I Want To Go To Mars

Niet alleen aan jezelf denken!

Soms komen er games voorbij waarbij je niet alleen aan jezelf denkt, maar ook aan je kinderen kunt denken; Dit lijkt mij wel wat voor hen! I Want To Go To Mars is zo’n game die honderd procent toegelegd is op kids. Ja, men probeert het ook aan te smeren aan ouderen, maar nee, dit is echt een game voor de jongeren die pas net met hun game-console te maken krijgen. Ik ging aan de slag en maakte een reis naar Mars, en ik was er sneller dan Elon Musk!

I Want To Go To Mars is een adventure game, ook wel een point & click boekenavontuur, maar eigenlijk is het helemaal geen point & click. Je speelt als Robyn, die met zijn teddybeer Teddy, hoe origineel, op avontuur gaat. Hij merkt op dat zijn speelgoed geruïneerd is door de regen, waardoor hij besluit om naar Mars af te reizen, een plek waar het nooit regent. Het is aan jou om een raket te bouwen en op reis te gaan. Allereerst ga je op zoek naar objecten in je omgeving om je raket vorm te geven. Dit werkt allemaal zeer simpel en toegankelijk. Je loopt simpelweg een beetje rond en klikt alle objecten aan. Vervolgens opgestegen en richting Mars ga je in je ruimtevaartuig aan de slag om deze te voeden met sterrenbrandstof en moet je asteroïden ontwijken. Dit alles werkt op een zo’n toegankelijke manier dat elke beginner hiermee direct aan de slag kan, zelfs kinderen van rond de 5 jaren oud. Het zoeken naar objecten, het gebruiken van platformen en het interactief omgaan met objecten werkt middels kruisje. Het wisselen van selectie werkt met vierkantje en het wandelen werkt middels de analoge stick.

Extreem kort avontuur

Klinkt allemaal leuk en aardig, maar er zijn ook wel grotere nadelen aan dit spel. Hoewel de game maar ‘n vijftal Euro’s kost, kun je ook zeer weinig content verwachten. Binnen het half uur was ik al klaar met het spel. De kleine was ongeveer dubbel zo lang bezig. Het verhaal is enkel in het Engels beschikbaar en je krijgt zelfs enkele leuke raadsels voorgeschoteld. Het spel kent daarnaast zo weinig diepgang en is qua verhaal vrij saai in elkaar gezet. Het is ‘n beetje alsof je ‘n oude Flash-game aan het spelen bent. Illustratief ziet het er nog wel aardig uit, maar qua techniek lijkt het spel enigszins door nieuwkomers in elkaar gezet te zijn. Textures die ingezoomd worden en daardoor zeer onscherp worden, en zeer beperkte gameplay-elementen. Nergens maakt het spel dus echt indruk. Het kan natuurlijk zijn dat men het bewust zeer simplistisch heeft gehouden en gelukkig kent de game ook wel verschillende gameplay-elementen die enkele skills weten te vormen bij jonge spelers; Zoekelementen, ontwijkelementen, progressie, interactie en storytelling maken het spel goed behapbaar voor de jeugd.

Het valt moeilijk te verteren dat het spel na ‘n half uurtje al voorbij kan zijn als je iets ervarener bent. Men verkoopt het als een ‘bed-time story-game’, maar ik denk dat elk kind het wel gezien heeft na ‘n keer spelen. Een kind houdt nog enigszins van herhaling, dat zal het spel nog wel redden, maar toen ik de aftiteling zag en werd gezegd: “Het avontuur is pas echt begonnen”, dacht ik dat de volgende chapters gingen beginnen. Het spel bevat geen collectibles, geen herspeelbaarheid, geen extra modi en geen minigames of puzzels die je nog kunt gaan spelen. Het is dat de game voor een habbekrats verkrijgbaar is, anders zou deze Flashy-game zelfs de kinderen, die niet veeleisend zijn qua game-content, aan het huilen hebben gebracht.