Het einde van een saga.
Maart 2002, het leek als een soort rare droom. Disney en Final Fantasy karakters in dezelfde game? Dat past toch helemaal niet? Squaresoft kreeg het echter voor elkaar en veroverde de harten van miljoenen gamers over de gehele wereld. De combinatie van de magie van Disney en de ontwikkelkunsten van Squaresoft leverde een actie RPG op waar menigeen nu nog steeds met plezier aan terug denkt. Ondertussen zijn we 17 jaar en meerdere spin-offs op verschillende platformen verder. Zeggen dat je een volledige schap vol aan gameconsoles / handhelds nodig hebt is zo ongeveer een understatement. Kingdom Hearts III gaat echter volledig terug naar de basis. Eén groot avontuur voor op het grote scherm met het hoofdpersonage van deel 1 en 2. Nou ja, terug naar de basis doet de kern van het derde deel eigenlijk geen eer aan. Het is een culminatie van zowel het verhaal als alle gameplay elementen van de verscheidene spin-offs. Het einde van de Dark Seeker saga en het einde van Sora’s verhaal. Althans, dat is de bedoeling of dat ook daadwerkelijk zo is laat ik in het midden. Dat het nog steeds erg leuk is om met een gigantische sleutel vijanden te lijf te gaan staat vast. Dat er de nodige hobbels op de weg zijn kan ik daarentegen niet ontkennen.
Wat begon als een simpel verhaal, dat eigenlijk ook zo een Disney film kan zijn, is ondertussen uitgegroeid tot verschrikkelijk veel losse plotlijnen die Kingdom Hearts III allemaal aan elkaar poogt te knopen. Wat een monumentale taak is, omdat er zelfs tijdreizen en digitale “data” versies van personages aan te pas komt. Dat terwijl het overkoepelende verhaal eigenlijk een simpel goed tegen kwaad conflict is waarbij de “badguy” het ultieme wapen wilt vinden. In zijn essentie is dit prima te volgen en de rest van alle complexe plotlijnen worden uiteindelijk meer achtergrondgeluid. Tot aan de laatste paar uur, want dan kan je er simpelweg niet meer omheen. Er is immers een overkoepelend verhaal waar aandacht aan besteed dient te worden.
Van sleutels tot Disney magie.
Enfin, Kingdom Hearts heeft altijd veel meer gedaan dan enkel een verhaal te bieden over goed en kwaad. Het draait vooral om het bezoeken van Disney werelden en het oplossen van de problemen in deze werelden. Dat doet het derde deel in de serie wederom goed. Ik wil niet direct verklappen welke werelden je bezoekt, maar het staat buiten kijf dat er onmogelijk veel aandacht is besteed aan het uiterlijk van de game en de diversiteit. Geen enkele wereld voelt hetzelfde en ze hebben allemaal zo hun eigen unieke gameplay element. Zo heeft de Toy Story wereld mechs waar je in kan stappen en The Caribbean zeegevechten. Dat iedere wereld er bijna net zo uitziet als de films zelf helpt ook behoorlijk om volledig op te gaan in de Disney magie. Regelmatig stond ik even stil om de omgeving op te nemen, omdat het er simpelweg fantastisch uitziet.
Dezelfde aandacht is gestoken in de gameplay, met name het gevechtssysteem. Kingdom Hearts is geen onbekende wat snelle spectaculaire gameplay betreft en deel 3 doet daar nog eens een flinke schep bovenop. Praktisch alle systemen uit voorgaande delen zijn wel op een manier terug te vinden. Het geheel geeft je een flinke berg aan mogelijkheden die je tijdens ieder gevecht in kan zetten. De basis is en blijft een combo en magie systeem dat je uit kan breiden met langere combo’s en sterkere aanvallen die je tijdens het verhaal vrij speelt (niet door te levelen.) Je keyblades (wapens) kunnen ditmaal veranderen in andere wapens waardoor ze allemaal relevant blijven en uniek aanvoelen. Eén heeft bijvoorbeeld als tweede vorm een hamer en een ander een schild dat je rond kan gooien. Het maakt niet uit wat het is, alles gaat gepaard met het nodige spektakel en lichteffecten waar menig licht technicus jaloers van wordt. Deze variatie is ook broodnodig en ik kan ten zeerste aanraden om daar ook optimaal gebruik van te maken. Gevechten kunnen anders namelijk nogal repetitief worden. Vooral omdat de standaard gevechten zelfs op de hoogste moeilijkheidsgraad redelijk simpel zijn. Mede doordat het vrij eenvoudig is om behoorlijk overpowered te worden, totdat je een baas tegenkomt die je dan weer alle virtuele hoeken van de omgeving laat zien. Gelukkig krijg je voor dat soort situaties tevens genoeg opties om er heelhuids uit te komen. Het enige waar ik zelf eigenlijk geen fan van ben zijn de attracties die je kan oproepen. Dit zijn idioot krachtige aanvallen die veelte vaak gebruikt kunnen worden en nul nadelen hebben. Op den duur gebruikte ik ze ook niet meer, omdat ik ze oneerlijk vond en ze passen ook totaal niet in het verhaal. Spectaculair en doeltreffend? Zeker. Leuk om te gebruiken? In het begin wel, maar ze worden al snel vervelend.
Als een kind in een attractiepark.
Als laatst biedt Kingdom Hearts III nog genoeg andere zaken aan naast de gevechten en het hoofdverhaal. Net zoals een attractiepark zijn er meerdere manieren om je aandacht volledig op iets anders te richten. Daar stond de serie ook wel een klein beetje om bekend. Ditmaal zijn er geen 101 dalmatiërs die je dient te zoeken, maar Mickey Mouse emblemen die regelmatig behoorlijk goed zijn verstopt in de omgeving. Er is een restaurant waar je kookgerechten kan bereiden samen met Remy uit Ratatouille (effectief zijn het korte mini-games.) Gummiship missies zijn beter en flexibeler dan ooit, want het zijn nu grote speeltuinen waar je vrij in rond kan vliegen. Er zijn nu zelfs geheime bazen die je op ieder moment kan uitdagen. Het is een nog grotere uitbreiding op het systeem uit het eerste deel en voelt nog meer aan als een aparte game dan een simpele manier om van wereld naar wereld te reizen. Het zal de mening van mensen, die de gummimissies van voorgaande delen niet uit konden staan, niet aanpassen, maar voor diegene die het wel leuk vonden is er weer genoeg te doen om het ultieme schip te bouwen.
Kingdom Hearts III is een game geworden met geweldige hoogtepunten en de nodige dieptepunten. Het overkoepelende verhaal probeert alle plotlijnen aan elkaar te knopen, maar daar was het eigenlijk al veel te laat voor. Het gevechtssysteem ontkomt er helaas niet aan dat het toch met enige regelmaat repetitief wordt. Het is aan jezelf om het gevarieerd te houden. Toch is het een bijzondere game geworden die mede dankzij de magie van Disney tot een hoger niveau wordt getild. De werelden zijn nog nooit zo goed uitgewerkt waardoor het simpelweg behoorlijk leuk is om er een onderdeel van te zijn. Als een kind in een attractiepark voelde ik me. Dat er dan wel eens een karakter loopt te raaskallen over het gevecht tussen goed en kwaad is absoluut niet erg. Zeker een aanrader.
