De VR game Horizon Call of the Mountain is direct verbonden met de Playstation VR 2. Het is een volwaardige ervaring van acht uur lang met de aandacht en kwaliteit van menig andere AAA Playstation 5 titel. Gemaakt door dé Nederlandse ontwikkelaar Guerilla in samenwerking met Firesprite. Je moet natuurlijk wel eerst de PSVR 2 aanschaffen om dit alles te kunnen ervaren. Het is één van de weinige grote titels beschikbaar tijdens de release van de nieuwe Playstation VR set. Het is dan ook een enorme verrassing dat de game niet gratis wordt gebundeld bij de set en je alsnog de volledige prijs moet neerleggen. Maar als je de PSVR 2 toch hebt aangeschaft dan is dit de game die je wilt ervaren, de eerste 10 minuten alleen al zijn supergaaf en iets wat je elke bezoeker zult laten zien.
Een nieuw hoofdpersoon
Call of the Mountain speelt zich in dezelfde wereld af van Aloy, dinorobots en de voorgaande Horizon games. Maar in plaats van Aloy te volgen, volgen we nu een nieuw personage, Ryas. Ryas is lid van de Shadow Carja en heeft helaas een schimmige achtergrond. Je wordt gevangen genomen en de volgende keuze gegeven: de gevangenis in of op avontuur om uit te zoeken waarom de robots in de wereld zich zo vreemd gedragen. Dat laatste klinkt een stuk interessanter en een groot avontuur is het zeker. Voor een grote showcase van de technologie wordt er hier verbazingwekkend veel tijd gestoken in het introduceren van de diverse personages en is het verhaal super interessant. Je zult dan ook snel merken dat je de game verder wilt spelen om meer te weten te komen. De dialogen met de personages zijn indrukwekkend. Ze kijken je recht in je ogen en je hebt echt het gevoel dat je met ze aan het praten bent. Dit maakt gesprekken zoveel interessanter en je zult hier nooit de noodzaak voelen om de boel te skippen. Wel interessant is om te zien dat wij als Nederlanders blijkbaar erg lang zijn, met zelfs mijn gemiddelde 1 meter 80, kijk je de gehele tijd neer op de personages.
Naast de diverse personages die je in de wereld zult tegenkomen, weet Ryas je ook een hoop informatie te geven over de wereld. Ryas weet zelf ook weinig over de gebeurtenissen en hij zal regelmatig tegen zichzelf mompelen om op deze manier de spelers meer inzicht te geven over de geschiedenis en hoe bepaalde voorwerpen werken. Dit werkt wonderbaarlijk goed en de manier waarop, weet de juiste balans te vinden tussen herhaling, interessante uitleg en verdieping. Ryas beschikt ook over een flink aantal vaardigheden. Hij is een jager, klimmer, dief, knutselaar en puzzelaar. De game weet een hoop succesvolle elementen, groot en klein, van diverse andere VR titels te nemen en deze op een interessante manier met een hoge afwerking te combineren. De balans hier is niet gelijk, driekwart van de game bestaat voornamelijk uit klimmen en klauteren. De overige kwart bestaat uit gevechten met grote robots en het oplossen van de vele kleine puzzels. Spelers die een hoop actie verwachten, zullen hun verwachting moeten bijstellen.
De klim naar de top
Het klimmen en rond bewegen op de grote berg is een enorm deel van de game en op veel momenten een enorm vervullende activiteit. Call of the Mountain is een verticale game, waarbij je constant omhoog gaat om meer te weten te komen. Het klimmen doe je door de triggers in te drukken en het in de lucht van punten vastpakken. De game is erg aardig naar de speler en je hebt een flinke marge om punten vast te pakken. Je klimt dus met veel gemak omhoog en is iets wat je hier flink wat uurtjes staat te doen. De uitdaging zit hem dus vooral in het rondkijken en de punten goed vastpakken. Het begint makkelijk, maar kom je verder in de game zul je steeds meer moeten puzzelen om het juiste pad over de berg te vinden. Het is zelfs een kleine work-out en gelukkig worden de klimstukken genoeg afgewisseld met andere elementen zodat je niet een uur lang achter elkaar aan het klimmen bent. Zo zul je pikhouwelen gebruiken, touwen, een grijppistool en je boog om zo de enorme berg te beklimmen. De momenten waar je aan het klimmen bent en de muziek op de achtergrond begint te spelen, zijn wel lekker episch en het loont dan zeker ook om af en toe even te pauzeren en van het uitzicht te genieten.
Als je niet aan het klimmen bent dan zul je delen moeten lopen en dit is waar ik flink met de diverse besturingsopties heb staan stoeien. Staand of zittend, lopen door je armen te zwaaien of met de analoge stick. De game biedt een groot aantal opties en dit is waar je persoonlijke voorkeur en ruimte veel uitmaakt. Staand met bewegingen voelde in mijn geval het beste aan zonder last van enige misselijkheid. De analoge stick maakt het wel een stuk makkelijker maar voelt een stuk meer misselijkmakend aan dan de andere optie. Dit maakt het rondlopen lastiger dan je zou verwachten. Met name dat je twee knoppen moet indrukken vergeet je nog wel eens. Gelukkig zijn de afstanden in veel gevallen kort. Het loont daarentegen flink om de wereld te verkennen. Er zijn vele geheime plekjes te vinden met leuke extra’s. Zo zul je schakelaars moeten overhalen, sleutels oppakken en zit de game bomvol met grappige voorwerpen die je kunt oppakken, zoals tamboerijnen, verfkwasten en stenen die je kunt stapelen.
Chaotische robotgevechten
De wereld die hier wordt gecreëerd, ziet er enorm indrukwekkend uit. Je kunt enorm ver kijken en de robots zien er zowel van ver en dichtbij supertof uit. De hoeveelheid detail in de bergwanden zijn tof en met name het mos op de stenen ziet er spectaculair uit. De hoeveelheid detail en bewegingen in je handen zijn ook van ongekend hoog niveau. Doordat de controller ook je positie van je vingers volgt, kloppen je handen redelijk met de werkelijkheid. Het viel mij wel op dat mijn standaardpositie van mijn vingers voor een pistoolgebaar zorgden. Het is dus niet perfect. De controllers zijn super nauwkeurig met het volgen van bewegingen en je hebt nooit het gevoel dat de hardware het probleem is.
Naast het klimmen zal Ryas ook diverse gevaarlijke robots tegenkomen en dit is waar de game wat meer moeite heeft om de game behapbaar te houden voor de beginnende en zelfs de ervaren speler. In de gevechten zul je met je boog en diverse pijlen de zwakke punten op de robots raken. Dit is op papier een geweldige combinatie. Het raken van de punten op de robots zorgt ervoor dat je goed moet mikken en je niet de gehele tijd dom staat te schieten. Je wordt heel vaak aangevallen en je moet deze aanvallen snel ontwijken door opzij te bewegen. Je moet flink schakelen tussen ontwijken, je boog gebruiken door pijlen achter je rug tevoorschijn te toveren, ammunitie wisselen, rondkijken en soms zelfs voorwerpen oppakken. Het tempo ligt hier net te hoog waardoor de gevechten bij verre het meest uitdagende onderdeel is in de game. Het is dan weer wel een enorme opluchting als het je lukt een enorme Thunderjaw uit te schakelen.
Een lineaire achtbaan
Horizon Call of the Mountain ziet er geweldig uit en dit is het onderdeel waar de game de lat hoog legt voor volgende VR titels. De game is lineair, maar het ziet er elk moment indrukwekkend uit. De verschillende gameplay elementen zijn een mooie mix met de wereld van Horizon en Aloy. Het verhaal weet je aandacht erbij te houden en je wilt steeds maar hoger klimmen. Je zult hier puzzelen, beetje aan je armspieren werken en vooral heel veel mooie uitzichten voorgeschoteld krijgen. Maar voor de gevechten wordt er iets teveel tegelijk geprobeerd. De snelle actie werkt minder goed dan het klimmen. De game is echt spectaculair in de langzamere momenten en de keren dat je moet sluipen is dat een veel betere ervaring dan het chaotische ontwijken van aanvallen. De kleinere elementen zijn erg goed uitgewerkt en alles wat je ooit moet hebben gedaan in VR is hier ook te vinden. Het rondslingeren van borden, schilderen, puzzelen en optillen van deksels. Call of the Mountain doet hier niks nieuws, maar weet alles naar een hoger niveau te tillen. Het resultaat is een titel die volledig laat zien wat er mogelijk is met de Playstation VR 2. Het is een indrukwekkende ervaring, maar op gameplay gebied is dit (hopelijk) niet het hoogtepunt van VR. Dit is een geweldige basis voor Sony’s toekomst in VR en laat zien dat we een hoop moois kunnen verwachten.
Guerrilla maakt gewoon vette games.