Man met snor
Roguelite, Roguelike, het genre hoor je elke dag wel weer voorbij komen. Het is een makkelijke manier om met weinig content een hele hoop te doen. Zo ook KIBORG. We hebben het hier over een gewelddadige beat’em up waar je, als man met snor, in een arena vol gangen gezet wordt om kijkers en sponsoren te entertainen, een beetje ala Deathrace dus. Echter krijg je de mogelijkheid om cybernetic implantaten te plaatsen in je lichaam om zo sterker te worden en elke wave aan vijanden aan te kunnen. Op deze manier werk je jezelf een weg omhoog en moet je de bovenkant van de arena zien te bereiken, op zoek naar de baas der bazen.
Je straf van 1300-jaren in de gevangenis eist zijn tol en je wilt graag deze duur verkorten. Met ‘The Last Ticket’ kun je simpelweg jezelf letterlijk en figuurlijk omhoog werken door de waves aan vijanden die op je pad komen. Het roguelike-element zit hem in het feit dat als je dood gaat, je weer onderaan de trap volledig opnieuw begint. Er zijn echter upgrades die je kunt vrijspelen, waaronder het verbeteren van health en de standaard aanschaf van wapens en implants die je kunt kiezen voor je het gevecht aan gaat. De upgrade-tree kan verschillende kanten op gaan, en je kunt dus kiezen voor meerdere variaties aan verbeteringen die behouden blijven.
De motor van de game
Implants zijn er in allerlei soorten en maten. Zo kun je deze op je hoofd, been of arm plaatsen bijvoorbeeld en ze brengen allen hun eigen verbeteringen, zoals een straalmotor op je reet waarmee je jezelf sneller kunt verplaatsen, stroomstoten die je kan uitdelen of een drone die met je mee kan vliegen en je ondersteunt tijdens gevechten. Daarnaast heb je de beschikking over een melee wapens en een of meerdere wapens waarmee je kunt schieten, zolang je ammo hebt, want die is vrij beperkt. Tussen de levels door kun je daarnaast een gokje wagen voor meer ammo of health, maar je kan ook verkeerd gokken natuurlijk waardoor je resources kwijt raakt. Vijanden kun je door combo’s verslaan en het voelt dan ook vooral als button bashen, waarbij je simpele slagen en slagen met meer impact kunt uitdelen. Ook kun je bij meerdere vijanden bij elkaar rond draaien en met je been wat tikken uitdelen. Het dodgen en tegenhouden (parry) van slagen van tegenstanders is daarnaast ook van belang. De gevechten werken snel en brutaal, maar de mechanics voelen wat ouderwets en stug aan. Vooral het lopen is traag, waardoor schietende vijanden soms een doorn in het oog vormen als je geen kogels in je gun hebt. Maar je kunt weer allerlei verbeteringen vrijspelen waardoor je sneller kunt bewegen natuurlijk. De combat daagt uit om chain-combo’s te maken zoals in de Batman-games het geval is. Alleen is de gameplay hier dus wat minder.
De game biedt dus de mogelijkheid om cybernetic implants te plaatsen, misschien wel het meest unieke aspect van de game. Er zijn meer dan honderd augmentations die je kunt kiezen waarbij elke mutatie zijn voordelen biedt. Het spel biedt daarnaast met de wapens vele combinaties die mogelijk zijn. Want tijdens de rondes door kun je ook nieuwe wapens verdienen en verzamelen welke krachtiger zijn, maar misschien ook weer trager zijn of sneller stuk zijn. De progressie van de game voelt redelijk traag, daar waar je in het begin redelijk snel dood zult gaan, maar na enkele upgrades steeds ietsje verder lijkt te komen. Echter lijkt ook de moeilijkheid van de game mee te groeien met de perma-upgrades die je doet. Ik kwam soms namelijk niet eens verder dan de eerste try-out, terwijl ik toch best wel wat upgrades verzamelt had. Daarnaast kies je tussen links en rechts om de arena te betreden, en je kunt hierbij in een gevecht terecht komen, of in een kleine ruimte waar je upgrades kunt verzamelen die enkel in de play-through beschikbaar zijn, zoals een health regen of een health max-upgrade. Wat opvalt is dat de eindbazen zorgen voor enige variatie, aangezien ze wat meer health hebben en wat bruter zijn qua damage. Echter zijn de gevechten constant hetzelfde, waardoor je eigenlijk niets nieuws ontdekt in de game naar mate je elke arena betreedt en elk trosje vijanden weer naar de mallemoeren helpt. Daardoor wordt het spel wel snel eenzijdig qua gameplay. Er zijn nog extra elementen waaronder hats die je kunt kopen of extra moves die je kunt vrijspelen, maar in het algemeen blijft alles een beetje dezelfde mix qua gameplay.
Wat betreft visuele kwaliteit blinkt KIBORG zeker niet uit, maar kan het spel er wel mee door. De fatalilties zijn af en toe best wel bruut en ook de graphics en geluidseffecten zijn niet slecht, maar het oogt ook verre van kwalitatief bijzonder en hoogstaand. Er heerst veel texture-repeating waardoor eigenlijk net als de gameplay alles er redelijk hetzelfde uitziet. Ook de implants-integraties ogen best wel interessant, met dus hier en daar wat hoogtepunten, maar verder vooral eenvoud in de uitwerking. Ook zie je dat ze vaak laadtijden verborgen hebben in animaties, zoals in liften en bij het openen van deuren, wat vrij irritant lang kan zijn, al is het vaak maar luttele seconden. De voice-acting kan er verder ook wel mee door, met onder andere Volkov die je geregeld toespreekt tussen de gevechten door. Echter brengt het weinig echte sfeer waardoor je niet echt een band zult hebben met de personages die je tegenkomt. Ook tegenstanders worden gecopy-pasted waar mogelijk en komen eigenlijk elke arena-fight wel weer terug.
KIBORG is qua concept best een leuke game en vooral de steeds nieuwe benadering van een run, waarbij je zover mogelijk probeert te komen, is interessant. De upgrade-tree die perma-upgrades brengt en de implants die je elke sessie weer kunt vervangen maakt dat er een klein beetje tactiek bij komt kijken. De gameplay van de gevechten echter wordt snel saai en veel van hetzelfde. Je bent eigenlijk constant wel aan het button-bashen, met hier en daar misschien nog wel wat verdedigen en rollen om zo aanvallen en pantsers van tegenstanders te ontwijken. Qua content kent deze roguelike dus niet zo heel veel content door de vele herhaling die er al snel optreedt. Gezien de redelijke prijs van de game, is KIBORG echter voor de mensen die het concept interessant lijkt nog zeker wel de moeite waard. Verwacht je echter een high-quality game met verslavende gameplay en veel afwisseling, dan kun je deze game maar beter overslaan.
