Held of antiheld
Het lijkt puur toeval, maar er komen in een tijdsbestek van nog geen maand een tweetal games uit die veel van elkaar weg lijken te hebben: InFamous en Prototype. In beide games heeft de speler te maken met bijzondere krachten welke hij of zij in hun voordeel, of nadeel kunnen gebruiken, of juist misbruiken. Het is maar hoe je het wilt noemen, vooral in InFamous, want je kunt de superheld, of de antiheld spelen in deze game. Geen boodschap aan het leven van de mensen, jouw superkrachten overwinnen alles, en er is geen plaats voor de mensheid, dat een obstakel vormt voor de hoofdrolspeler.
De mensen vormen een zwaar blok aan jouw been, maar het is aan jou om te kiezen hoe je daarmee omgaat. In InFamous gaat namelijk niets te ver, en alles heeft z’n voor- en nadelen. Empire City is verwoest en de straten zitten vol met freaks. Het lijkt een virus dat is uitgebroken vergelijkbaar met dat van Resident Evil. De stad is afgezonderd van de rest van de wereld, waardoor niemand last heeft van de inwoners en de vijanden in de omgeving, waar jij net woonzaam bent. Aan jou is het de taak, als superheld, om de stad van de ondergang te redden, of juist mee de ondergang te helpen.
Dat keuzeaspect maakt het spel enerzijds dus erg uitgebreid zul je denken, maar dat valt op zich vrij tegen. Je kunt op bepaalde momenten bepalen welke weg je begaat. Ga je ervoor om voor je eigen hachje te kiezen, of kies je ervoor om risico’s te nemen en de mensen mee te helpen, of juist te redden? Wat maakt het eigenlijk uit, die mensen lopen alleen maar in de weg, zo’n indruk had ik tijdens het spelen, maar toch motiveert het meer om de goede weg te kiezen. Het maken van negatieve keuzes heeft echter wel positieve invloed op krachten die je kunt verkrijgen. Middels het opdoen van ervaring via XP-points kun je het nodige uitgeven aan extra skills, missies etc. Zowel de goede kant als de slechte kant heeft haar voordelen. Als Cole zijnde kun je dus 2 kanten op, een middenweg is er vrijwel niet, al wil de karmameter anders doen vermoeden. De liefde van de stad ten aanzien van jou is afhankelijk van het karmasysteem, dat dus leunt op de keuzes die je maakt. De stad kan je verrot schelden, al zal dat in het Nederlands meestal overkomen als kinderachtig plagen, of de mensen kunnen posters van je ophangen waarmee ze bekend willen maken je te zien als een superheld. Het is maar wat je wilt. De missies zijn echter niet dermate verschillend en echt afhankelijk van de keuzes die je maakt. De hoofdmissie blijft vooral hetzelfde. De optionele missies zijn wel wat meer afhankelijk van je karma, en van beslissingen die je neemt. De combinatie van karma en de toevoeging van het simpele XP-systeem maken dat het spel wat RPG-elementen herbergt, en dat is op zich nooit verkeerd. Iedereen weet hoe bevredigend XP en karma vaak kunnen zijn in games, kijk naar Fallout 3. Enkel ‘n level-systeem ontbreekt nog
Even opladen..
Maar waar het natuurlijk vooral om draait is de energiemeter, want jouw speciale kracht heeft te maken met energie. Door stroom af te tappen in de stad (van een TV, stroomcentrale, wat dan ook, zoek het op met je Elektromagnetische ping, kun je stroom gebruiken om zo opponenten van grotere afstand te bestrijden. Naar mate je vordert in het spel zullen je krachten toenemen. Bij close combat momenten kun je natuurlijk gebruik maken van je wapperende handen en voeten. Combo’s maken levert meer XP op net als headshots natuurlijk, en dus word je gemotiveerd om de tegenstanders niet op de simpelst mogelijke manier af te slachten, al kan het natuurlijk wel.
Te veel wisseling in de missies
Maar dan heb je natuurlijk nog missies nodig, want zonder missies kun je net zo goed in je bed de dag door zien te komen. De missies zijn er genoeg in de game, al variëren ze te sterk. De ene missie is vrij uitdagend, en weer ‘n andere is slaapverwekkend. Het komt vaak neer op hordes tegenstanders die je neer moet vlammen met je elektriciteit, waarna je ‘n simpel object moet zien te herstellen of activeren. Dan moet je weer iemand uit de stad redden (wat overigens niet verplicht is), en dan moet je weer naar de andere kant van de stad om weer ander vuil werk op te knappen. Het is soms heel wat gespring en geklauter en geregeld ontbrak de uitdaging ook dermate sterk in de missies. Na ‘n uur spelen zul je dan ook opmerken dat het spel vervelend kan gaan worden. Bij mij sloeg het echter al vrij snel toe, en dan ga je de dag erop maar weer opnieuw met alle verzamelde zin opnieuw aan de slag. De uitdaging en spanning zijn dus punten waar nog flink naar gekeken had mogen worden wat mij betreft, want ook het verhaal is niet boeiend en interessant genoeg om enige vorm van spanning op te kunnen wekken.
Kwalitatief is er weinig mis met InFamous, want grafisch ziet het spel er keurig uit. Gecombineerd met de uitstekende physics, want die zijn echt uitstekend, zul je merken dat het vlieg-, klim- en springwerk je uitermate makkelijk af zal gaan. De besturing is goed en alles werkt over het algemeen erg makkelijk. Elk stukje steen dat ook maar ‘n centimeter van de muur uitsteekt, daar kan Cole zich aan vastklampen. De Nederlandse taal in het game is memorabel slecht, al vind ik de stem van Cole nog meevallen. Het schorre en ruwe past bij het character, maar de rest is vrij amateuristisch te noemen. Jammer, maar daar is de language patch natuurlijk een oplossing bij. Grafisch zul je zien dat de tussenfilmpjes uitermate goed uitgebeeld zijn. De cartoonachtige graphics die op zo’n momenten voorkomen zijn een lust voor het oog en ook ingame ziet het er soms lekker cartoony uit, waaronder de manier van rennen van de karakters. Niets mis mee dus.
InFamous is een blockbuster game die de hype wat mij betreft niet helemaal waar heeft gemaakt. Je zult geheel afhankelijk zijn van de singleplayer maar door het ontbreken van echte uitdaging en spanning zul je het waarschijnlijk na één keer uitspelen wel gezien hebben. Het karmasysteem, dat je een goed of slecht beeld kan geven bij de mensen zorgt weliswaar voor wat andere optionele missies, maar kantelt het verhaal te weinig om het spel echt herspeelbaar te maken. En dat maakt deze kwalitatief goede game helaas uiteindelijk toch een wat minder grote topper dan verwacht.
