meestal beperkt. Het idee is goed, maar had sterker uitgewerkt mogen worden.
Krat is een sfeervolle en donkere stad. De gotische gebouwen, vieze steegjes en roestige fabrieken zorgen voor een grauwe sfeer die goed past bij de game. Elk gebied zit vol details en biedt genoeg zijwegen en shortcuts om te ontdekken. Wat de wereld extra sterk maakt, is hoe gebieden op elkaar aansluiten. Je ontdekt regelmatig verborgen deuren of liften die oude routes met nieuwe verbinden, waardoor je een sterk gevoel van vooruitgang ervaart.
De locaties zijn ook erg gevarieerd. Je begint in de verlaten straten van Krat, maar komt later in een theater vol gevallen glamour, een ondergrondse mijn die zindert van spanning, en zelfs in een bosrijk gebied waar de mechanische vijanden zich tussen houten hutten verschuilen. Elk gebied heeft zijn eigen sfeer en unieke vijandtypes, wat de afwisseling ten goede komt.
Toch heeft de wereld ook zwakke punten. De meeste NPC’s voelen emotieloos en maken weinig indruk. Je wapensmid Eugénie is daar een goed voorbeeld van: levenloze ogen en stijve animaties. De voice-acting helpt ook niet. Veel stemmen klinken eentonig en overtuigen niet, wat jammer is in een wereld die verder zo sterk is neergezet.
Combat en wapens
De combat in Lies of P is snel, hard en vraagt om timing. Je kunt lichte en zware aanvallen combineren en moet goed opletten wanneer je verdedigt of ontwijkt. De echte kracht zit in het combineren van wapenonderdelen. Je kunt het lemmet en handvat van wapens los koppelen en opnieuw combineren. Zo kun je een zware bijl combineren met een lichte grip voor snellere aanvallen, of juist andersom. Naarmate je verder komt en meer onderdelen verzamelt, wordt dit systeem steeds leuker en belangrijker. Je kunt het aanpassen aan jouw speelstijl en aan de vijanden die je tegenkomt.
Niet elk wapen werkt goed in elke situatie. Zware wapens zoals de glaive zijn log en vragen veel uithoudingsvermogen. Een dolk met vuur ziet er tof uit, maar blijkt weinig effectief tegen veel vijanden. Gelukkig moedigt het spel je aan om te blijven wisselen en experimenteren.
Daarnaast kun je je personage sterker maken door stats te verhogen. Je verzamelt Ergo (de valuta van het spel) door vijanden te verslaan, en daarmee verhoog je bijvoorbeeld je gezondheid, uithoudingsvermogen of kracht. Dit systeem is vrij standaard voor het genre, maar werkt goed. Je moet alleen telkens terug naar Hotel Krat om upgrades te doen, wat soms onhandig is tijdens langere speelsessies.
Je kunt daarnaast verschillende soorten Legion Arms gebruiken, zoals een grijphaak om vijanden naar je toe te trekken, een elektrische arm voor AoE-schade of een arm die vuur spuwt voor extra schade over tijd. Ook is er een arm die als schild fungeert of explosieven afvuurt. Al deze armen voegen een strategische laag toe aan gevechten. Je kiest niet zomaar een extra aanval, maar bepaalt echt je benadering van een gevecht. Het upgraden van deze armen kost zeldzame materialen, wat ervoor zorgt dat je goed moet nadenken over welke speelstijl je verder wil ontwikkelen.
De keuze van wapens speelt hier ook sterk in mee. Lichtere wapens zoals dolken en zwaarden zijn snel en geschikt voor spelers die graag ontwijken en in korte combinaties toeslaan. Zwaardere wapens zoals bijlen, hamers of grote zwaarden vertragen je beweging, maar kunnen enorme schade toebrengen en vijanden uit hun balans halen. Sommige wapens hebben extra bereik, andere zijn juist beter in het blokkeren of doorbreken van verdedigingen. Elk type vraagt een andere aanpak en biedt voldoende ruimte voor variatie. Wie wil kan zelfs midden in combat wisselen om zich aan te passen aan verschillende vijanden. Dit geeft extra mogelijkheden tijdens gevechten. Je moet ze wel upgraden met zeldzame materialen, wat soms wat traag gaat, zeker in het begin.
Bazengevechten: uitdagend maar eerlijk
De bazen in Lies of P zijn gevarieerd en goed ontworpen. Denk aan de Parade Master, die groot en lomp is, of de Mad Donkey, een agressieve tegenstander die snelle aanvallen heeft. Elk gevecht dwingt je om patronen te herkennen en je strategie aan te passen.
Sommige bazen, zoals The King’s Flame Fuoco, gebruiken elementen zoals vuur en olie. De Black Rabbit Brotherhood valt je in fases aan, waarbij elk lid een andere stijl heeft. Deze afwisseling zorgt ervoor dat geen enkel gevecht hetzelfde aanvoelt.
Er zijn ook optionele en terugkerende bazen, zoals de Puppet of the Future. Die kom je op meerdere plekken tegen, vaak op momenten dat je dat het minst kunt gebruiken. Dat maakt het spannend, maar soms ook irritant. Sommige eindbazen hebben een tweede fase die pas start als je denkt dat het voorbij is. De baas is dan sneller, agressiever en heeft nieuwe aanvallen. De balans van de bazen is gelukkig over het algemeen goed. Maar zelden had ik het gevoeld dat ik echt oneerlijk doodging. Door slim te spelen en de aanvallen te leren van de bazen merk je al snel dat gevechten meteen beter gaan, De moeilijkheidsgraad is pittig, maar zelden oneerlijk.
Grafisch ziet Lies of P er meer dan prima uit, ook al is het spel al 2 jaar oud. De omgevingen zijn mooi vormgegeven, met veel sfeer en detail. De belichting en architectuur tillen de stijl naar een hoger niveau. Daar staat tegenover dat de animaties van personages minder sterk zijn, en dat gezichtsuitdrukkingen vaak houterig overkomen.
De muziek is uitstekend. De sombere soundtrack past goed bij het verhaal en de wereld, en de platen die je in het hotel verzamelt geven je de kans om de sfeer zelf wat te sturen. Elke track voegt iets toe aan de beleving.
Genoeg eigen smoel
Lies of P is meer dan een simpele Souls-kloon. De game leunt op bekende elementen uit het genre, maar weet met eigen systemen en een opvallende stijltje een eigen identiteit op te bouwen. De gevechten zijn uitdagend, het combineren van wapens geeft veel vrijheid en de wereld is boeiend genoeg om te blijven ontdekken.
Wat de game echt doet opvallen, is de combinatie van stijl en inhoud. De setting is uniek, met een steampunk-achtige universum van Pinokkio De gameplay voelt vertrouwd maar biedt dankzij het assemble-systeem en de Legion Arms genoeg ruimte voor een eigen smoel.
Toch zijn er duidelijke minpunten. De voice-acting stelt teleur, sommige systemen zijn onderbelicht en de verplichte terugkeer naar Hotel Krat voor upgrades haalt af en toe de snelheid uit het spel. Ook het Humanity-systeem en het liegenmechanisme blijven te oppervlakkig en hadden meer uitgewerkt kunnen worden.
Maar ondanks die tekortkomingen staat Lies of P stevig op eigen benen. Het is stijlvol, goed ontworpen en uitdagend zonder oneerlijk te zijn. Voor Soulslike-fans is dit een titel die het waard is om te spelen. We zijn dan ook zeer benieuwd naar de DLC van Lies of P deze zomer.
Het spel spreekt me erg aan, met dat Pinnokio-achtige verhaal vind ik erg interessant. Was vroeger ook vrij geïntimideerd denk ik door de tekenfilms. Main character heeft ook veel weg van die acteur van de Dune-films overigens (die leider van de Atreides).
Het was het steampunk stijltje dat me destijds van deze aansprak.Het is uiteindelijk een van de beste onder de souls like spellen.Voor de dlc kom ik daarom ook graag terug.