Toen de game L.A. Noire werd aangekondigd, kon ik me er nog maar weinig bij voorstellen. Langzamerhand kregen we steeds meer nieuws over de game te horen en al gauw werd bekend dat het om een detective game zou gaan. Persoonlijk dacht ik toen, ok, een detective game, wat moet ik me hier bij voorstellen? Want als ik aan een detective game denk, dan denk ik eigenlijk al vrij snel dat het wat simpel point en click werk is of erg saaie en trage gameplay. Bovendien is de doelgroep voor detective games lang niet zo groot als bij een first person shooter. Toch had ik wel een goed gevoel bij deze game en dat kan natuurlijk alleen maar komen doordat de game uitgegeven wordt door niemand minder dan Rockstar Games. Als er iemand zou moeten zijn die een goede detective game gaat neerzetten, dan is dat Rockstar Games wel. Want zeg nou zelf, als we weten dat de game door Rockstar Games uitgebracht wordt, dan mogen we de lat toch best hoog leggen en verwachten dat het een goede game wordt.
Los Angeles Police Department
Na een korte intro over de game mogen we direct beginnen aan de eerste missie. Jij, Cole Phelpseen politie agent die net als elke andere dag op patrouille is wordt tijdens het patrouilleren opgeroepen om samen met zijn partner naar een misdaad te gaan kijken. Eenmaal aangekomen bij de plaats van delict staat daar de sheriff die jou en je partner het bevel geeft om hier wat onderzoek te doen en te zoeken naar aanwijzingen en mogelijke voorwerpen. Met een zaklantaarn in de hand kun je beginnen aan je eerste missie. Je loopt wat rond en al gauw krijg je wat hints te zien hoe je bepaalde aanwijzingen kunt herkennen. Zo zal je controller vibreren als je bij een aanwijzing komt en ook zal er muziek op de achtergrond aanwezig zijn, net zo lang tot er geen aanwijzingen meer zijn. Kortom, hints zijn altijd wel redelijk snel te vinden. Mocht je er toch niet uit kunnen komen, dan kun je nog altijd je partner om hulp vragen.
Na wat zoek werk en wat aanwijzingen te hebben gevonden kom je al gauw wat meer te weten over de mogelijke dader(s). Cole Phelps besluit het hef zelf in handen te nemen en probeert deze zaak zelf op te lossen om zichzelf zo hogerop te kunnen werken. Je kunt wel raden dat je niet veel later de zaak opgelost hebt en je gepromoveerd bent tot beginnend detective. Je krijgt een andere partner toegewezen en je zult samen met hem moordzaken proberen op te lossen. Het is belangrijk dat je vanaf nu ook als een detective te werk gaat, want nu speel je dus niet meer als agent, maar al als een echte detective. De eerste indruk van de game is in ieder geval goed. Vanaf het begin word je direct het verhaal in gezogen en het voelt gewoon alsof je een GTA of Red Dead Redemption aan het spelen bent, althans qua besturing dan.
Briefing
Elke missie zal voorafgaand beginnen met een briefing. Hierin krijg je eigenlijk maar weinig informatie. Meestal een zeer korte omschrijving van een mogelijk slachtoffer of een adres. Je zult toch echt zelf met je partner op onderzoek uit moeten om aanwijzingen, mogelijke verdachten en voorwerpen te vinden. Wanneer je bijvoorbeeld op de plaats van delict komt is er meestal een agent aanwezig en wat getuigen of een lijkenschouwer. Deze mensen ga je natuurlijk ondervragen om zoveel mogelijk informatie te winnen. Wanneer je een getuige ondervraagd dan kun je aan de hand van zijn verklaring aangeven of je zijn verhaal gelooft, of je twijfels hebt of hem er van beschuldigen dat dit niet waar is.Hierbij moet je wel goed opletten of je de juiste keuzes maakt.
Keuzes maken is altijd lastig, maar met de nieuwe techniek die gebruikt wordt in L.A. Noire is dit wel een stuk makkelijker. De zogeheten MotionScan zorgt ervoor dat personages nog realistischer over komen. Zo kun je zien aan de personages of deze de waarheid vertellen of liegen. Wanneer iemand liegt bijvoorbeeld zal hij jou niet recht in de ogen aan durven kijken of steeds naar een andere plek kijken. Het personage ziet er dan vaak wat gespannen uit, waardoor je gewoon kan zien dat het verhaal niet klopt. Naast liegen kan iemand natuurlijk ook gewoon de waarheid vertellen. De verdachte of getuige zal je dan strak in de ogen aan blijven aankijken met bijvoorbeeld een zorgelijke blik. Je kunt dan zien dat het personage zich zorgen maakt en er alles aan zal doen om mee te werken. Hieruit kun je gewoon zien dat de waarheid gesproken wordt.
Gezichtsuitdrukkingen zijn dus dik in orde, maar hoe zit het met de voice-acting, want bij realistische gezichten en uitdrukkingen mogen we toch ook wel verwachten dat de voice-acting van hoogstaand niveau is? En ik kan je vertellen dat dit erg goed gedaan is, wat ook geen wonder is, want de acteurs zijn door maar liefst 32 camera’s gefilmd, waardoor elke beweging en emotie exact overeenkomt met het personage in het spel. Sterker nog, het lijkt gewoon net alsof we naar een film zitten te kijken, vooral wanneer we weer een prachtige cut-scene te zien krijgen.
Een clone van GTA?
Zoals ik al eerder zei doet de game veel denken aan een Grand Theft Auto of Red Dead Redemption, en dan bedoel ik niet de graphics, maar vooral de manier van spelen. Iemand die games als GTA of Red Dead Redemption gewend is kan direct aan de slag met L.A. Noire, want de besturing komt gewoon overeen. Het speelt eigenlijk vanaf het begin gewoon lekker weg, toch hebben we hier wel wat over op te merken. Zo is de besturing van de auto’s echt enorm gevoelig. Bij een geringste stuurbeweging nemen we al direct een scherpe bocht naar links of rechts. Verkeer ontwijken is dan ook makkelijker gezegd dan gedaan. Gelukkig moet deze game het niet hebben van racen of veel uren in de auto doorbrengen, want je kunt zelfs aangegeven dat je partner je van plek A naar B rijdt. Het is alleen jammer voor diegenen die graag wat rond willen rijden en van de omgevingen willen genieten. Het cover systeem is verder wel oké, dit is eigenlijk precies zoals in GTA. Het werkt allemaal prima, maar het had soms best wat uitgebreider gemogen.
Naast de besturing zien we wel nog andereovereenkomsten, zo hebben we in L.A. Noire ook een mini-map, beperkte free-roaming mogelijkheden en een ijzersterk verhaal. Zoals we in ander games van Rockstar ook gewend zijn, zullen ook ditmaal side missions aanwezig zijn. Dit zijn kleine missies die je tussen de missies door voorgeschoteld krijgt. Denk aan een schietpartij ergens op straat, een dief die op de loop gaat, een gijzeling of een voortvluchtig iemand. Allemaal kleine missies die voor wat afwisseling zorgen. Hier komen we ook direct aan op het volgende, want veel afwisseling is er helaas niet. Afgezien van wat side missions is er maar weinig te doen. Een chaos aanrichten zal je tegenvallen, want jij als detective zal uiteindelijk verantwoordelijk gesteld worden voor de ravage die je hebt aangericht. Bovendien heb je een voorbeeldfunctie, waardoor jij dus eigenlijk zoals de naam al zegt het goede voorbeeld moet nemen. Natuurlijk is deze game totaal anders dan een Red Dead Redemption of GTA, maar we zien wel veel overeenkomsten.
L.A. Noire komt maarliefst met 21 zaken die je kunt oplossen. Al deze zaken zijn geïnspireerd op waargebeurde misdrijven. Naast deze 21 misdrijven kunnen we nog aan de slag met zo’n 40 side missions, wat toch best wel veel is. Voor diegenen die het spel al uitgespeeld hebben: Zaken kunnen op verschillende manieren opgelost worden, het is dus best uitdagend om het spel eens opnieuw te gaan spelen en dan wat andere beslissingen te maken. De game weet vanaf het begin tot aan het eind een goed verhaal neer te zetten, met verschillende zaken heb je niet het gevoel dat je telkens hetzelfde aan het doen bent, al heb je dat soms wel met de side missions. Grafisch is de game ver boven het gemiddelde, vooral als we kijken naar de personages. Zoals elke game, heeft L.A. Noire ook wat minpunten, maar we mogen toch best zeggen dat Rockstar Games samen met Team Bondi een pracht van een game heeft neergezet, met misschien wel een doorbraak op het gebied van voice-acting en gezichtsuitdrukkingen. De game is inmiddels al verschenen, maar voor diegenen die twijfelen of de game het spelen waard is kan ik met zekerheid zeggen, JA!
