Laat de demonstraties beginnen
Met de komst van PlayStation Move is het belangrijk dat Sony direct een goede stap zet om zo de concurrentie met Microsoft’s Natal aan te kunnen gaan. Move en Kinect kunnen, ik zeg moeten zorgen voor hogere verkoopcijfers voor zowel de PlayStation 3 als voor de Xbox 360, en dat kan natuurlijk door de meest geweldige titels uit te brengen die gebruik maken van de nieuwe technologie. Sony is van start gegaan, en één van de launch titels voor Move is Kung Fu Rider, een echt Japanse game die nergens op slaat.
En nergens slaat het op als je deze game voor het eerst opstart. Het game concept is natuurlijk welbekend geworden, maar als je er daadwerkelijk mee aan de gang gaat is het nog maffer dan je had kunnen verwachten. Kung Fu Rider gaat dan ook nergens over en dat maakt ook het plot al snel duidelijk. Toby, een privé detective, en Karin, zijn secretaresse, hebben de simpele taak om te ontsnappen uit Hong Kong, en hoe kan dat anders als met een bureaustoel waarmee je over de drukke straten heen rolt? Dat is werkelijk waar het om draait, en net zo simpel is de gameplay. Race door de drukke straten met maffia die je proberen op te vangen en een klap verkopen, bouwvakkers die met ladders oversteken, auto’s die rondrijden en allerlei objecten die de weg blokkeren. Het racen is in het begin weliswaar nog even wennen, maar zal al snel als vrij simplistisch aanvoelen. Je dient binnen een minuut of 2 bij je uiteindelijke doel te arriveren, een bus die je verder weg uit Hong Kong rijdt en onderweg zoveel mogelijk geld en moeilijke routes op te pikken, that’s it. Elk level maakt deel uit van een chapter, waarvan er echt zeer weinig zijn. Kung Fu Rider heb je dan ook binnen ’n halve avond uitgespeeld, als je het volhoudt om de vrij saai wordende gameplay ’n paar uren te doorstaan. Kung Fu Rider heeft namelijk een groots gebrek aan variatie en spelplezier. In het begin lijkt het rijden op de verschillende ‘voertuigen’ nog wel aardig amusant, maar na ’n half uurtje heb je het waarschijnlijk al gezien. Er verandert totaal niets aan de manier van spelen, de levels worden gedurende je progressie alleen maar chaotischer, voller en pittiger. Meer verandert er eigenlijk niet, al krijg je natuurlijk wel andere speeltjes naast je standaard bureaustoel, die sneller gaan, meer grip hebben, of wat dan ook. Echt noemenswaardig is het overigens niet.
Haastwerk
Geregeld krijg je de indruk dat deze game in een paar weken in elkaar is gezet. Alsof het iets is waar men 3 weken voor de launch van Move plots aan dacht en uit wilde werken. Niet alleen de gameplay is namelijk zo standaard als maar kan, ook de cinematics zijn zo eenzijdig als maar kan. Constant vraagt het gekozen karakter zich af hoe het met hem of haar vriend of vriendin gaat, waarna de race volgt. Alles is en blijft dan ook constant eentonig wat best irritant kan gaan worden. Hetzelfde geldt voor de omgevingen van Hong Kong. Ik kan best begrijpen dat het hier gaat om een wereldstad met alleen maar gebouwen, torens en mensen die de straten bevolken, maar wat afwisselender had wel gemogen. Van mijn part had de ontwikkelaar woestijnen met piramides of MotorStorm-achtige jungles aan het level design toegevoegd. Het had het allemaal in ieder geval een stuk minder zwart-wit kunnen maken. En dan te bedenken dat het aantal levels ook bijzonder laag is, en vele stukken gewoon dubbel terugkeren.
Kung Fu Rider maakt gebruik van een best uniek concept, want zeg nou zelf: Wie vind het niet leuk om op een bureaustoel door het kantoor of door het schoollokaal heen te crossen? Kung Fu Rider faalt echter enorm door het gebrek aan kwaliteit en inhoud. Niet alleen de gameplay is te kort door de bocht, ook de Move-functionaliteit werkt lang niet altijd. Het springen reageert soms niet, het driften werkt voor geen meter en het nemen van scherpen bochten gaat ook lang niet altijd goed, en dat terwijl je maar blijft kalibreren om het goed te kunnen krijgen. Daarnaast is de constant opkomende Kung Fu Rider soundtrack totaal inspiratieloos en saai, ziet het spel er grafisch zeer matig uit, en zal dit spel zelfs met een vriend of vriendin geen glimlach op je gezicht veroorzaken. En daarmee is eigenlijk vrijwel alles gezegd. En dan heb ik het nog niet over het gebrek aan game modi, waarmee het spel zich vrij belachelijk maakt en meer lijkt op een minigame.
Want daarmee heb je ook direct de conclusie in handen. In plaats van een Move controller in combinatie met Kung Fu Rider kun je beter niets in handen hebben, want deze game is niet ver verwijderd van bedroevend en dramatisch bij elkaar opgeteld. Gezien het feit dat je bijna de volle mep moet betalen voor een game die de Move-functionaliteiten moet laten zien die eigenlijk niet eens fatsoenlijk werken is een schande. Iets wat een demonstratie moet zijn voor de kwaliteit van d e Move hardware, iets wat weldegelijk erkend moet worden, is volledig de mist in gegaan. Het enige waarvoor ik dan ook mijn respect betuig is het vrij unieke idee waarmee men naar de tekentafel is gegaan, want dat is ook vrijwel het enige leuke waaraan ik voorlopig kan denken na het verzieken van mijn avondje gamen. Snel in de kast ermee!
